Belphegor - The Devils

Οι Αυστριακοί Belphegor δεν απογοήτευσαν ποτέ. Κυκλοφορούν δισκάρες από το 1992 και μάλιστα αυτή την περίοδο περνούν μια συνθετική νιότη με νέες ιδέες που μετατρέπουν το τελευταίο τους πόνημα σε ένα πολύ ενδιαφέρον άκουσμα. Θα  ήταν κρίμα να τους αναφέραμε σαν μια πολύ καλή εναλλακτική των Behemoth μιας και μαζί με πολλά ηχητικά τους κοινά υπάρχουν και τεράστιες διαφορές. Άσε που μιλάμε για μπάντες που ξεκίνησαν περίπου την ίδια εποχή και απέκτησαν τον πιο death metal ήχο τους κάπου την ίδια περίοδο. Στην τελική , οι Belphegor δεν στραβοπάτησαν ποτέ. Όπως και να χει, τελευταίος, δωδέκατος δίσκος για το πλέον ντουέτο των Belphegor, είναι το ‘’The Devils’’ το οποίο κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι και πάλι από την Nuclear Blast, συνεργασία που ξεκίνησε με το ‘’Pestapokalypse  VI’’ του 2006. Ο αργηχός Helmuth,μαζί με τον εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτη του Serpenth κάνουν κίνηση ματ με το νέο δίσκο τους που θα ενθουσιάσει παλιούς και νεότερους οπαδούς της μπάντας, σαφέστατα και όσους έχουν απογοητευτεί από το παρόν των Behemoth. Εννοείται ότι κυκλοφορεί σε όλες τις πιθανές εκδόσεις για να απολαύσουμε το πανέμορφο εξώφυλλο του δικού μας καλλιτέχνη Seth Siro Anton.

Από το εναρκτήριο  ομώνυμο τραγούδι φαίνονται ξεκάθαρα οι προθέσεις της μπάντας. Βλάσφημο death/black metal, όπως πάντα. Και πάντοτε με έξυπνες ιδέες, πλούσιες ενορχηστρώσεις, περίσσια όρεξη και θέλημα. Ντάξει, είναι και παικταράδες. Έχουν επιλέξει ως ντραμερ (για το στούντιο μόνο προς το παρόν) τον David Diepold των Obscura και όπως καταλαβαίνετε ο τύπος είναι πολεμομηχανή. Η παραγωγή είναι τούμπανο και οι ήχοι ξεπηδάνε διπλάσια δυναμωμένοι αφήνοντας μια θριαμβευτική αίγλη πάνω στα αυτιά μας. Αν και γενικότερα δεν ασχολούμαι με βίντεο κλιπς μιας και τα θεωρώ χάσιμο χρόνο, θα επιμείνω να δείτε αυτό του συγκεκριμένου τραγουδιού μιας και ο συνδυασμός του μοντέλου στο οπτικό υλικό με την ηχητική βαναυσότητα καλλιεργεί αρνητικά συναισθήματα που συνεπαίρνουν. Το ‘’ Totentanz - Dance Macabre’’ που ακολουθεί είναι ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Ένα δυστοπικό riff ακούγεται ενοχλητικά σαν κουνούπι που φτερουγίζει απειλητικά δίπλα στο αυτί σου και το τραγούδι ξεκινά τον υπερηχητικό του άθλο βγάζοντας μελωδίες μέσω συγχορδιών αλλά και ρεφραιν, κάτι που δεν κερδίζεται εύκολα στον ακραίο ήχο. Άσε που ακούμε και ένα σύντομο αλλά ισοπεδωτικό σόλο. Το σχεδόν εξ΄ολοκλήρου γερμανόφωνο ‘’ Glorifizierung des Teufels’’ ρίχνει στροφές αλλά όχι βαθμίδα βαρβαρότητας όταν θα χρειαστεί. Ξεκινά αργόσυρτα, κιθάρες και πλήκτρα, σχεδόν καθαρά φωνητικά στη διάρκεια του  όπως και γυναικεία από την Johanna Sadonis. Και που και που βάναυσα ξεσπάσματα για να κορυφώνεται η ένταση. Μελωδικό πέρασμα κιθάρας το χαρακτηρίζει αυτόματα στην πιο μελωδική στιγμή του δίσκου μαζί με το ‘’Creature of Fire’’ που βασίζεται ιδιαίτερα σε ψαλμούς και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Το Behemothικό ‘’ Damnation – Höllensturz’’ δεν διστάζει να παραχωρήσει χώρο σε πειραματισμούς σε πλήκτρα και γυναικεία (στο σόι Αντωνίου) αλλά γενικότερα, τπτ το ιδιαίτερο σαν σύνθεση. Το ‘’ Virtus Asinaria – Prayer’’ βελτιώνει την κατάσταση χάρη στο εκπληκτικό του riff και στον επικό του ρυθμό. Ψαλμωδίες, πολλαπλές φωνητικές μελωδίες και ατμόσφαιρα, με το σκοτεινό riffing να καλύπτει το ηχητικό τοπίο. Ανατολίκος προορισμός στο ‘’Kingdom of Cold Flesh’’ με την ταχύτητα και την τραχύτητα να κερδίζουν έδαφος πρόσφέροντας ηχητική ποικιλία στο δίσκο, πράγμα που επιβεβαιώνεται μέχρι το τέλος του δίσκου. Στη digipak έκδοση συναντάμε ένα επιπλέον τραγούδι, το ‘’Blackest Sabbath 1997’’, ένα ποτ πουρί των Blackest Ecstasy' and 'Blutsabbath', αμφότερων από το ‘’ Blutsabbath’’ δίσκο του μακρινού πλέον 1997.