Ritual - Valley of the Kings

Η ιστορία των Εγγλέζων ξεκινά στο Λονδίνο το 1973 (πρ’ωτη τους συναυλία στο  "The Café des Artistes" στη  Fulham Road της συγκεκριμένης πόλης) , πολύ νωρίτερ του γνωστού κινήματος n.w.o.b.h.m.  Μουσικά καταχωρήθηκαν μαζί με μπάντες σαν τους Black Widow, Atomic Rooster ή Coven, δηλαδή στο Occult Rock. Τελικά η τριάδα των Ritual (Re Bethe (guitar, vocals), Phil Mason (bass) and Rex Duval (drums) κατάφερε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο ‘’Widow’’  (και πολλοί τους ονομάζανε έτσι επειδή δεν υπήρχε το λογότυπο Ritual πάνω στο εξώφυλλο) 10 χρόνια μετά, πάνω στην έκρηξη του Αγγλικού heavy metal. Πήραν χαμπάρι τι γινόταν και σκλήρυναν τον ήχο τους. Άλλα δέκα χρόνια μετά, ήρθε το δεύτερο διαμαντάκι τους, το ‘’Valley Of The Kings’’. Εξαιρετικό και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τους μάθουν όσοι δεν τους έχουν πάρει χαμπάρι και αρέσκονται σε ακούσματα όπως Samson, Quartz or Pagan Altar. Επανακυκλοφορεί σε cd και βινύλιο (τρία διαφορετικά χρώματα) από τη High Roller Records στις 30 του μηνός. Ο κ. Patrick W. Engel έκανε το μάστερ του ήχου στο TEMPLE OF DISHARMONY τον Μάη του2020.

Μελωδία είναι η λέξη κλειδί για το συγκεκριμένο δίσκο. Σε αφθονία και συρροή από παντού. Άν και κυκλοφόρησε το 1993, ο ήχος και η νοοτροπία είναι ξεκάθαρα 80ς. Κιθάρες, ακουστικές και ηλεκτρικές ακμάζουν μέσα στις συνθέσεις και γεύεσαι του καρπούς τους. Σήμα κατατεθέν ο τρόπος που τραγουδά ο Re Bethe. Τραβάει πολύ συχνά τη φωνή του, όσο μπορεί και αντέχει με ένα μαγευτικό τρόπο. Σαν να στοχάζεται την ώρα που τραγουδά. Οι συγχορδίες δεν σταματούν ποτέ να παράγουν γλυκύτατους ήχους, επιμεταλωμένους στην σκληρή εποχή που κυκλοφόρησαν. Αλλά ξέρεις εσύ που αγαπάς τις προαναφερθούσες μπάντες ότι θα βρεις εξαιρετικές ενορχηστρώσεις αγκαλιασμένες με μουσικό πάθος. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Νιώθεις τις ζουμερές αρμονίες από τα έγχορδα που συχνά-πυκνά τις στίβουν μέσα στο μυαλό σου. Και ΑΥΤΗ  τη φωνή που σε παρασέρνει με την μοναδικότητα της. Βρίσκει μονοπάτια για τα ενδότερα της ψυχής σου. Τα τραγούδια είναι ένα και ένα, αναμφισβήτητα. Όλα πλούσια σε riffs, με την προσθήκη ακουστικών κιθάρων όπως στο ‘’ Come to the Ritual’’ (τραγούδι που δεν υπάρχει στην αυθεντική έκδοση)  να είναι συναρπαστική. Ολοκληρωτική παράδοση στο ‘’ Gypsy’’ με τον ερωτισμό να πλανάται και να γίνεται ένα με κάθε λέξη, με κάθε τυμπανοκρουσία, με κάθε ακόρντο. Το power trio κάνει υπερδιπλάσια δουλειά από μπάντες με το διπλάσιο αριθμό, επαναεφευρίσκει ή επανασχεδιάζει ότι αγαπήιηκε από τα 70ς hard rock συγκροτήματα, δίνοντας τα επιπλέον δύναμη και σκληρότητα και παίζει τόσο συναισθηματικά που σε μετατρέπει σε αιθεροβάμονα καθόλη τη διάρκεια του. Τραγούδια σαν το ‘’ Winds of Fire’’ σου αποδεικνύουν γιατίμιλάμε για συντροφο ζωής, γιατί ακόμα αχολούνται άνθρωπο με αυτό το δίσκο δεκαετίες αργότερα μετά την πρώτη του κυκλοφορία. Σταυροβελονιές που ματώνουν, αυτό είναι αυτό που ακούς και νιώθεις. Ή το ‘’ Never Look Back’’ που κλυδωνίζει τον εσωτερικό σου κόσμο.