Running Wild

Δεν είμαι από αυτούς που ενθουσιάζομαι εύκολα. Ειδικά στις μεγαλύτερες και γνωστές μπάντες. Η επανασύνδεση μιας αγαπημένης μπάντας όπως οι Running Wild  την τελευταία δεκαετία δεν πέρασε στο ντούκου, έχω ακούσει προσεκτικά και επαναλλειμένα όλα τα τελευταία άλμπουμς τους. ΚΑΝΕΝΑ δεν κατάφερε να με πείσει όπως τα παλιά. Αυτό ίσχυε μέχρι σήμερα. Το καινούριο τους άλμπουμ, ‘’ Blood on Blood’’ είναι ότι καλύτερο έχουν βγάλει από την εποχή του ‘’Black Hand Inn’’ και μετά. Και  το ‘’Black Hand Inn’’ είναι στα αγαπημένα 3-4 τους.

                 Μεγάλη κίνηση και σοφή να αποκτήσουν τον Mickael Rigollet στην δεύτερη κιθάρα. Πάνω που είχαν βαλτώσει αρκετά, η προσθήκη του το 2016 και η κυκλοφορία του περσινού ‘’The Heathen Dawn’’ αναπτέρωσε το ενδιαφέρον μας. Η αλήθεια είναι  ότι πλέον με το ‘’ Raised on Metal’  φτάνουν τους εννιά δίσκους σε σύντομο χρονικό διάστημα και ο ήχος τους δεν έχει αλλάξει και  πολύ, οι Running Wild επιρροές είναι εμφανείς αλλά λιγότερες από το παρελθόν.