Oranssi Pazuzu - Mestarin kynsi

Πρώτος δίσκος των Oranssi Pazuzu μετά την φυγή του Moit, ενός εκ των δυο κιθαρίστων της μπάντας. Αυτή είναι και η πρώτη αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας από το 2007 που δημιουργήθηκε η μπάντα. Τέσσερα χρόνια μετά, έρχεται ο νέος, πέμπτος τους δίσκος  ‘’ Mestarin kynsi’’. Είναι πολλά τα τέσσερα χρόνια; ΟΧΙ. Η μπάντα κυκλοφόρησε 2 eps το 2017, ένα Live (με τον καινούριο κιθαρίστα τους) ενώ παράλληλα μαζί με μέλη των Dark Buddha Rising δημιούργησαν τους  Waste Of Space Orchestra (2018) και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ‘’ Syntheosis’’ ένα χρόνο αργότερα. Άρα ήταν ενεργοί και με το παραπάνω. Το ψυχεδελικό τους ταξίδι με τα όλο και λιγότερα black metal στοιχεία συνεχίζεται και πλέον μπαίνουν στα μεγάλα σαλόνια μιας και ο νέος τους δίσκος θα κυκλοφορήσει από την Nuclear Blast και η μουσική τους θα βρει περισσότερους ακροατές. Διαθέσιμο από τις 17 του μηνός, σε cd αλλά και διπλό βινύλιο (50 λεπτά δίσκος είναι).

Τους Oranssi Pazuzu τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα μιας και με είχαν συγκλονίσει με το συμφωνικό black metal γεμάτο πλούσιες ενορχηστρώσεις και ψυχεδέλια. Κάθε δίσκος τους και ένα βήμα μπροστά χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους. Ε μετά από δέκα χρόνια δισκογραφικών δουλειών, το επόμενο βήμα τους ήταν μονόδρομος. Τι εννοώ;  Ψυχεδέλεια, δυσαρμονία, προοδευτικότητα. Βαρύτονο, διεστραμμένο, έχει κρατήσει τα black φωνητικά από το παρελθόν τους αλλά όχι και την αντίστοιχη μαυρίλα στον ήχο. Όπως πάντοτε επικές σε διάρκειες συνθέσεις με επαναλαμβανόμενα μοτίβα.  Άφθονα εφέ για ατμόσφαιρα,συνθεσάιζερ για την παράνοια. Όλα ωραία και ψαρωτικά αλλά όσες φορες και να το άκουσα δεν κατάφερα να χαθώ μέσα του όπως υποστηρίζουν πολλοί που το έχουν ακούσει. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο προβληματικός αλλά νομίζω ότι το έχουν φτάσει στα άκρα, στα όρια του (και καλά κάνουν) αλλά οι συνθέσεις οι ίδιες δεν έχουν τον πλούτο του παρελθόντος. Το ‘’ Tyhjyyden sakramentti’’ ακούγεται πιο βιομηχανοποιημένο, πιο ξυραφένιο, έχοντας την ταυτότητα των Oranssi Pazuzu αλλά ακόμα πιο δυσαρμονικό και δυσκολοχώνευτο. Κάποιοι θα ενυουσιαστούν με αυτό που δεν μπορούν να απορροφήσουν, κάποιοι θα το αποβάλλουν σαν μετριάτζα με το πρώτο άκουσμα. Η αλήθεια για μένα είναι κάπου στη μέση. Το ‘’ Uusi teknokratia’’ ακούγεται πιο διαστημικό. Αυτό σημαίνει πιο κρύος ήχος αλλά και πιο άγνωστος στον ανθρώπινο νου. Ή τα tribal/techo στοιχεία-ρυθμούς του ‘’ Kuulen ääniä maan alta’’ με Rammstein κιθάρες. To ‘’ Taivaan portti’’ είναι το πιο black metal τραφούδι του δίσκου αλλά και αυτό με τον δικό του προσωπικό ήχο που το ξεχωρίζει από όλες τις άλλες μπάντες.