Oblivion Knight - Forgotten Realm

Οι Αμερικανοί Oblivion Knight αγαπήθηκαν από τους Έλληνες μεταλλάδες, οπαδούς και φορείς. Και φανταστείτε ότι δεν κατάφεραν ποτέ κάτι παραπάνω από τη δημιουργία κάποιως demos στα λίγα χρόνια που άντεξαν μετά την ίδρυση τους το 1986. Το 2009, η Steel Legacy μάζεψε τα εννιά τραγούδια από τα δυο demos τους και τα κυκλοφόρησε σε cd και βινύλιο. Το ίδιο πράττει τώρα και η Arkeyn Steel προσθέτοντας επιπλέον ακυκλοφόρητο υλικό. Για την ιστορία, το συγκρότημα φτιάχτηκε από τον μπασίστα Steve Sexton (που έπιασε το μπάσο μόλις άκουσε Maiden) και τον κιθαρίστα Chris Camp. Αν και αρχικά το συγκρότημα ήταν από την Alabama, σύντομα μετακινήθηκε προς Texas μεριά για να συμπληρωθεί η μουσική τους σύνθεση και σύντομα έγιναν μέρος της εκεί σκηνή, ακούγοντας και μαθαίνοντας πολλές μπάντες της περιοχής. Το συγκρότημα εξελίχτηκε πολύ στα λίγα χρόνια ζωής του, απο Power Metal σε πιο tech/prog καταστάσεις. Η συλλογή (με τίτλο ‘’Forgotten Realm’’ )θα κυκλοφορήσει 29 του μηνός σε cd, περιέχει ένα πλούσιο βιβλιαράκι με βιογραφία της μπάντας (και όλα τα άλλα καλά) ενώ το ρεμάστερ έγινε κλασσικά από τον Κώστα Σκανδάλη στα Infinity Studios στη Θεσσαλονίκη τον ηπροηγούμενο μήνα.

Η συλλογή ξεκινά ανάποδα σε σχέση με αυτή που προηγήθηκε από την Steel Legacy. Πρώτα ακούμε το ‘’Forgotten Realm ‘’ demo, την power/tech/prog μετεξέλιξη τους. Οι επιρροές από Fates Warning και Watchtower είναι εμφανέστατες. Η φωνή του Chris Collins θυμίζει έντονα John Arch και νομίζω ότι αυτό μόνο σαν θετικό σχόλιο μπορεί να το πάρει κανείς. Δυστυχώς , από τα πέντε τραγούδια του demo, τραγουδά μόνο στα δύο. Τα πάντα βασίζονται στην τεχνική και στη δύναμη. Οργανικότατος ήχος με άπειρες αλλαγές και ανάγκη για να φτάσουν τα πάντα στα άκρα. Αυτό έχει και ένα κακό όμως. Στα λιγότερα εξειδικευμένα αυτιά, ίσως και να ακούγονται σαν να επαναλαμβάνονται μιας και οι ιδέες τους χάνονται από το πολυεπίπεδο δαιμονισμένο παίξιμο. Η χαρά του μπασίστα στα ορχηστρικά κομμάτια, ακούγεται τόσο μπροστά, σαν βουνό που κινείται.Επειδή λατρεύω τέτοιους ήχους, απελευθερωμένους και αλλοπρόσαλλους, εγώ λάτρεψα αυτό το χαοτικά επιθετικό οργιαστικό ήχο αλλά κάποιους ίσως να τους απωθήσει για τον ίδιο λόγο. Όσο για τα ίδια τραγούδια ορχηστρικά και με πιο μέτρια παραγωγή, το μόνο που μπορεί να επιβεβαιωθεί είναι ότι είναι παικταράδες και ότι ακόμα και τα δυο άλλα τραγούδια που εδώ ακούγονται χωρίς φωνητικά, δεν σου λείπου (σχεδόν) καθόλου.

Πηγαίνοντας στα τραγούδια από το demo του 1987 παρατηρούμε μια πιο άγουρη προσπάθεια σε όλα τα θέματα, από την παραγωγή μέχρι το παίξιμο. Κατώτερο; Δεν θα το έλεγα. Απλά πιο διαφορετικό.  Εδώ δελεάζεσαι από τις τσιρίδες του πρώτου τους τραγουδιστή, Mike Soliz (επίσης στους τρομερούς Militia), απολαμβάνεις σαρωτικούς ρυθμούς, εμβολιάζεσαι με περισσότερες κιθαριστικές μελωδίες. Τα τραγούδια έχουν περισσότερη ποικιλία σαν δομή. Ακόμα και το τίγκα μελωδικό στην εισαγωγή του ‘’Sword in Hand’’ έχει τρομερή εξέλιξη σαν σύνθεση. Το βασικό riff του ‘’ Beyond the Gates’’ μου θυμίζει στιγμιαία merciful Fate. Σύντομα χανεσαι και πάλι στον κόσμο του αμείλικτου US Power Metal κόσμου τους. Μικρότερο σε διάρκεια αλλά παίζει να το ευχαριστιέμαι και περισσότερο στη τελική.