To δεύτερο album των FALLEN ARISE σίγουρα δεν είναι κακό.
\r\n
\r\nΣίγουρα ειναι καλύτερο απο το πρώτο, και σίγουρα είναι μια πάρα πολύ φιλόδοξη δουλειά (ας πώ και το κλισέ, «για τα ελληνικά δεδομένα»). Θεατράλε ατμόσφαιρα, ορχήστρες, ενα πολύ ενδιαφέρον story, συμφωνικό μέταλ α λα Nightwish και Epica, βάζεις και λίγο gothic στοιχεια, παραγωγάρα απο Fotis Benardo, γενικά μια πανδαισία ήχων, ηχηρές συμμετοχές, όλα ωραία μέχρι εδώ ΑΛΛΑ.
\r\n
\r\nΤαπεινή μου γνώμη είναι, χωρίς να είμαι ιδιαίτερος οπαδός του είδους (να τα λέμε και αυτά), ότι στην προσπάθεια να γίνει κάτι σύνθετο, το αποτέλεσμα ήταν αφ’ενός ίσως πιο πολύπλοκο απο ότι χρειαζόταν, αφ’ετέρου όταν βάζεις τον πήχη ψηλά πρέπει όλα να είναι στην εντέλεια, ειδικά σε ένα τέτοιο concept album. H Spyla όσο δείχνει τις δυνατότητες της σε κάποια σημεία, τόσο σε κάποια άλλα φαίνεται οτι χρειάζεται ακόμα δουλειά, κόβοντας λίγο απο τη δυναμική και του alter-ego της Chris, ο οποίος αποδίδει πολύ καλά το ρόλο του.
\r\n
\r\nΌσο και αν ακουστεί περίεργο, είναι οι Within Temptation επιρροές που δε μου άρεσαν, το “catchy” ρεφρενάκι δηλαδή, τα παιδιά μπορούν να γράψουν μουσική ΧΩΡΙΣ να θυμίζουν κάτι άλλο και αυτό είναι που περιμένω στις επόμενες δουλειές τους.
\r\n
\r\nΣυνολικά ένας παρα πολύ ενδιαφέρον δίσκος, που αξίζει να ακούσετε, ειδικά αν ακούτε symphonic metal.
\r\n\r\n
Tasos Ploumis
\r\n
