Wanderer - Awakening Force

Η Πορτογαλική σκηνή δεν φημίζεται για την ποσοτική της συνεισφορά στο heavy metal αλλά τουλάχιστον ποιοτικά έχουν προσφέρει αρκετά οι λιγοστές μπάντες της. Μια νέα μπάντα έρχεται να προστεθεί ελπίζοντας ότι θα αφήσει το στίγμα της. Βασικά δεν είναι και τόσο νέα μιας και υπάρχει εδώ και μια δεκαετία αλλά τώρα κατάφερε να βγάλει το ολοκληρωμένο ντεμπούτο της. Προηγήθηκε ένα demo (Will of Steel) το 2014 σε 100 κασέτες, τεσσάρων τραγούδιών και μιας διασκευής σε Running Wild, μπάντα που θεωρείται η μεγαλύτερη της επιρροή όπως και ένα single δυο τραγουδιών (Way of the Blade) το 2017 σε 7΄’ βινύλιο. Το καλοκαίρι έφτασε η ώρα για το ντεμπούτο των Wanderer, το ‘’Awakening Force’’, διαθέσιμο σε cd από την Rafchild Records σε παραγωγή του κιθαρίστα André Ribeiro ενώ το επικό εξώφυλλο είναι μια δουλειά του  Σέρβου Khaos Diktator Design.

Μια εισαγωγή με γκάιντες, με αποπροσανατόλισε την πρώτη φορά. Σκέφτηκα ότι θα είναι κάτι σε folk metal ή κάτι άλλο. To ‘’ Oblivion’’ είναι πιο κοντά στον πραγματικό τους ήχο, heavy/power metal με επική αύρα. Το μπάσο είναι πολύ μπροστά και ακούγεται επιτακτικό και απειλητικό. Τα riffs θυμίζουν τον χαρακτηρηστικό ήχο των Running Wild μάλιστα τον αρχαίο. Εννοείται καμιά σχέση με πειρατική θεματολογία ή τα φωνητικά του Rock 'n' Rolf. Βασικά τα φωνητικά του Nuno είναι πολύ γήινα, πολύ μέτρια, της διπλανής πόρτας. Φταίει και η σχετικά αδύναμη παραγωγή. Μουσικά όμως τα πάνε πολύ καλά. Εξορίζουν οτιδήποτε θα ακούγόταν non metal και επιδίδονται σε ένα ταχύτατο μαραθώνιο από riffs και εκστατικούς ρυθμούς. Το ‘’ Force of Ancient Steel’’ περιέχει ότι αγαπήθηκε στο Ευρωπαικό Power Metal, το ‘’ Freedom's Call’’ φθάνει τα οκτώ λεπτά και είναι το πιο Running Wild ενώ θυμίζει και Helloween της εποχης του ep/ντεμπούτου όπως επίσης και μια μειντενική μελωδία που εκτείνεται μετά την μέση και προς το τέλος της σύνθεσης. Τρομερά riffs, ωραία γυρίσματα, σόλος που αντανακλούν το πάθος τους. Πιθανότατα η καλύτερη στιγμή του ‘’Awakening’’μαζί με το ορχηστρικό ‘’ Winds of Death’’ που έχει άπειρες κιθαριστικές μελωδίες. Άσε που εδώ αποδεικνύεται η ανεπάρκεια των (σωστών) φωνητικών. Το ‘ Dark Age’’ συνεχίζει  δυναμικά, όσο και αν η παραγωγή και τα φωνητικά τους κόβουν τα φτερά και δεν το αφήνουν να αναπνεύσει όπως θα πρεπε, το ‘’ Drifter’’ φέρνει και πάλι Running Wild/Helloween στο μυαλό και περισσότερο χαρακτήρα. Θα περιμένω τα μελλοντικά τους βήματα μιας και είναι ωραίο το αάκουσμα του δίσκου αλλά ακόμα θέλουν δουλειά.