Monuments
Δεν θεωρώ σωστό το όνομα των Εγγλέζων Demon να έχει συνδεθεί μόνο με τους δυο πρώτους NWOBHM δίσκους τους ή ακόμα χειρότερα με τον χιτάκι ‘’Don’t Break The Circle’’. Σαφώς και τα ‘’Night of the Demon’’ (1981) (http://www.metalzone.gr/monuments/demon-night-demon) και ‘’The Unexpected Guest’’ (1982) είναι ογκόλιθοι του είδους και θα τους ακούμε μέχρι να ξεχαστεί από τον χρόνο τι σημαίνουν αυτά τα έξι γράμματα (NWOBHM). Υπάρχει μια πληθώρα δίσκων που ακολούθησαν που υπάρχει πολύ ‘’ψωμί’’.
Η Τευτονική εμπροσθοφυλακή του Thrash Metal στα 80ς είναι γνωστό από ποιες μπάντες αποτελούνταν. Υπήρξαν και άλλες, ίσως λιγότερες σημαντικές διότι υπήρξαν μεταγενέστερες ή απλά δεν άντεξαν στον χρόνο για να ακουστουν σε περισσότερους. Όπως και να χει, τα παραδείγματα παραγνωρισμένων συγκροτημάτων εκείνης της εποχής και του ήχου, υπάρχουν. Ένα από αυτά, οι Vendetta από την Βαυαρία. Ξεκίνησαν μόλις το 1984, ένα μάτσο σχολιαρόπαιδα ήτανε και ξεκίνησαν άμεσα να γράφουν την δική τους μουσική.
Mετά το ντεμπούτο “Lifecycle” του 1988, όπου είδε τους Γερμανούς Sieges Even να γίνονται οι Eυρωπαίοι Watchtower και Voivod, έρχεται το “Steps” του 1990, στο οποίο το συγκρότημα ρίχνει σημαντικά και απότομα τις ταχύτητες και βγάζει έναν σπάνιο λυρισμό αρκετά κοντά στις πιο μελωδικές στιγμές των Rush – όχι πάντα με επιτυχία.
Οι Raging Storm δημιουργήθηκαν στην Αθήνα από τους Chris Mossalos (κιθάρες, γνωστός μετά από τους Wrathblade) και Harry Boudamour (μπάσο). Το 2002 ηχογράφησαν τον πρώτο (και τελευταίο μέχρι στιγμής) ομώνυμο δίσκο τους, μαζί με τους George Vassaras (drums), George Drimilis (φωνητικά) και Dimitris Delis (guitar).
Η Ελλάδα έχει πλούσιο μουσικό πολιτισμό από τα αρχαία χρόνια. Η Ελλάδα έχει σημαντικές black metal κυκλοφορίες. Υπάρχει και μια μπάντα που τόλμησε πριν πολλά χρόνια να συνδυάσει αυτά τα δυο, ταιριάζοντας τα και βελτιώνοντας τις λεπτομέρειες με τα χρόνια. Κάβειρος το όνομα της μπάντας, Kawir όπως πλέον είναι γνωστοί παγκοσμίως. Η μπάντα ξεκίνησε από τον Mentor (μπάσο), Eskarth (κιθάρες) και Necroabyssious (φωνή) το 1993 και την πρώτη τους σύνθεση την κυκλοφόρησαν και σε split με τους Γιαπωνέζους Sigh.
To 1982 o Mike Varney της Shrapnel Records, φέρνει τον 18χρόνο Yngwie Malmsteen (το κανονικό όνομα είναι Lars Johan Yngve Lannerbäck - Malmsten είναι το επίθετο της μητέρας του που το παραποίησε) στην Αμερική μετά από ένα demo του Σουηδού που είχε ακούσει. Αφού παίζει για λίγο καιρό με τους Steeler και τους Alcatrazz του Graham Bonnet, το 1984 ο Malmsteen κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ, κερδίζοντας τις πρώτες εντυπώσεις.
Στο Metal Zone έχουμε ασχοληθεί με τους Iron Maiden πολλές φορές και γενικά μουσικός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός το έχει κάνει μύρια φορές, αλλά και πάλι λιγότερες από όσες αξίζουν σε αυτήν την σπουδαία και απόλυτα επιδραστική μπάντα. Στο Metal Zone μπορείτε να διαβάσετε κείμενα για δίσκους και live των Iron Maiden, ειδήσεις αμέτρητες για την μπάντα και τα μέλη της. Ειδικά για τους πρώτους επτά κλασικούς δίσκους συν και για κάποιους μεταγενέστερους πρέπει να έχουν αναστενάξει μελάνια και πληκτρολόγια ομού.
Θυμάμαι σε παλιότερες εποχές, να φυτρώνουν σαν μανιτάρια μπάντες που θύμιζαν (υπερβολικά) πολύ Slayer και Sepultura. Για τους δεύτερους, αυτό σχεδόν έχει εκλείψει. Η ίδια η μπάντα έχει πάρει πολύ διαφορετικό δρόμο αλλά δεν γεννιούνται νέες μπάντες που να θυμίζουν Sepultura εποχής ‘’Schizophrenia’’για παράδειγμα. Ας γυρίσουμε στο παρελθόν να γνωρίσουμε-θυμηθούμε μια μπάντα που σαφώς έπραττε το άνωθεν. Τους Γάλλους No Return. Το πενταμελές σχήμα ιδρύθηκε το 1989 και λάτρευε το thrash/death των Sepultura των δυο πρώτων δίσκων ενώ μόλις είχαν κυκλοφορήσει και το ‘’Beneath The Remains’’.
Yπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν όσο και να μεγαλώσει κάποιος. Όπως το δέος και την ανυπομονησία που νιώθει όταν είναι να ξανακούσει τους Tramontane. Ο χρόνος γυρίζει πίσω και νιώθεις ακόμα σαν να βρήκες ένα θησαυρό που δε θες να μοιραστείς με κανέναν. Όταν πρωτάκουσα το “The Passage” δε βγήκα από το σπίτι 2 μέρες. Μια το άκουγα, μια περπάταγα και σκεφτόμουν τι ήταν αυτό που μόλις άκουσα και ξανά τα ίδια.
Mόνο η Γερμανική σκηνή κατάφερε να “κοντράρει” στα ίσα το thrash της Αμερικής. Οι Γερμανοί ήταν αρκετά έξυπνοι και δεν αντέγραψαν το ύφος των συναδέλφων τους, αλλά προσπάθησαν να βάλουν τα δικά τους στοιχεία σε αυτήν τη σκηνή. Οι Destruction πήγαν σε ένα πιο τεχνικό ύφος με επαναλαμβανόμενα-κλειστοφοβικά riff, ενώ oι Κreator επέμεναν σε γρήγορη μουσική, με έμφαση στα πολύ επιθετικά φωνητικά.