Dogbane - Idylls of Woe

Όσο και αν η μουσική μας πλαστικοποιηθεί, γίνει ακίνδυνη ή προβλεπόμενη, πάντοτε θα βγαίνουν ωραία πράγματα από παλιούς ή νεότερους. Δεν είναι ανάγκη η μουσική τους να είναι πρωτοποριακή, είναι υπεραρκετό να είναι αγνή και εκ των ψυχών της μπάντας. Οι Dogbane μας έρχονται από την Βόρεια Καρολίνα και η αλήθεια είναι ότι το όνομα τους δεν με ενέπνευσε. Πόσο άδικο είχα. N.W.O.B.H.M. μαζί με Doom και είσαι κοντά στον ήχο τους. Παλιατζούρες μεσήλικες που ξέρουν τι θέλουν στη μουσική τους. Καλοκαίρι του 2010 δημιουργήθηκαν, σε ένα χρόνο είχαν έτοιμο το ντεμπούτο τους ‘’ Residual Alcatraz’’ που είχε κυκλοφορήσει από την Heaven and Hell Records. Τον Ιούλιο του 2012, η τραγωδία χτυπά την πόρτα των Dogbane. Ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος David Ellenburg παθαίνει εγκεφαλικό μια μέρα μετά την συναυλία τους στο  “The Rock Shop” στο Fayetteville. Η μπάντα θρηνεί μα επανέρχεται με νέο κιθαρίστα. Σύντομα το πρώτο βίντεο κλιπ, συναυλίες, φεστιβάλ, συμμετοχή σε δίσκο-φόρο τιμής στους Kiss και το 2015 ο νέος δίσκος ‘’ When Karma Comes Calling’’. Τέλη Ιουνίου, με την ίδια σύνθεση και πάντοτε από την ίδια εταιρία, μας δίνουν τον τρίτο τους δίσκο, ‘’Idylls Of Woe’’.

Λατρεύω αυτόν τον ήχο που ακούγεται λες και έρχεται κατευθείαν από τις αρχές των 80ς. Ρυθμικός, ανόθευτος, χωρίς κατευθυντήρια ‘’πρέπει’’. Ωραία hard ‘n’ heavy φωνή, με μια έφηβη αίσθηση. Riffs που προστατεύουν τα τραγούδια από τη βαρεμάρα.  Οι οκτώ συνθέσεις του δίσκου είναι απλές και άμεσες και χτυπούν κατευθείαν στο στόχο τους. Οι αποφασιστικοί ρυθμοί σε συνεπαίρνουν με αυτό το rock ‘n’ roll συναίσθημα. Αφήστε τις κιθάρες να σας μιλήσουν. Λίγα δευτερόλεπτα στο ‘’ Devil's Tramping Ground’’ με τις κιθάρες να αλωνίζουν τα γόνιμα χωράφια της σύνθεσης και νιώθεις την μελωδία να έρπεται στο πετσί σου. Τα ‘’ Riddle of Steel’’ και ‘’ Winter of Man's Demise’’ είναι από τα τραγούδια που είναι εμποτισμένα με το doom στοιχείο έντονα. Δεν είναι πολύ αργά, αλλά έχουν αυτό το καταδικαστικό ρυθμό και τον απαραίτητο όγκο να συνθλίψουν τα πάντα κάτω από το πέρασμα τους. Εννοείται ότι δεν είναι τυχαία τα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου. Σημαδεμένες από την εμπειρία ρυθμικές απολήξεις και φωνητικές μελωδίες, πάντοτε μέσα σε ένα βαρύ κλίμα από riffs μεγατόνων. Όλος ο δίσκος δεν διαρκεί πολύ περισσότερο από μισή ενέργεια αλλά μιλάμε για καθαρή ενέργεια, ακόμα και όταν ρίχνουν ταχύτητες κατά πολύ και το αναπληρώνουν σε βάρος. Το πιο πιασάρικο του δίσκου ανήκει δικαιωματικά στο ‘’ Now You Know’’. Η φωνή κατευθύνει όλο το τραγούδι και τα πάντα ακούγονται συμπληρωματικά σε αυτήν με υπέροχα αποτελέσματα. Βέβαια την ώρα των σόλος, ευχαριστιόμαστε τις κιθάρες που ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα με παρθένα δύναμη και στιγματίζουν την σύνθεση.