Shardana - Milli Annos

Σκεφτείτε τους Ιρλανδούς Primordial μεσαίας περιόδου...Ωραία. Πάμε τώρα Σαρδηνία να γνωρίσουμε τους Shardana που έχουν κοινά στοιχεία στον ήχο τους απλά αντί για Ιρλανδική παράδοση και ιστορία στους στίχους, έχουμε θέματα που αφορούν την Σαρδηνία. Εξαρχής, το όνομα Sardena  είναι το όνομα που είχαν οι Σαρνηδείς πειρατές που ταξίδευαν στη Μεσόγειο το 2000 προ Χριστού. Προσθέστε ότι κάποια τους τραγούδια είναι γραμμένα και τραγουδισμένα στη Σαρδική γλώσσα και ότι στιχουργικά τους απασχολούν ιδιαίτερα τα ιστορικά θέματα και έχετε μια μέση ιδέα του τι θα ακούσετε και θα διαβάσετε. Η μπάντα υπάρχει από το 2008 και έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα ep και ένα ολοκληρωμένο δίσκο αλλά εδώ  και μια εξαετία δεν υπήρξε συνέχεια. Πιθανότατα να φταίει ότι άλλαξαν και τρία από τα πέντε μέλη της μπάντας. Οι Daniele Manca (κιθάρα) και Aaron Tolu (φωνή), με νέους συνεργάτες έγραψαν υλικό για το δεύτερο τους δίσκο, ‘’Milli Annos’’ ο οποίος και κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Rafchild Records σε digipak cd. Ηχογράφηση, μίξη και μάστερ στα Elnor studios από τον Mattia Stancioiu (ο κάποτε ντράμερ των Labyrinth/Vision Divine).

Όσοι έχουν παρακολουθήσει τους Shardana στο παρελθόν, θα αντιληφθούν περισσότερες black metal επιρροές και στοιχεία. Οι ομοιότητες με Primordial είναι πάμπολλες, σε βαθμό κατάχρησης. Τα φωνητικά πανομοιότυπα, και τα ακραία και τα καθαρά, ακόμα και τα κοψίματα και οι φωνητικές μελωδίες και αλλαγές που συνηθίζει ο Alan Averill. Μουσικά τα ίδια. Τα φολκ περάσματα, οι επιβλητικές κιθαριστικές μελωδίες, οι επικοί ρυθμοί, τα πάντα όλα. Δεν δανείζονται όντως συνθέσεις, μόνο τον ήχο. Σαν να ακούς κάποια ακυκλοφόρησα ή κάποιο δίσκο των Primordial που δεν έχεις ακούσει μέχρι τώρα. Χωρίς όμως να αγγίζουν το μεγαλείο των Ιρλανδών. Αυτό ισχύει από  τα πρώτα τραγούδια του δίσκου, τα ‘’ Echoes’’, ‘’ Bastard Blood’’, ‘’ A World with No Gods’’,  ακόμα και το ‘’ S'Arruina De Is Deus’’ αν και ξενίζει λιγάκι που τραγουδούν στη μητρική τους. Πάντως έχει τρομερό riffing το συγκεκριμένο τραγούδι και επικοπολεμικό ρυθμό. Προσθέστε και ένα κόψιμο στη μέση με ακουστικές κιθάρες και βεβηλωτική συνέχεια για τα αυτιά σας και έχετε το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, πάντοτε με τις σαφέστατες έκδηλες επιρροές που προαναφέρθηκαν. Σε κάποια τραγούδια έχουν και ένα πιο thrashy χαρακτήρα όπως στο ‘’ Tanit’’ που είναι ότι πρέπει για ανελέητο headbanging , σπιτικό ή κάτω από την σκηνή.  Συνεχίζουν την πορεία του κατά των ιρλανδών ευαγγέλιο με χαρακτηριστικό δανεισμό την αρχή του ‘’ Bellum Sardum’’, αλλάζοντας ευτυχώς το τροπάριο νε κάτι πιο δικό τους. Μην τα πολυλέμε. Μιλάμε για μπάντα κλώνο που παίζει καλά και σέβεται όλα τα χαρακτηριστικά που ξεχώρισαν στους αυθεντικούς καλλιτέχνες. Αλλά παραμένουν κλώνοι στο μεγαλύτερο τους βαθμό. Και αυτό κουράζει μετά από μισή ώρα.