Mind of Evil - Raven's Path

Τους Mind Of Evil δεν τους γνώριζα πριν ακούσω το τελευταίο τους αλμπουμ ‘’ Raven's Path’’ που κυκλοφόρησε πριν κανά δίμηνο. Κακώς. Ήδη άκουσα το προηγούμενο υλικό τους και τους βρίσκω μια άκρως ενδιαφέρουσα μπάντα που συνδυάζει πολλά και διαφορετικά πράγματα με μπόλικες επιρροές από διαφορετικά ακούσματα. Τα ίδια μέλη συντηρούν ακόμα ένα συγκρότημα, τους Nexon αλλά εκεί είναι πιο straight Power Metal καταστάσεις. Άσε που οι Mind Of Evil για την ακρίβεια είναι το συνθετικό και σε μεγάλο βαθμό εκτελεστικό παιδί του Christopher Dagenhart . Οι Αμερικανοί λοιπόν οι οποίοι δημιουργήθηκαν στα υμνημένα Meryland πριν από μια πενταετία υπηρξαν άκρως παραγωγικοί κυκλοφορώντας  τέσσερις δίσκους (μαζί με τον καινούριο) και αν προσθέσεις και αυτό των Nexon φτάνουμε στα πέντε. Πλέον οι Mind Of Evil είναι πιο ομαδική υπόθεση και αυτό τους βγήκε σε καλό μιας και ο τελευταίος τους δίσκος ακούγεται σαφώς καλύτερος από αυτούς του παρελθόντος. Για  μια ακόμα φορά, η μουσική τους υπάρχει ΜΟΝΟ σε cd και διανέμεται-εντοπίζεται στο bandcamp του συγκροτήματος.

Αρχή με ένα ορχηστρικό κομμάτι. Όχι άσχεες εισαγωγές με πλήκτρα και ατμόσφαιρα που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που θα ακολουθήσει. Ένα όμορφο, οργανικό πρελούδιο που δείχνει τις διαθέσεις τους. Ποιες είναι αυτές; Ας δούμε πως ακούγεται το ‘’ The Lunatic Ball ‘’. Από prog rock μέχρι epic doom metal. Καταπληκτικό drumming, επικότατο. Με φωνητικά που θυμίζουν αυτά του Fish των Marillion. Ναι, και όμως. Το μπάσο σφυροκοπά δυναμικά και αυταρχικά ενώ οι κιθάρες αλλάζουν τόνο και φορά όπως συμβαίνει σε πιο προοδευτικές και τεχνικές φόρμες. Μεσαίες ταχύτητες που αυξάνουν σε στιγμές αλλά γενικότερα δεν επιταχύνουν. Διακρίνω βάθος στη σύνθεση και στη δομή, πολλές ιδέες έχουν αξιοποιηθεί μόνο σε ένα τραγούδι.  Περνάω στο επόμενο τραγούδι. ‘’ Follow Me (The Raven Guide)’’. Τα ίδια. Επικότατο ξεκίνημα. Μουσικά. Τα φωνητικά δεν ξεκολλάν να μου θυμίζουν τον ψηλό Σκοτσέζο. Οι κιθάρες μαγεύουν, τα πλήκτρα προσδίδουν ατμόσφαιρα, το μπάσο πάντοτε μπροστά και ηγετικό. Αν είχαμε πιο επικά φωνητικά, πιο γρέζα, θα μιλούσαμε πιο εύκολα για epic metal. Αυτή η χροιά όμως μαζί με το γεγονός ότι η μουσική τους είναι πολύ πιο πλούσια και με περισσότερες στρώσεις και τεχνική, τους βγάζει από αυτή τη ταμπέλα. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει κάτι που θα τους ταίριαζε αλλά δεν νομίζω ότι έχει καμιά αξία. Μπορείτε να καταλάβετε τι θα ακούσετε από την περιγραφή.

Κιθαριστικό συναπάντημα στην αρχή του  ‘’Raven's Path’’  με ένα πιο μελωδικό τόνο από τι στα προηγούμενα τραγούδια. Ο επιθετικός ρυθμός του το βγάζει από αυτό το καλούπι και κοφτερά riffs το επιμεταλλώνουν όσο χρειάζεται. Ακούς το ‘’ The Man Who Dreamt It All’’ και είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετά διαφορετικά ακούσματα ανάμεσα στα μέλη της μπάντας. Η το folkish ‘’ Queen of the Franks’’. Σαν να ακούς τους Marillion να παίζουν metal, τους Manilla Road να διασκευάζουν Genesis.  Ακούς το δεύτερο μέρος του ‘’ From Whence Darkness Came’’ και χάνεσαι ανάμεσα στα ονειρικά πλήκτρα, τα παθιασμένο σόλος και τους doom ρυθμούς. Θα τους παρακολουθώ στενότερα από εδώ και στο εξής.