Cobras - On The Moon

Aυτό που συμβαίνει στο heavy metal μερικές φορές είναι εκπληκτικό. Ενώ ακούς μπάντες με παρελθόν εικοσαετίας και παραπάνω, ή συγκροτήματα 50-άρηδων που επανασυνδέονται και παίζουν εντελώς ασυνάρτητα, ψευτο-θυμωμένα ή επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια νομίζοντας ότι είναι “πολύ true”, έρχονται κάτι νέα συγκροτήματα που έχουν μπει τόσο πολύ στο πνεύμα του heavy metal, που όταν τους ακούς νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με demo ή ΕΡ της δεκαετίας του ’80.

Οι Cobras είναι από το Lincoln της Nebraska και ο πρώτος δίσκος τους “On the Moon” είναι σαν ένα ξεχασμένο διαμαντάκι του βρετανικού heavy metal των αρχών της δεκαετίας του ’80. Ήχος, παραγωγή, φωνητικά, κιθάρες, ρεφρέν, στίχοι όλα από την καλύτερη δεκαετία που γνώρισε αυτή η μουσική. Απλότητα, συναίσθημα, μηδέν διάθεση εντυπωσιασμού και τραγούδια που τα συμπαθείς από το πρώτο άκουσμα.

Όλα τα κομμάτια είναι στο ίδιο ύφος περίπου, δηλαδή μελωδικό, mid-tempo heavy metal, και η αμεσότητα που βγάζουν είναι πραγματικά συγκινητική. Ο δίσκος έχει έναν εντελώς παλιό ρομαντισμό που είναι σαν να θέλει το συγκρότημα να επιβεβαιώσει ότι το αληθινό heavy metal ζει, κάνοντας την πλειοψηφία των νέο-ψευτό-metal γκρουπ να ακούγονται σαν ανέκδοτο.  

Το ντεμπούτο των Cobras δεν έχει σχέση με το 2020 (και καλά κάνει), αλλά βγήκε μέσα από τη ψυχή πιτσιρικάδων που γεννήθηκαν σε εντελώς λάθος εποχή. Όσοι ακροατές νιώθουν το ίδιο, το “On the Moon” θα είναι για αυτούς μια πολύ ευχάριστη έκπληξη,  υπενθυμίζοντάς τους την αγνότητα που έβγαζε κάποτε το heavy metal.