HOLY DRAGONS - Unholy and Saints

Δεν υπάρχει σωτηρία για μπάντες όπως τους Holy Dragons. Οι παλαίμαχοι από το Καζακστάν βγάζουν πιο συχνά δίσκους από τι μπορεί να απορροφήσει ακόμα και ένας οπαδός τους, πόσο μάλλον κάποιον που δεν έχει ενθουσιαστεί με την μουσική της. Και πιθανότατα να ανήκεις και συ στη δεύτερη κατηγορία μιας και δεν έχουν τις ικανότητες να προσφέρουν κάτι αξιοσημείωτο συνθετικά. Η μπάντα δισκογραφεί ανελλιπώς από το 1995 και μάλιστα στα 00ς προτίμησαν να τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα. Την τελευταία δεκαετία έχουν ήδη παραδώσει 6 δίσκους, όλοι και πάλι στα αγγλικά, με τον τελευταίο ‘’Unholy and Saints’’ να κυκλοφορεί το Φθινόπωρο από την Pitch Black Records σε cd.

Η σύνθεση της μπάντας παραμένει ίδια τα τελευταία χρόνια, όπως και οι επιρροές τους. Άρα παραμένουμε σε ήχους Iron Maiden 6ης κατηγορίας με αδύναμα γυναικεία φωνητικά και κάποια αντρικά να συμπάσχουν (ναι, να συμπάσχουν, όχι να συμμετέχουν). Κλοπιμαίικα riffs περασμένα από μια αδύναμη παραγωγή ώστε να στερούνται δύναμης και ουσίας και τα λεπτά να περνούν με τα νεύρα να δοκιμάζονται. Κάποια ανατολίτικες μελωδίες ακούγονται μέσα στις συνθέσεις τους, ενώ πολλά ιντελδούδια βασίζονται σε πλήκτρα. Γενικότερα παρακολουθώντας κάθε τραγούδι του δίσκου, συνειδητοποιώ ότι ‘’δανείζονται’’ από πολλές μπάντες. Για παράδειγμα στο  ‘’ Schweigespirale’’ και στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, από Helloween. Πάντοτε όμως χειρότερα. Και σε κάθε στυλ. Δηλαδή ήμαρτον, ακούς τη rock’n’ roll νοοτροπία του ‘’ The Hall of Shame’’ και σου έρχεται να ξεράσεις από την αποτυχία. Αν ακούγονταν έτσι οι Rainbow, δεν θα τους ήξερε κανείς σήμερα. Άσε που κάνουν και tribute στο Dio με το ‘’ The Elf (Tribute to R.J. Dio) ‘’ και σακατεύουν την ανάμνηση του. Και δεν φτάνει που τίποτα δεν είναι αρκετό να σου κρατήσει το ενδιαφέρον, κρατά και υπερβολικά πολύ. Και βαριέσαι….