HELLRYDER - THE DEVIL IS A GAMBLER

Ακούγοντας το ‘’The Devil Is A Gambler’’ των Hellryder δεν μπόρεσα να μην προβώ σε συγκρίσεις με τους Grave Digger. Που να ξερα. Εδώ έχουμε μια νέα μπάντα αλλά με βετεράνους μουσικούς. Ποιοι είναι αυτοί; Ο Chris Boltendahl (φωνή) και Axel "Ironfinger" Ritt (κιθάρες), δηλαδή η ραχοκοκαλιά των Grave Digger. Λογικό είναι να τους θυμίζουν πολύ.Η ιδέα για ένα project γεννήθηκε πίσω στο 2017 από την ανάγκη των μουσικών να παίξουν απλό, παλιομοδίτικο heavy metal, πίσω στις ρίζες της μουσικής τους. Χωρίς concepts, πίπιζες και πολύπλοκες ενορχηστρώσεις. Και μιας και ο κορονοιός παγίδευσε την κύρια μπάντα τους μη μπορώντας να δώσουν συναυλίες, δεν υπήρχε καλύτερη περίοδος για τους Helltryder να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω. Το Σεπτέμβριο του 2020 ηχογραφούνται τα πρώτα τραγούδια, το Νοέμβρη γεννιούνται οι Hellryder. Τα drums ανέλαβε ο Tim Breideband (ex-Bonfire) ενώ το μπάσο ο Steven Wussow (Orden Ogan, ex-Xandria). Το ντεμπούτο των Hellryde, ‘’The Devil Is A Gambler’’ θα κυκλοφορήσει στις 28 Μαίου από την Rock Of Angels σε digipak cd, βινύλιο διαφόρων χρωμάτων αλλά και σε πακετάκι μπλουζάκι-cd.

Οι Hellryder μας ενημερώνουν περήφανα ότι παίζουν dirty kick ass heavy metal. Βασικά απλά παίζουν πιο απλά. Το ομώνυμο τραγούδι ακούγεται σαν διασκευή Motorhead με τα γρέζα-κλασσικά φωνητικά του Chris. Επίσης έχουν ένα πιο μοντέρντο, γκρουβάτο ήχο σε σχέση με την βασική τους μπάντα. Για την παραγωγή υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο Boltendahl ενώ για τις ηχογραφήσεις-μίξεις ο Rift. Και οι δυο κύριοι αυτοί είναι και οι συνθέτες του υλικού των Hellryder. Στο ‘’ Sacrifice In Paradise’’ ξεχωρίζει η Τευτονική προέλευση και επιρροές της μπάντας λοξοκοιτάζοντας και προς Accept πλευρά (όπως και στο ‘’ Chainsaw Lilly’’ έχοντας και ένα riff που κοιτά προς κλασσική μουσική), κρατώντας πάντοτε την rock ‘n’ roll μοτορχεντίλα και κάποια χαρακτηριστικά της κύριας μπάντας τους. Πάντως αυτό πρέπει να τους το παραδεχτώ, στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου ακούμε μια μπάντα ξεχωριστή από τους Grave Digger. Δεν πέφτουν στη λούπα να δημιουργήσουν ένα project που θυμίζει την ίδια τους τη μπάντα (το ‘’ Passion Maker‘’ ακούγεται Hard Rock φάση) όπως πολλές άλλες μπάντες. Πάντως αυτά τα φωνητικά, όσο και διαφορετική να είναι η μουσική, είναι σήμα κατατεθέν των Νεκροθάφτων. Ακούς ένα maiden riff στο ‘’ Night Rider’’ και στο δευτερόλεπτο προσγειώνεσαι στο βασικό γήπεδο των Τευτόνων. Δυστυχώς ο δίσκος έχει μονότονους ρυθμούς, απλοικές ενορχηστρώσεις και λιγοστά riffs ενώ και τα φωνητικά εκτός που είναι ολόιδια (και μέτρια) δεν κάνουν κάποια προσπάθεια να ακουστούν λιγάκι διαφορετικά από τραγούδι σε τραγούδι. Μόνο καποια σολαρίσματα μου απόσπασαν τη προσοχή στο κατά τα άλλα βαρετό σύνολο, προιόν απόστασης και κλεισούρας, χωρίς το συναίσθημα του ζωντανού και ενθουσιώδες. Ελπίζω να μην υπήρξα πολύ αυστηρός αλλά τουλάχιστον για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Είναι κατώτερο του υλικού των Grave Digger. Άρα αν δεν σας αρέσουν οι Νεκροθάφτες, μην μπείτε καν στο κόπο. Αν σας αρέσουν, πιθανότατα να το ευχαριστηθείτε παραπάνω από μένα, ιδιαίτερα αν το θέλετε πιο άμεσο σαν άκουσμα. Ευχάριστο σαν άκουσμα αλλά μέχρι εκεί.