The Rods - Rock Hard

The Rods. Μια από τις αρχαιότερες Αμερικάνικες heavy metal μπάντες. Η μπάντα του David "Rock" Feinstein, ξάδερφου του Dio που παίζανε μαζί στους ELF. Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1980 από τους Feinstein (κιθάρες/φωνή) και Carl Canedy (drums/φωνή) οι οποίοι βρίσκονται ακόμα μαζί μετά από ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια και μόλις το 2019 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ  ‘’Brotherhood of Metal’’. Μεταλλάδες μέχρι το κόκκαλο. Επιστρέφουμε πίσω στο 1980 όταν και αποφασίιστηκε να γράψουν  τραγούδια για τους The Rods, ‘’τραγούδια για να περνούν καλά και να τα παίζουν σε μπαρς’’. Αυτά τα τραγούδια μαζί με δυο διασκευές, έμελλε να είναι το υλικό του ντεμπούτου τους ‘’Rock Hard’’. Αυτοχρηματοδοτούμε και σε δική τους παραγωγή παρακαλώ. Η τεράστια Arista Records τους πήρε χαμπάρι, τους υπέγραψε και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους που περιείχε οκτώ τραγούδια που προυπήρχαν στο ‘’Rock Hard’’.  Η High Roller Records κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους σε cd με bonus τραγούδια (πρώτη φορά σε αυτό το φορμάτ) αλλά και βινύλιο (τα αυθεντικό της Primal υπήρξε μόνο σε 1000 κόπιες και είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ) σε διάφορους χρωματισμούς και εκδόσεις.

Βρισκόμαστε στο 1980. To heavy metal τότε ήταν ακόμα σε πρώιμα στάδια. Οι επιρροές τους ήταν από πιο hard rock μπάντες, ακόμα και το rock  ‘n’ roll. Οι The Rods έπαιζαν απλά και σταράτα, καθαρά για διασκέδαση. Τυχαία δεν τους έδωσε ένας άγγλος δημοσιογράφος της εποχής το προσωνύμιο ‘’Αμερικάνοι Motorhead’’. Πολλά τα κοινά, ηχητικά και όχι μόνο. Ο δίσκος ξεκινά με μια διασκευή. Οκ, διασκευή στους Elf είναι, την προηγούμενη μπάντα του δηλαδή, άρα μιλάμε για ημιδιαμονή. Ο ήχος θυμίζει 70ς, rock ‘n’’ διάθεση και εκτός των κιθάρων, τα πάντα ακούγονται χαλαρά. Για ερωτοτράγουδο μιλάμε, όπως και να χει. Στο ‘’Music Man’’ τα πράγματα σοβαρεύουν και σκληραίνουν . Ο ήχος θυμίζει Rainbow/Dio και ακούμε σταρλαους ρυθμούς όπως μας τους σερβίρουν μπάντες σαν τους AC/DC. Bluesίστικοι ρυθμοί με heavy metal κιθάρες. Ένα γρήγορο ορχηστρικό τραγούδι σαρώνει τα πάντα αδιαφορώντας για το τι προηγήθηκε. Παίρνει φωτιά η κιθάρα λέμε. Ακόμα καλύτερα στη συνέχεια, ακούμε το ‘’ Power Lover’’. Heavy Metal πλέον, τελεία και παύλα. Γρήγορο, άμεσο, εξοντωτικό. Ο τρόπος που τραγουδιέται και τονίζονται οι λέξεις θα σας θυμίσουν σίγουρα το ‘’highway star’’ των Deep Purple (όπως και το ‘’ Crank It Up’’) μόνο που τα πάντα ακούγονται επιμεταλλωμένα εδώ. Χωρίς να ξεχνάμε ΠΟΤΕ ότι μιλάμε για μουσική πολλών δεκαετιών πίσω, η σκληρότητα και η τεχνοτροπία κάθε σύνθεσης αλλάζει. Οι κιθάρες όμως πάντοτε μας γλεντάνε, είτε ερωτοτροπώντας μόνες τους είτε σε ερωταπαντήσεις με τα φωνητικά (Hungry for Some Love). Το εντελώς Motorheadικό/AC/Dcικό  ‘’ Rock Hard’’ έδωσε το όνομα του στο δίσκο, το ανέμελο hard ‘n’ heavy συνεχίζεται και στα επόμενα τραγούδια η ώρα της δεύτερης διασκευής έρχεται με το ‘’ You Better Run’’ των  The Young Rascals. Μια διασκευή σε 60ς είναι πάντοτε επικίνδυνη αλλά οι The Rods το φέρνουν στα μέτρα τους πολύ όμορφα. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου για μένα είναι και το τελευταίο, το ‘’Woman’’ το οποίο περιέχει καταπληκτικές κιθάρες και φωνητικά ενώ πιστεύω ότι ακούμε και το καλύτερο drumming του δίσκου. Ο αυθεντικός δίσκος διαρκεί μόνο 37 λεπτά αλλά πλέον υπάρχουν και τρια ακόμα (διαφορετικές εκδόσεις ίδιων τραγουδιών) που όμως δεν τα συμπερίλαβε η εταιρία στο πακέτο που μας έστειλε.