Mastercastle - Enfer (De La Bibliothèque Nationale)

             Οι Mastercastle ιδρύθηκαν από τον Pier Gonella το 2008 μετά την φυγή του από τους Labyrinth. Όπως και πάρα πολλές άλλες Ιταλικές μπάντες (συμπεριλαμβανόμενης και τους Labyrinth) ακολουθούν το δρόμο του Neoclassical/power metal. To ’’Enfer’’ (=Κόλαση) είναι ο πέμπτος δίσκος τους μέσα σε πέντε χρόνια και αυτό τους καθιστά, α μη τι άλλο, παραγωγικούς. Για το αν αξίζει το υλικό, το βλέπουμε παρακάτω. Το  ’’Enfer’’ είναι ο πρώτος δίσκος με την Scarlet, έτοιμοι να παίξουν σε μεγαλύτερα σαλόνια και θα κυκλοφορήσει στις 14 Οκτώβρη σε digipak.
\r\n                Στο νέο τους δίσκο δεν προβλέπονται μεγάλες αλλαγές. Η νεοκλασσική, συμφωνική μέταλ με γυναικεία φωνητικά και αρκετά βιρτουόζικα σόλος, συνταγή παραμένει ίδια. Αλλά εξίσου καλή. Η φωνή της Giorgia Gueglio είναι πολύ καλού επιπέδου και με ικανοποιεί σε όλα τα μήκη που την τεντώνει.  Η φωνή της είναι μελωδική, παθιασμένη, νεανική. Νιώθω ότι κάποιες φορές είναι προγραμματισμένη ως το πως θα ακουστεί, μιας και χρησιμοποιεί δοκιμασμένες και επιτυχημένες συχνότητες και δεν πειραματίζεται ιδιαιτέρως. Αφού όμως το αποτέλεσμα είναι επιθυμητό και ευχάριστο, όλα καλά. Ακόμα καλύτερα, σε στιγμές (Naked) καταφέρνει να κάνει μια τομή στην φαντασία και να αφήσει διάφορες σκέψεις να εισχωρήσουν (ή να την κοπανήσουν).Βέβαια βοηθά και το στιχουργικό κομμάτι που ασχολείται με τις διάφορες πλευρές της λογοκρισίας ώστε να ανοιχτούν με μεγαλύτερη ευκολία αυτές οι τομές. Στο μουσικό κομμάτο τώρα, την παράσταση όπως είναι αναμενόμενο κλέβει ο Pier Gonella. Κυρίαρχος του παιχνιδιού, τα δάκτυλα του που ανεβοκατεβαίνουν την ταστιέρα της κιθάρας του ουσιώδεις και με σκοπό να σε πείσουν να ακολουθήσεις. Τίποτα απερίσκεπτο. Πετάει τις νότες που θα μελωποιήσει η Giorgia και η μουσική ρότα αλλάζει ελαφρά αλλά συχνά. ’Αλλοτε νεοκλασσικισμοί, άλλοτε συμφωνικοί, άλλοτε γοτθικοί. Πότε νομίζω ότι ακούω Nightwish (ντεμπούτου), άλλοτε The Gathering και κάποιες στιγμές Lacuna Coil. Όταν δε, powerίζουν, ακούγονται εξίσου ενδιαφέροντες. Οι Steve Vawamas/Francesco La Rosa υπομένουν τις πρωτοβουλίες της κιθάρας/φωνής και γνωρίζουν πότε να προβληθούν. Μια guest εμφάνιση του Andrea De Paoli (Labyrinth, Vision Divine) στα πλήκτρα προσθέτει επιπλέον στην ατμόσφαιρα και την μελωδία.
\r\n                    Το περίεργο είναι ότι αν και τον συγκεκριμένο ήχο τον απεχθάνομαι, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι το διασκέδασα. Κανένα τραγούδι δεν μου ακούγεται βαρετό ή περίσσιο. Τα σόλος που κυκλοφορούν σαν ορμητικά ποτάμια έρχονται σε αντίθεση με την πνευματική γαλήνη που μου προσφέρουν τα όμορφα φωνητικά. Όχι κλαψοαιθέρια φωνή αλλά δυναμική και με τσαγανό. Όπως και να χει προτείνεται σε οποιοδήποτε ζευγάρι αυτιά την βρίσκει με female fronted acts. Η επιλογή δική σας.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

To video clip είναι από τον προηγούμενο δίσκος της, ’’On Fire’’.

\r\n\r\n

/p>

\r\n