Monuments
Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.
Το να είσαι από την Βραζιλία και να μην παίζεις ακραίο Metal είναι σίγουρα δύσκολο θέμα. Ελάχιστες μπάντες που παίζουν heavy/power metal έκαναν πασίγνωστο το όνομα τους. Είτε λόγω προφοράς, είτε Λόγω σκηνής, είτε δυσκολίας ανεύρεσης συμβολαίου. Αν έπαιζες thrash/death, είσαι καλυμμένος. Αν όχι, καλή τύχη. Λαμπρές εξαιρέσεις οι Viper, Steel Warrior και Stress (όχι ότι έκαναν κάποιο όνομα) και φυσικά οι Angra. Μια παρέα εικοσάχρονων από το Porto Alegre ξεκινά τη δική τους μπάντα, τους Hibria. Είμαστε στο 1996 και τα παλικαράκια παίζουν power metal που κοιτά Ευρώπη μεριά.
Οι Vermin είναι σαν το μικρό αδερφάκι των Entombed. Από την ίδια οικογένεια (Σουηδία), το μικρό να παίζει με τα παιχνίδια του μεγαλύτερου και να επηρεάζεται από τις αποφάσεις ζωής που έκανε το μεγαλύτερο παιδί. Τι ακριβώς συνέβη δηλαδή; Οι Vermin δημιουργήθηκαν το 1991, την εποχή που οι Entombed έβγαζαν τον καλύτερο τους δίσκο (Clandestine μωρε!!). Έπαιζαν τυπικό Σουηδικό death metal, στα ίχνη των προαναφεθέντων.
Δεν είναι λίγες φορές που ένα demo μιας μπάντας είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησαν σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους, σε ολόκληρη την ιστορία τους. Ατελείωτα τα παραδείγματα. Και είναι μεγάλη υπόθεση να λατρεύεις τη μουσική μέσα από ένα σύνηθες μέτριο ήχο. Αυτό ίσχυε βέβαια πιο πολύ για τις μπάντε των 80ς που έκαναν τις ηχογραφήσεις σε ‘’ελαχιστοκάναλα’’ στούντιος. Πλέον ακόμα και τα demos έχουν καλό ήχο. Ας μην μακρυγορώ με παραδείγματα και ας μπω στην ουσία εξυμνώντας ένα από τα αγαπημένα μου demos που θα το ζήλευε το κάθε συγκρότημα, παλιό ή καινούριο.
Στα Γερμανικά, ‘’Mutter’’, την μητρική τους γλώσσα οι Ramstein, ο τίτλος από τον τρίτο τους δίσκο και ίσως τον καλύτερο της μέχρι τώρα πορείας του, στα Λατινικά εγώ, Mater Lacrimarum, με edit το συναίσθημα που βγάζει το εκφραστικό, αλλά άκρως σοκαριστικό, αν το αφουγκραστείς σωστά, εξώφυλλο αυτού δίσκου.
To 1993 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το heavy metal. Oι Savatage κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, οι Death δείχνουν πόσο μεγάλη μπάντα είναι με τη νέα τους δουλειά, οι Rage ανεβαίνουν επίπεδο με ένα καταπληκτικό άλμπουμ, οι Angra κάνουν ένα καλό ντεμπούτο, οι Mercyful Fate επανέρχονται μετά από χρόνια, και γενικά η σκηνή δείχνει ζωντανή και δυναμική.
Στην γη της Πολωνίας πολλά διαφορετικά ιδανικά φύονται και αναπτύσσονται. Είναι η περιοχή που θρησκείες όπως η Εβραϊκή κοινότητα αλλά και η Καθολική Χριστιανική Εκκλησία έχουν καθιερωθεί και καθιερώσει συνειδήσεις. Σε αυτήν την γη θέλει μαγκιά να είσαι metalhead. Ακόμη περισσότερη να παίζεις metal πόσο μάλλον ακραίο black ή death metal. Είναι όμως η γη του Adam Michał Darski aka Nergal. Και της μπάντας του τους Behemoth.
Κάποιες μπάντες τις ακούγαμε χθές, θα τις ακούσουμε και σήμερα. Πιθανότατα και αύριο διότι αξίζουν και μας ανεβάζουν το κέφι. Συνειρμός.... Yesterday And Today. Y&T δηλαδή, όπως το όνομα μιας Αμερικάνικης hard rock/heavy metal μπάντας που ιδρύθηκε το 1974 όταν προσχώρησε ο κιθαρίστας Dave Meniketti στην ανώνυμη μπάντα διασκευών των τριών (τότε) συμπαικτών του στο Oakland της Καλιφόρνιας. Το όνομα της μπάντας αποφασίστηκε όταν ψάχνανε όνομα πριν δώσουμε την πρώτη τους συναυλία και στο πικάπ έπαιζε το ‘’ Yesterday And Today’’ των The Beatles.
Μια φορά και ένα καιρό (τέλη δεκαετίας 60ς) υπήρχαν οι Faithful Breath που γεννήθηκαν από τις στάχτες των The Magic Power. To 1974 ντεμπούταραν παίζοντας ακόμα prog rock ενώ σταδιακά στους δίσκους που κυκλοφόρησαν στα 80ς ο ήχος τους σκλήρυνε πάρα πολύ. Τραγουδιστης, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης της μπάντας ο Heinz ''Heimi'' Mikus. Το 1982 την θέση πίσω από τα drums παίρνει ο Jürgen Düsterloh και κυκλοφορούν ένα χρόνο αργότερα τον τέταρτο δίσκο τους ‘’ Hard Breath’’. 1985 και το μπάσο αναλαμβάνει ο Peter Dell και η μουσική τους είναι πλέον καθαρά heavy metal.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να πρέπει να εγκαταλείψεις την μπάντα που ΕΣΥ ίδρυσες μετά από κάποια χρόνια. Όχι επειδή βαρέθηκες, όχι επειδή μαλώνεις με τους άλλους, όχι επειδή κουράστηκες, όχι επειδή ‘’μεγάλωσες’’. Να πρέπει να την εγκαταλείψεις. Σαν τον Stéphane Viard των Meryless που κάποτε έπαιζε τόσο τεχνικά και έκανε την κιθάρα σου να παίρνει φωτιά. Κάποια στιγμή όμως έπαθε εμβοή στο αυτί, πρόβημα το οποίο χειροτέρεψε με τα χρόνια σε σημείο να μην μπορεί να παίξει κιθάρα ούτε σε συναυλίες ούτε στο προβάδικο και έτσι εγκατέλειψε την μπάντα του το 2014.