FALLEN REIGN - OBLIVION

Οι Αμερικάνοι Fallen Reign είναι μια μελωδική power/progressive metal μπάντα που
σχηματίστηκαν το 2013. Δυο χρόνια μετά, κυκλοφόρησαν ένα (μέτριο) ομότιτλο ΕΡ, και το
“Oblivion” είναι η πρώτη full-length δουλειά τους, που κυκλοφόρησε αρχικά ως private CD
τον Αύγουστο του 2019, αλλά η μπάντα υπέγραψε στην Narcoleptica Productions που θα
αναλάβει τη διανομή παγκοσμίως 150 αντιτύπων.

To συγκρότημα ακούγεται αρκετά σαν τις αντίστοιχες power/progressive μπάντες τις
δεκαετίας του 90, τόσο στην παραγωγή όσο και στις συνθέσεις. Δεν έχει σχέση με το
μοντέρνο progressive που παίζουν τα τελευταία 15 χρόνια τα μεγάλα, γνωστά ονόματα που
ακούγεται προβλέψιμο, ξερό, βαρυφορτωμένο, “εκκωφαντικό”, κουραστικό και
επαναλήψιμο. Ο ήχος θα μπορούσε να περιγραφτεί σαν μια πετυχημένη ανάμειξη
Queensyche εποχής “Rage for Order”/”Empire” και Kamelot των δύο πρώτων δίσκων, με
έμφαση σε κομμάτια όπως “Call of the Sea” και “We Are Not Separate”. Δεν είναι βέβαια
κάτι καινούργιο αυτό που ακούμε, αλλά γίνεται με τιμιότητα, οι μελωδίες “κάθονται”
ωραία στο αυτί και ο δίσκος σε ωθεί από μόνος του να ξανακούσεις κάποια τραγούδια του.

Αν και ο δίσκος συνολικά κρίνεται ως καλός, το πρώτο τραγούδι του δίσκου, καθώς και τα
“It's Forever” και “Kingdom of Fools” είναι εξαίσια. Το ρεφρέν και οι μελωδίες του
εναρκτήριου “The Difference” είναι από αυτά που κολλάνε έντονα σε έναν οπαδό του
είδους, ενώ το “Kingdom of Fools”, είναι από τα καλύτερα κομμάτια του μελωδικού
power/progressive για φέτος. Πολύ καλά και σε υψηλό επίπεδο είναι τα “Pain” (φοβερές
μελωδίες) και “Miracle”. Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι και το μόνο που στην αρχή
ίσως θυμίσει το πρώτο τους ΕΡ, αφού έχει αυτό το λίγο δύσκαμπτο heavy ύφος που είχε η
πρώτη τους κυκλοφορία. Στην πορεία όμως του τραγουδιού, τα πλήκτρα “γλυκαίνουν” το
κομμάτι και το κάνουν πολύ μελωδικό. Καλό κομμάτι συνολικά.

Φαίνεται πάντως πως ένας σημαντικός αριθμός συγκροτημάτων στο power/progressive,
ακόμα και σήμερα, δεν μπορεί να ξεπεράσει με τίποτα τους Queensryche. Aν οι Fallen
Reign φροντίσουν να εμπλουτίσουν τον ήχο τους και σιγά-σιγά ξεφύγουν από τις επιρροές
των ηρωών τους, θα παρουσιάσουν φοβερά πράγματα στο μέλλον. Προς το παρόν
συγκαταλέγονται κοντά στους SIAM, Breaking Silence και τόσα άλλα συγκροτήματα που
ζούσαν και ανέπνεαν για Queensryche – αν και τα Kamelot στοιχεία δίνουν στους Fallen

Reign μια νότα που τους ξεχωρίζει και είναι πολύ ευπρόσδεκτη. Μην ξέχναμε βέβαια ότι
και οι SIAM και οι Breaking Silence και τόσοι άλλοι που δεν ξέφυγαν ποτέ από τις επιρροές
τους, δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν στον χώρο και μνημονεύονται πλέον μόνο από τους
πολύ φανατικούς του είδους.

Θετικό επίσης της κυκλοφορίας είναι η μικρή διάρκεια που δεν κουράζει, σε αντίθεση με
πολλές αντίστοιχες μπάντες που “τραβάνε” τις συνθέσεις από τα μαλλιά για να τις κάνουν
με το ζόρι επικές, δύσκολες, έξυπνες και μεγάλες. Βέβαια κάποια κομμάτια θα μπορούσαν
να είχαν πιο πλούσια ανάπτυξη. Είναι προφανές ότι το συγκρότημα ψάχνει ακόμα τις
ισορροπίες του, αλλά είναι σε καλό δρόμο.

Οι “άρρωστοι” με την πρώτη δεκαετία των Queensryche και με μπάντες όπως SIAM του
“The Language of Menace”, των House of Spirits εποχής “Turn of the Tide”, των Breaking
Silence, αλλά και πρώιμων Kamelot και πρώιμων Jacob’s Dream μάλλον θα ξετρελαθούν.
Οι υπόλοιποι οπαδοί του μελωδικού power/progressive να δώσουν προσοχή στην μπάντα
γιατί αν προσέξει δύο-τρία πράγματα, θα γίνει από τους πρωταγωνιστές του ήχου αυτού.

Γιώργος Πετρουλάκης