Sorrowful Winds - Non-Aligned

Δεκατρία χρόνια απουσίας είναι πολλά για οποιαδήποτε μπάντα και τουλάχιστον στους μή μυημένους θα πρέπει να προκάλεσε εντύπωση η επιστροφή των Sorrowful Winds οι οποίοι αθόρυβα και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες βγήκαν σιγά σιγά απο τον πάγο και με ολοκαίνουργιο line up ηχογράφησαν μια δουλειά η οποία τους βάζει ξανά δυναμικά στο προσκήνιο και συνεχίζει απο εκεί που είχαν σταματήσει με το The Age Of  Dreams του 2001.
\r\nΣτην ερώτηση αν το κλασσικό metal μπορεί να ακούγεται μοντέρνο, οι Sorrowfull Winds απαντούν θετικά και το Non-Aligned αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη περί αυτού. Όσοι έχουν ακούσει το υλικό της μπάντας τα προηγούμενα χρόνια θα θυμούνται οτι ο ήχος των Sorrowful Winds κυμαίνονταν στην χρυσή τομή μεταξύ του doom και του power ήχου, κυρίως αυτόν της αμερικάνικης και της σουηδικής σχολής, ενώ πολλά ήταν και τα prog στοιχεία. Το Non-Aligned λοιπόν βαδίζει πάνω σε αυτή τη συνταγή, φρεσκάροντάς την ταυτόχρονα, καθώς όλα ακούγονται καλύτερα: οι συνθέσεις, η εκτέλεση, η παραγωγή, όλα δείχνουν ότι 13 χρόνια μετά η μπάντα δεν ξεκινάει απο την αρχή αλλά είναι ήδη πολλά σκαλοπάτια επάνω.
\r\nΤα prog στοιχεία είναι και εδώ παρόντα, προσθέτοντας πόντους στην ροή του δίσκου ο οποίος καταφέρνει χωρίς κόπο να κρατά τον ακροατή σε εγρήγορση, ενώ υπάρχουν πολλές εξαιρετικές μελωδίες οι οποίες δίνουν ιδιαιίτερο χρώμα στις συνθέσεις, Τα παραπάνω δίνονται μέσα σε ένα πακέτο απο ένα αρκετά βαρύ ήχο ο οποίος όμως σε καμία περίπτωση δεν επισκιάζει τις συνθέσεις με αυτοσκοπό τον όγκο. Σε αυτό βοηθάει και η εξαιρετική παραγωγή η οποία παίρνει τον ούτως η άλλως κλασσικό ήχο των Sorrowful Winds και τον αναβαθμίζει, κάνοντας τον δίσκο να ακούγεται φρέσκος. Μουσικά το Non-Aligned κινείται αρκετά κοντά στις πιο πρόσφατες δουλειές των Memory Garden ενώ έκδηλες είναι και οι επιρροές απο μπάντες όπως Sanctuary ή ακόμα και οι Candlemass.
\r\nΤο Non-Aligned αποτελεί ένα μικρό διαμάντι για τους φίλους του prog/power ήχου με εξαιρετικές συνθέσεις ενώ γενικότερα θα ακουστεί πολύ ευχάριστα σε οποιονδήποτε φίλο του κλασσικού ήχου  ενδιαφέρεται για φρέσκιες προτάσεις. Όπως λένε και οι ίδιοι: Can classic metal be modern?” Μάλλον ναι!

\r\n\r\n

\r\nΛάμπρος “Metalshock” Πανέτας

\r\n