Antropomorphia - Rites ov Perversion

            Οι Ολλανδοί Antromorphia δεν είναι καινούριοι στην πιάτσα. Για την ακρίβεια πρέπει να πάμε πίσω στο φθινόπωρο του 1990 για να βρούμε το εναρκτήριο τους σημείο ως ολοκληρωμένη μπάντα. Ήδη από το 1992 έχουν το πρώτο τους ντέμο και ένα χρόνο αργότερα δικαιώνονται με ένα mcd κάτω από την φιλοξενία της ελβετικής Blackened Records. Πρώτος δίσκος μετά βασάνων το 1999 (Pure) και μετά σιωπή. Μπάντα μισοδιαλυμένη αν και έγραφαν και ηχογραφούσαν  νέο υλικό. Το 2009 τα πήραν ξανά στα σοβαρά και υπό την αιγίδα της Metal Blade, κυκλοφόρησαν το ’’Evangelivm Nekromantia’’ το 2012. Και πλέον έφτασε η ώρα για ένα καινούριο δίσκο...
\r\n               Και τα καταφέρνουν περίφημα. Η γνώση και εμπειρία τους δεν κρύβεται και καταφέρνουν να μας βομβαρδίσουν με  ένα όλμο από death metal riffs. Οι ταχύτητες δεν κουράζουν αφού είναι στο επιθυμητό επίπεδο ώστε να ξεχωρίζουν τα όργανα προς το τι παίζουν και τα λιγοστά φρενηρή σημεία με blastbeats γίνονται πιο αρεστά αφού προσδίσουν μια άλλου είδους βαναυσότητα. Αυτοί που αρέσκονται σε Bolt Thrower, Hail Of Bullets και γενικότερα mid tempo ογκόλιθους με ένα επικό συναίσθημα (στο ήχο καθαρά), θα μείνουν ενθουσιασμένοι. Οι εχθροί αυτών, θα χαλαστούν πιθανότατα με την συχνή επανάληψη των ίδιων ριφς και την αδράνεια που δείχνουν σε σημεία που θα μπορούσαν να οργιάσουν.
\r\n          Μέσα απο την μαγική μουσική σχισμή τους, σου επιτρέπουν να χαθείς στον κόσμο τους. Πολεμικός ήχος, ήχoς επιβίωσης. Οι κιθάρες καπνίζουν μπαρούτι, κάυσιμο. Και όμως στιχουργικά τάσσονται σε πιο gore θεματολογία. Μόνο ο τρόπος που τραγουδά μου φέρνει στο μυαλό ότι αντί για σάλια τρέχει αίμα από το στόμα του. Το μουσικό του μονοπάτι διαλέγει να εκστασιάζεται με δυσκίνητους ψυχοφθόρους ρυθμούς που παρασέρνει σαν σίφουνας οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του.
\r\n           Δεν χορταίνω να ακούω τραγούδια σαν τα Temphioth Workings,Inanimatus Absqui Anima,Crowned in Smoldering Ash. Βαράνε ψαχνό και ακρωτηριάζουν αδύναμα αυτιά χωρίς να χρειάζονται υπεράνθρωπες προσπάθειες. Απλά και... στεγνά. Κερασάκι στην λασπώδη τούρτα τους, μια διασκευή στο ’’Open Casket’’ των Death από την σάπια (με την καλή εννοια) εποχή τους. Πλήρης ευχαριστημένος.

\r\n\r\n

Ferry Damen (vocals, guitar)
\r\nJos van den Brand (guitar)
\r\nMarc van Stiphout (bass)
\r\nMarco Stubbe (drums)

\r\n\r\n

\r\n