Enslaved - Caravans to the Outer Worlds

Οι Enslaved έχουν κερδίσει και χάσει οπαδούς πολλάκις μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κερδισμένη βγήκε μόνο η Τέχνη. Το συνθετικό δίδυμο Ivar Bjørnson (κιθάρες) και Grutle Kjellson (φωνή/μπάσο)  έχει παραμείνει ίδιο αλλά έχουν εξελιχτεί σαν άνθρωποι, μουσικοί, καλλιτέχνες. Το ίδιο και τα δημιουργήματα τους. Θα ήταν άστοχο να ακούγαμε τον ίδιο ήχο τριάντα χρόνια μετά. Τότε ήταν 20+άρηδες, τώρα μεσήλικες. Η μόνη σταθερά στη δισκογραφία των Enslaved είναι η ποιότητα. ΔΕΝ υπάρχει δίσκος τους που να θεωρείται απλά καλός. Όλοι τους είναι εξαιρετικοί. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει η ηχητική τους στροφή ή το αρχαίο τους παρελθόν αλλά κανείς δεν μπορεί να πει οτι έβγαλαν μετριότητες, ΠΟΤΕ. Με  τελευταίο δίσκο τον πολύ καλό ‘’ Utgard’’ του 2020 και με την ίδια σύνθεση συνεχίζουν με ένα ep τεσσάρων συνθέσεων. Διαθέσιμο από τη Nuclear Blast σε cd μα και βινύλιο τεσσάρων χρωμάτων.

Χαρακτηριστικό των σύγχρονων Enslaved είναο η ισορροπία. Υπάρχει το παγανιστικό στοιχείο, τα black φωνητικά, οι σκληρές κιθάρες, η ατμόσφαιρα, η προοδευτική προσέγγιση. Το ep αποτελείται από δυο τραγούδια (που έχουν γίνει και πανέμορφα βίντεο κλιπς) και δυο ορχηστρικά ιντερλούδια. Το oμώνυμο του ep ακούγεται αρκετά σκληρότερο από τι μας έχουν συνηθίσει τελευταία χωρίς να είμαι σίγουρος ότι μιλάμε για προπομπό ενός μελλοντικού δίσκου. Πάντοτε με σεβασμό προς το παρελθόν τους, δημιουργούν μουσική που διαγείρει τα συναισθήματα.  Προοδευτικά στοιχεία σε όλος το βάθος της σύνθεσης, αρκετές αλλαγές σε διάθεση και δυναμική, καθαρά φωνητικά σε σημεία και όλα τα υπόλοιπα που μας έχουν συνηθίσει και χαρακτηρίζουν τον ήχο των Enslaved. Από την άλλη τα ιντερλούδια είναι σε πιο ambient μορφή, ατμοσφαιρικά σε βάθος και βοηθούν στη μετάβαση από τη μία κύρια σύνθεση στην άλλη. Το επόμενο τραγούδι, το ‘’ Ruun II - The Epitaph’’ είναι σίγουρα πιο κοντά στο παρόν τους. Ακουστικές κιθάρες, μετάβαση σε σύγχρονο ηλεκτρισμό με μαγευτικό επαναλαμβανόμενο ρυθμό, folk όργανα, πανέμορφα καθαρά φωνητικά που ταιριάζουν στο τραγούδι (θυμίζοντας αρκετά και Primordial ή του Brendan Perry των dead can dance), απροειδοποίητα ξεσπάσματα, πιο ομαλή κυκλοφορία της ηχητική του ροής. Προσωπικά το επιλέγω σαν καλύτερο σε σχέση με το ομώνυμο. Ένα δεύτερο ορχηστρικό, αυτή τη φορά πιο heavy oriented, με έντονη ρυθμική παρουσία. Τέσσερις συνθέσεις ίσως να μην είναι αρκετές για συμπαγή συμπεράσματα αλλά βάζω σφραγίδα σιγουριάς καιποιότητας σε οτιδήποτε έχει το λογότυπο των  Enslaved πάνω. Επίσης, ιδιαίτερα θετικό ότι μιλάμε για τέσσερις νέες συνθέσεις, όχι remix, επανεκτελέσεις, live, demo και οτιδήποτε για να γεμίσει ένα ep.