LONEWOLF - Raised on Metal

                 Μεγάλη κίνηση και σοφή να αποκτήσουν τον Mickael Rigollet στην δεύτερη κιθάρα. Πάνω που είχαν βαλτώσει αρκετά, η προσθήκη του το 2016 και η κυκλοφορία του περσινού ‘’The Heathen Dawn’’ αναπτέρωσε το ενδιαφέρον μας. Η αλήθεια είναι  ότι πλέον με το ‘’ Raised on Metal’  φτάνουν τους εννιά δίσκους σε σύντομο χρονικό διάστημα και ο ήχος τους δεν έχει αλλάξει και  πολύ, οι Running Wild επιρροές είναι εμφανείς αλλά λιγότερες από το παρελθόν. Στα τεχνικά θέματα, μουσική και παραγωγή είναι από τους ίδιους με την ηχογράφηση να έχει γίνει από τον Xavier Sindt στα Microclimat Studion στη Grenoble της Γαλλίας, μίξη και μάστερ από τον Charles Greywolf (των Powerwolf) στο στούντιο του και εξώφυλλο από τον Peter Sallai (Sabaton, W.A.S.P., Powerwolf κτλ). Κυκλοφορεί στις 22 Σεπτεμβρίου από την Massacre Records σε cd με την digipak έκδοση και αυτού του βινυλίου να περιέχονται δυο επιπλέον τραγούδια.

                   Τα πράγματα είναι πολύ απλά με τους Lonewolf. Αναρωτηθείτε αν σας αρέσουν οι Running Wild. Αν απαντήσετε θετικά, τότε κατά 80% θα σας αρέσουν και οι Lonewolf. Γρήγοροι ρυθμοί, ο χαρακτηριστικός ήχος στις κιθάρες από τους πειρατές, κλασσικά σόλος, στροβιλιζόμενες μελωδίες. Δεύτερον, πρέπει να σκεφτείτε κατά πόσο σας αρέσουν (ή την παλεύετε γενικότερα) με την φωνή του Chris Boltendahl των Grave Digger διότι θυμίζουν έντονα, ίσως σε ένα πιο ελαφρύ τόνο (ευτυχώς) που μεταφράζεται σε λιγότερο γρέζι στην φωνή. Το ‘’ Raised on Metal’’ ξεκινά με ένα τρομερό σερί τραγουδιών που ανεβάζει διάθεση και αδρεναλίνη. Μπορεί να δανείζεται, αλλά το κάνει σε κάτι που έχει αγαπηθεί πολύ και στην τελική μας λείπει αρκετά. Μελωδίες με αντοχή στον χρόνο, με τις κιθάρες να ηγούνται και να ανοίγουν χώρο στον ορίζοντα. Το ρυθμικό ντουέτο είναι ελαφρώς περιορισμένο αφού απελευθερώνει δύναμη και ταχύτητα αλλά έτσι το έκαναν και οι Γερμανοί πειρατές. Αγαπημένο τραγούδι το ‘’ Through Fire, Ice and Blood’’. Λέξεις κλειδιά που έχουν αγαπηθεί και από άλλη μπάντα (με άλλη σειρά) κατευθείαν ξεκλειδώνουν αγάπες όταν στο ρεφραιν χρησιμοποιούνται ως μάντρα. Κιθαριστικές αρμονίες που παγιδεύουν, σωστά τοποθετημένα στιχουργικά και ηχητικά κλισέ, παλιομοδίτικα σολαρίσματα με δάκτυλα να γλιστρούν στην ταστιέρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεπερνούν τα όρια, δεν προσπαθούν για κάτι παραπάνω αλλά αναλώνονται σε ήδη επιτυχημένα μοτίβα. Όσοι δεν χαλιούνται να ακούνε παλιομοδίτικο heavy,θα το ευχαριστηθούν. Ακόμα και στιχουργικά, αυτούς προσπαθούν να προσελκύσουν. Για παράδειγμα, το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου έρχεται να προστεθεί στους ύμνους προς την metal μουσική και από αυτούς. Άλλα πολύ καλά τραγούδια που σίγουρα θα ευχαριστηθείτε είναι τα ‘’ Evil’’, ‘’ Flight 19’’, ‘’ Souls of Black’’ , ‘’Dark World Order’’,  όλα γεμάτο πιασάρικα σημεία χωρίς να ακούγονται μαλθακά. Μην το πολυσυζητάμε, αν σου αρέσουν οι προαναφερθέντες μπάντες και δεν σε χαλάει ιδιαίτερα που απλά ανακυκλώνονται ιδέες, θα απολαύσεις μεταλλική έκρηξη.