Faith and Fire - Accelerator

Αγαπάμε Riot…ή Riot V πλέον. Μια μπάντα που υπάρχει από το 1975 και φυσικά στους πρώτους δίσκους ακουγόντουσαν περισσότερο hard rock παρά heavy metal. Λογικό, αφού οι επιρροές των συνθετών των Riot θα ήταν από τα 60ς-αρχές 70ς. Δυο σημαντικά μέλη που υπήρξαν ή είναι ακόμα μέλη των Riot είναι ο τραγουδιστής Tony Moore και ο κιθαρίστας Mike Flyntz. Μαζί με  ένα ρυθμικό ντουέτο που έχει υπηρετήσει σε σημαντικές hard rock μπάντες ξεκίνησαν το 2002 τους Faith And Fire, μια hard rock/heavy metal μπάντα. Κατάφεραν και κυκλοφόρησαν μόνο ένα δίσκο, το ‘’Accelerator’’ το 2006 από την Metal Heaven, μιας και οι υποχρεώσει όλων ήταν αυξημένες.  Ο δίσκος έιχε κυκλοφορήσει μόνο σε cd περιέχοντας 12 συνθέσεις. Η High Roller Records το επανακυκλοφορεί σε διπλό βινύλιο ή διπλό cd περιέχοντας και demo εκτελέσεις ή από rehersals. Τα βρίσκουμε ήδη από τον Νοέμβρη στα μαγαζιά, αυτοί που αρέσκονται στους παλιούς ήχους των riot θα ευτυχήσουν και πάλι.

Hard rock μεν, με πιο σύγχρονο ήχο δε. Μιλάμε για 2006, μην περιμένετε να ακούσετε 70s (με blues επιρροές)  Riot. Αρχίζοντας από τα βασικά, να γράψουμε ότι τη σύνθεση των κομματιών μοιράζονται ο Tony, o Mike και ο μπασίστας της μπάντας, Danny (Miranda). Μοντέρνο, ζωντανό hard  ‘n’ metal, οργανικό, με πλήθος από συγχορδίες (και έντονο μπάσο), καταπληκτικά σόλος και τη φωνάρα του Tony. Όσοι περιμένετε να ακούσετε υψηλές κραυγές α λα Thundesteel θα απογοητευτείτε. Τραγουδά γήινα, όπως ταιριάζει στο heavy rock ύφος του δίσκου. Πιο ανεβασμένοι ρυθμοί στο ‘’Fallen’’ και μελωδίες που θυμίζουν αρκετά τους ίδιους τους Riot (και λίγο maiden στις φωητικές μελωδίες). Κάποιες συνθέσεις είναι βυθισμένες στις 70ς επιρροές τους, κάποιες σε πιο σύγχρονες και σκληρές. Υπάρχει διαφορετικότητα ανάμεσα σε αυτές τις 12 συνθέσεις και κάπου θα σας ‘’βρει’’. Θα βρεις σπινταριστό metal όπως το ‘’America’’ μέχρι μπαλάντες όπως τα ‘’Breathe’’ , ‘’Angel’’ και ‘’Ashes’’. Μια παρέα μουσικών που βρεθήκαν παίζοντας την αγαπημένη τους μουσικη χωρίς να έχουν εμπορική κατεύθυνση και στόχο. Διαφορετικά τραγούδια, διαφορετικά από το κυρίως συγκρότημα που τους μάθαμε,  βγάζουν ένα διαφορετικό ήχο που εκφράζει πάνω από όλα τους ίδιους. Τραγούδια φορτωμένα με πλήκτρα (Villanelle) εώς ηχητικούς δυναμίτες και κάπου ανάμεσα κάτι πουθυμίζει Queen (Radio Superstar). Κοινό σε όλα αυτά το εξαιρετικό κιθαριστικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα Mike Flyntz.  Ίσως κάποιοι να χαλαστείτε από τη σχετική ανομοιομορφία του δίσκου αλλά σίγουρα ο δίσκος έχει πολλά να επιδείξει και να υπερηφανευτεί.