Monuments
Κάποτε τα εξώφυλλα είχαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Σε εποχές προ ίντερνετ και με τον έντυπο τύπο να ασχολείται (αναγκαστικά) με λίγες μπάντες, το εξώφυλλο μπορούσε να γίνει βασικός παράγοντας προσέλκυσης ή απομάκρυνσης ενός αγοραστή. Πολλοί από εμάς έχουμε ρισκάρει-πειραματιστεί με αγορές με βάση το πόσο μας ενθουσίασε ή απογοήτευσε ένα εξώφυλλο. Επίσης πολλές φορές πιθανολογούσαμε για το είδος που παίζει η μπάντα, μόνο και μόνο από αυτό και το λογότυπο. Για να καταλήξουμε κάπου,υπήρξαν και κάποια εξώφυλλα πολύ ακραία που σου καρφνόντουσαν στο μυαλό είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια.
Oι Freewill σχηματίστηκαν το 1993 στο Wisconsin των HΠΑ και το “Progressive Regression” ήταν το private ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε το 1998. Μετά από αυτό, τα ίχνη τους χάνονται. Από το όνομα της μπάντας καταλαβαίνει κανείς ότι το συγκρότημα θα παίζει μελωδικό progressive metal, αλλά ίσως να μη γίνεται αμέσως αντιληπτό το επίπεδο των συνθέσεων και της μουσικής.
Παίρνεις ένα cd που γράφει Katatonia, πατάς το play, κοιτάς το βιβλιαράκι. Πρώτα τον τίτλο. ‘’Tonight’s Decision’’. Τα δύσκολα αρχίζουν αμέσως. Με τον τίτλο. Είναι σαν να σου λέει ‘’απόψε πρέπει να πάρεις αποφάσεις’’. Εμείς, οι Katatonia ενηλικιωθήκαμε. Από τα πρώτα doom/death ‘’Dance Of December Souls’’ και τις μετέπειτα ‘’εφηβικές’’ ανησυχίες ‘’Discouraged Ones’’ ήρθε η ωριμότητα και η όλη μελαγχολία μαζί της.
Dokken, σχήμα από τα τέλη των 70ς. Που στα ποζεράδικα 80ς διεκδίκησε με αξιωσεις, με αξιόλογους δίσκους δηλαδή και με δυνατά lives μια θέση στον ήλιο του hard rock που τότε βασίλευε στο Los Angeles της California. Τόπος που πάντα ήθελε να πρωτοπορεί και να λάμπει. Έτσι και οι Dokken ήθελαν να λάμπουν. Και σε μεγάλο βαθμό πιστεύω το κατάφεραν.
Γίνεται μια μπάντα να παίζει death metal και doom συνάμα; Ναι γίνεται. Αν ονομάζεσαι Αιώνια Εξουσία του Θανάτου. Sempiternal Deathreign δηλαδή. Και είναι αρκετές τέτοιες μπάντες εκεί έξω. ΟΧΙ Doom/Death σαν My Dying Bride, με αργό παίξιμο, πολύ μελωδία και παραμορφωμένα φωνητικά. Εδώ μιλάμε για υο αντίθετο, δηλαδή παλιομοδίτικο (μπάντα των 80ς) death metal που δεν φοβάται να ρίξει ταχύτητες σε υπερβολικό βαθμό σε σημεία και να εμβολιάσει τον ήχο τους με τον ορο του όγκου.
Στις αρχές του 2000, το true metal κίνημα είχε επηρεάσει πολύ κόσμο, που άρχισε να βλέπει την επιστροφή του κλασικού heavy metal πολύ θετικά. Αυτό ακριβώς συνέβη και στη Βρετανία, που φαινόταν να είχε ξεχάσει τα παραδοσιακά ακούσματα - που η ίδια είχε γεννήσει – για πάνω από μια δεκαετία. Στο underground και στα βρετανικά στέκια τότε ξεχώρισαν μπάντες όπως οι Vikings Of Steel και οι Conquest of Steel, που από τα ονόματα φαίνεται πoιο μουσικό δρόμο ακολουθούσαν.
Η Τσεχία (παλιότερα ως Τσεχοσλοβακία) έχει μείνει στο χώρο του metal σαν μια πηγή για grind/death μπάντες. Εκεί πραγματοποιείται και ενα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ του ακραίου ήχου, το Obscene Extreme Festival. Παλιότερα, στα 80ς-90ς υπήρξε και μια πληθώρα συγκροτημάτων που υπηρετολυσε το heavy metal. Πάρτε για παράδειγμα τους Citron, τους Drakar, τους Kreyson, τους Tarantula, τους Calibos. Μπάντες με ωραίες δισκογραφίες, με το σύνηθες να είναι τα πάντα να είναι τραγουδισμένα στη μητρική τους γλώσσα και να κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο ...εξωτικό.
Το Folk Metal έχει πολλούς φίλους οπαδούς αλλά και πολέμιους. Πιθανολογώ ότο φταιει το τι ποσοστό folk και αντίστοιχα metal υπάρχει σε μια μπάντα ή μια κυκλοφορία της, η αυθεντικότητα της μπάντας, το πόσο εύκολα καταφέρνει να διασκεδάζει το κόσμο όταν βρίσκεται πάνω στο σανίδι κ.α. Ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες, έτσι και αλλιώς ήδη έχουν βγει αρκετές μπάντες που κάνουν το είδος περήφανο και δεν χορταίνεις να τους ακούς στο σπίτι σου ή σε κάποιο φεστιβάλ. Με τους Γερμανούς Odroerir συγκλονίστηκα όταν άκουσα το ντεμπούτο τους πίσω στο 2002 και τους παρακολουθώ ακόμα και τώρα.
Τώρα τι να γράψω για μια καταπληκτική Hard rock/AOR μπάντα που δεν μπορώ να βρω ούτε μια πληροφορία στο πολύτιμο ίντερνετ. Ας περιοριστούμε στο ότι γράφεται πάνω στο βιβλιαράκι του cd. Οι Korea δεν είναι Κορεάτες, είναι Καναδοί. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1992 σε cd και δεν ξανακυκλοφόρησαν τίποτα άλλο με αυτό το όνομα. Η πενταμελής αυτή μπάντα αποτελούνταν από τους Gino Lionessa στις κιθάρες και στα φωνητικά, Tony ‘’T-Bone’’ Botelho στο μπάσο, Anthony Lionessa στις κιθάρες, Sylvain Beauchamp στα πλήκτρα και Henry ‘’Chuck’’ Torrossian στα ντραμς.
Είναι τόσες πολλές οι μπάντες που πέρασαν στην ιστορία της metal Μουσικής βάζοντας το δικό τους λιθαράκι που ίσως είναι και λιγάκι άτοπο να ασχολούμαστε μαζί τους σαν κάτι το ξεχωριστό αφού είναι εκατοντάδες. Από την άλλη, κάτοιες τέτοιες μπάντες κρατούσαν το λάβαρο του Underground ψηλά και παρέδιδαν υλικό ώστε να συνεχιστεί η αγάπη για το είδος από τους οπαδούς. Λογικό είναι να βρεις πάμπολλες τέτοιες μπάντες σε χώρες με έντονη μεταλλική κινητικότητα, είτε μιλώντας για οπαδούς είτε για συγκροτήματα. Χάγη, 1988 και μια μπάντα γεννιέται. Accessory το όνομα.