GERMANE - ALL TIME HIGHS

Έχουμε ήδη αναφερθεί στο τμήμα των νέων για αυτή την κυκλοφορία των Ολλανδών Germane. Πρόκειται για σπάνια τραγούδια της μπάντας από το '84-'88 που υπήρχαν σε demo που δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, καθώς και 2 κομμάτια που ήταν σε μια συλλογή. Ο υπότιτλος του δίσκου "No Nonsense Hardrock" δεν είναι τυχαίος, μιας και υποδεικνύει καθαρά ότι ο ακροατής θα συναντήσει hard rock - και όχι heavy metal για παράδειγμα.

Ο ήχος είναι πολύ καλός, σε σημείο αυτός που ακούει το δίσκο να μην πιστεύει ότι είναι από demo, ενώ πραγματικά, ακούγοντας τα 15 αυτά τραγούδια νιώθεις ότι πας σε άλλη εποχή. Όλα έχουν τον έντονο ολλανδικό αέρα της εποχής εκείνης, δηλαδή δυναμικό hard rock, εμπνευσμένο από τις πιο rock στιγμές του NWOBHM, χωρίς όμως να λείπουν και κάποιες καθαρά heavy metal-ικές στιγμές. Οι πιο μεταλλικές στιγμές του άλμπουμ είναι τα "The King", "Armageddon", και το "Princess of the Desert". Φοβερά τραγούδια που οι οπαδοί του 80's heavy metal θα αποζημιωθούν ακούγοντάς τα. Αυτά είναι και τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, ενώ μετά από αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ακολουθεί το πολύ καλό "Society Girl", ένα ξεσηκωτικό hard rock/μελωδικό heavy metal κομμάτι, και έπειτα από αυτά, οι τρεις μπαλάντες του δίσκου, "Hold Back the Night", "Mother Earth", και "You and I".

Αν λοιπόν εξαιρεθούν τα 3 πιο metal κομμάτια που είπαμε παραπάνω, ο υπόλοιπος δίσκος κινείται σε ένα ύφος μεταξύ Dοkken, Def Leppard των 2 πρώτων δίσκων, και των συμπατριωτών τους Horizon του "Μaster of the Game", ειδικά τα τραγούδια των Horizon που δεν είχαν πλήκτρα. Υπήρχαν πολλές μπάντες σε αυτό το στυλ στην Oλλανδία τότε (οι Εmergency του "Martial Law" LP, οι Zinatra, κτλ.), αλλά αυτό που ξεχωρίζει τους Germane είναι ότι δεν έχουν πολλά πλήκτρα. Έτσι ακούγονται πιο παραδοσιακοί και αρκετά πιο heavy. Όσο για τις μπαλάντες, είναι σε καλό επίπεδο, θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε σχεδόν κλασικές, και ακολουθούν όλο το hard rock φάσμα, από Scorpions έως Whitesnake.

H αλήθεια είναι ότι αν και ο δίσκος βγάζει ένα πολύ όμορφο παλιομοδίτικο συναίσθημα και 5-6 τραγούδια τα ακούς με μεγάλη όρεξη, τα υπόλοιπα 10 όμως κάπου σε αγγίζουν χλιαρά. Δεν κάνεις "skip" σε κανένα, αλλά δύσκολα θα επιθυμήσει κάποιος να ακούει συχνά αυτόν τον δίσκο ολόκληρο. Συνολικά λοιπόν, απευθύνεται σε συλλέκτες που δε θέλουν να τους λείπει τίποτα από τα 80's και στους λάτρεις της ολλανδικής σκηνής της δεκαετίας του '80 ή ακόμα καλύτερα σε Ολλανδούς συλλέκτες. Είναι όπως ένας παλιός ελληνικός heavy metal δίσκος που βγαίνει ξαφνικά στην επιφάνεια. Χωρίς να είναι και εξαίσιος, όλο και παραπάνω ενδιαφέρον και νοσταλγία θα προκαλέσει στο metal/hard rock κοινό της χώρας του. Ωστόσο, και οι υπόλοιποι φυσικά δε χάνουν τίποτα να ψάξουν να ακούσουν μερικά τραγούδια του.