Hellhound - Warrior of Rising Sun

Εκατοντάδες νέα Heavy Metal συγκροτήματα αναπαράγουν τα ίδια riffs, φιλτράρουρ επιρροές, προσθέτουν απλά το πάθος και την όρεξη και το αποτέλεσμα και πάλι είναι σαγηνευτικό. Υπάρχουν όμως και σπάνιες περιπτώσεις που ηγραφικότητα χτυπάει κόκκινο και γίνεται άκρως βαρετό για να μην γράψω ενοχλητικό. Από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου μας έρχονται οι Hellhound με το νέο τους δίσκο ‘’Warrior of Rising Sun’’. Μιλάμε για μια μπάντα 20ετίας,  με τον καινούριο δίσκο να είναι ο πέμπτος σε σειρά και να μην νιώθεις ότι υπάρχει ίχνος βελτίωσης, συνθετικής και εκτελεστικής. Το μόνο που τους παραδέχομαι είναι ότι είναι τίγκα βαμμένοι μεταλλάδες και παίζουν  πάνω από όλα για τον εαυτούλη τους. Όταν όμως μιλάμε για επίσημη κυκλοφορία που θα γυρίσει τον κόσμο, πρέπει να γραφτούν και κάποια άλλα πράγματα. Το ’’Warrior of Rising Sun’’ κυκλοφόρησε τέλη Σεπτέμβρη από την Ιαπωνική Spiritual  Beast και φτάνει αρκετά ακριβά στα χέρια του Ευρωπαίου ακροατή μεταλλά.

Το ’’Warrior of Rising Sun’’ θα μπορούσε να θεωρηθεί και συλλογή. Εκτός από τρία τραγούδια, τα υπόλοιπα είναι επανηχογραφήσεις των τριών πρώτων δίσκων τους. Από το ‘’ Warriors of Rising Sun’’ που ξεκινά τον δίσκο συμπεραίνεις τα εξής. Παικτικά αρκετά καλοί, χωρίς κάτι το εξωπραγματικό. Γρήγορο heavy metal, ωραίες κιθάρες και μπόλικα σόλος, μέτρια, τσιριχτά φωνητικά, στίχοι γραφικοί και χιλιοακουσμένοι,  πολύ καλή παραγωγή εξ΄ιδίων. Οι μόνιμα  σπινταριστοί ρυθμοί και τα ψηλά φωνητικά ανεβάζουν την αδρεναλίνη, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά για λίγο μιας  και η συχνή επανάληψη ρεφραιν και συγχορδιών, όπως και η αυξημένη ταχύτητα φέρνει την υπερβολή και την κούραση. Μπορεί το ‘’ Let Metal Rule the World’’ να θυμίζει Manowar αλλά του λείπουν πολλά στοιχεία για να ακουστούν το ίδιο επικοί. Και αυτά τα φωνητικά που σκορτσάρουν, κουράζουν. Ακούγονται και σαν Grave Digger, πάντοτε μιλώντας για το ίδιο τραγούδι. Έχουν δανειστεί από παντού. Άσε που μετά την 100στή φορά που ακούς το refrain, ξενερώνεις. Όσο καλό και να ακούγεται το αρχικό riff του ‘’Metal Psycho’’  μετά το πρώτο λεπτό είναι σαν να έχεις ακούσει ΟΛΟ το τραγούδι. Αν έχετε ακούσει τα παλιά τους, ξέρετε τι να περιμένετε. Απλά σε καλύτερη παραγωγή με τις κιθάρες να ακούγονται πιο ζωντανές. Πάμε στα τρία καινούρια τραγούδια: ‘’Heavy Metal Telepathy’’, ‘’Heavy Metal Hammer Down’’ και ‘’ Heavy Metal till I Die’’. Πολύ heavy metal έπεσε. Ήχος έντονος προς Accept, με κάποια Saxon ψήγματα στο πρώτο τραγούδι, πιο Judas Priest (Painkiller εποχής) και πιθανότατα το πιο γρήγορο τραγούδι των Hellound το δεύτερο,  Malmsteenικές κιθάρες και Rhapsody ρυθμοί  και Manowar μπάσο στη μέση με Helloween πέρασμα στο τρίτο. Δεν μας χαλάει καθόλου αυτό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν προσεγγίζουν καν τους προαναφερθέντες γίγαντες για τυχόν συγκρίσεις. Από όλο αυτό που ακούμε κρατάμε μόνο την τιμιότητα και το πάθος, μουσικά προτιμήστε τις αυθεντικές μπάντες που ακούνε και οι ίδιοι οι Hellhound. Μόνο για αυτούς που ακούνε τη λέξη heavy metal και νιώθουν οι τελευταίοι υπερασπιστές τους.