Blood of Kingu - Dark Star on the Right Horn of the Crescent Moon

                    Έχοντας ήδη 3 μέλη από τους Ουκρανούς Drudkh στην παρέα των Blood Of Kingu και πλέον προσθέτοντας και ένα τέταρτο από την ίδια μπάντα στα πλήκτρα (μόνο ο ντράμμερ δεν έχει περάσει απο τις τάξεις τους), θα περίμενες έναν παρόμοιο ήχο με αυτούς. Καμμιά  σχέση όμως. Οι Blood Of Kingu είναι και ακούγονται σαν την συνέχεια των Hate Forest (την άλλη μπάντα του Roman Saenko), πράγμα που σημαίνει πιο raw black metal χωρίς ατμόσφαιρες και λοιπές μελωδίες. Επίσης η θεματολογία είναι από την Σουμεριακή και Αιγυπτική μυθολογία. Για την ακρίβεια ο Kingu ήταν ένας Βαβυλώνιος θεός που δολοφονήθηκε από τον Marduk και με το αίμα του κατασκευάστηκε (επιτηδευμένη λέξη) η ανθρωπότητα. Το ’’Dark Star On The Right Horn Of The Crescent Moon’’ (τι στο διάολο, Bal Sagoth ακούγανε και διαλέξαν τέτοιο τίτλο;) είναι ο τρίτος τους δίσκος και συνεχίζουν με την ίδια μουσική ταυτότητα των 2 προηγούμενων.
\r\n                  Ο Roman είναι από τους πλέον αντιεμπορικούς και αντικοινωνικύς τύπους. Δεν τυπώνονται φωτογραφίες των μελών στα formats που κυκλοφορούν οι δουλειές τους (ούτε σαν Drudkh, σε κανένα τους δίσκο), δεν δίνονται συνεντεύξεις στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο, δεν δίνουν συναυλίες. Κρύος άνθρωπος, το ίδιο και η μουσική του. Τι προσφέρει η κρύα μουσική του τότε; Απειλητική διάθεση που σε στριμώχνει σε μια γωνιά ανήμπορο να αντιδράσει διαφορετικά παρά να (υπ)ακούσει. Ακατάπαυστο ντράμμινγκ που διαδίδει το πολεμική παρέλαση των πολεμόριφων. Τύμπανα που προσθέτουν ένα αποκρυφιστικό τόνο και υπογραμμίζει ότι δεν απευθύνεται στον μέσο black metal οπαδό ακόμα και αν ακούγονται έτσι. Χαμηλόφωνα φωνητικά, αρκετά πιο μπάσα από τον μέσο όρο, λαρρυγγικά, σέρνουν τις ακατανόητες λέξεις που ξεστομίζονται και βασανίζουν τον ακροατή. Σε ένα-δύο κομμάτια (σαν το He Who Is Not to Be Named) ακούγεται και Κέρας (ή κάποιο ξύλινο μακρινάρι που δεν μπορώ να ταυτοποιήσω). Βέβαια μέσα στην κόλαση που συνύφαται από τα κλασσικά όργανα, ελάχιστη ποικιλία μπορούν να προσδώσουν. Και μιας και μίλησα για ποικιλία, υπάρχουν και δυό ιντερλούδια που σε βοηθούν να περάσεις στον κόσμο που αναπαράγουν.Την ιστορική και συνάμα άκρως βίαια Βαβυλώνα.
\r\n                Η υπερβολική χρήση από blastbeasts κουράζει αλλά προσθέτει ωμότητα. Και αυτό είναι το πιο βασικό σε αυτόν το δίσκο. Μπορεί τα τύμπανα να ακούγονται πιο επικά και να πλάθουν φαντασίες στο μυαλό αλλά χωρίς αυτήν την βασανιστική ταχυπαλμία που προσδίδει το χτύπημα των κρουστών, δεν θα δινόταν η ίδια έμφαση στην εχθρικότητα και θα έμενε μόνο το μυστηριακό της υπόθεσης. Σκεφτείτε τα πιο σκληρά τραγούδια των Nile και των Behemoth με το αποκρυφιστικό πέπλο να αιωρείται. Το σχέδιο που είχε ο Roman στο μυαλό του σίγουρα ήταν πολύ καλό, απλώς πιθανότατα το αποτέλεσμα να μην του βγήκε στην εντέλεια. Τουλάχιστον άξια προσοχής τα ’’He Who Is Not to Be Named΄΄ και ’’Sigil of the Watcher’’. Κάποιοι θα το βρούν πολύ ξεχωριστό σαν άκουσμα, κάποιοι εντελώς εκνευριστικό. Κυκλοφορεί από τις 29 Αυγούστου μέσω της Season Of Mist

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n