Monuments
¨Όταν η μπάντα σου απαρτίζεται από παιχταράδες, τόσο από τεχνικής και εκτελεστικής πλευράς, όταν συνθετικά μπορείς και δημιουργείς ύμνους, όταν είσαι ευχαριστημένος με τους συμπαίκτες-συναδέλφους σου όσο και να περνούν τα χρόνια, τότε μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτή την υπόθεση. Αρχές δεκαετίας 80ς, Ηνωμένο Βασίλειο και το κίνημα του N.W.O.B.H.M. έχει πάρει φωτιά. Οι Satan κυκλοφορούν το ‘’Court In The Act’’ το 1983 και ένας ογκόλιθος, άφθαρτος στον χρόνο έχει δημιουργηθεί ενώ το 1980 είχε προηγηθεί το ομώνυμο Mνημείο των Angelwitch.
Αν έχεις μεγάλη αγάπη στην μουσική που παίζεις, παραμένεις στον χρόνο. Βολεύεσαι να κυκλοφορείς τις δουλείες σου από μικρές και άσημες εταιρίες ή το προχωράς αυτοχρηματοδοτούμενα. Δημιουργείς υλικό και το μοιράζεσαι με τον κόσμο με όποιο τρόπο μπορείς. Τα μαλλιά σου ασπρίζουν αλλά η μεγάλη σου αγάπη παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Το απολαμβάνεις στο στούντιο και στην σκηνή. Και ασχολείσαι και γενικότερα με την σκηνή , όχι μόνο με την μπάντα σου. Μια τέτοια τίμια μπάντα είναι και οι σχεδόν άγνωστοι Seasons Of The Wolf. Αμερικάνικο αίμα, σχεδόν τριάντα ετών.
Κάθε χώρα είχε και έχει την δική της δυναμική σε ποσότητα/ποιότητα στον μαγικό μουσικό κόσμο της metal μουσικής. Αν πάρουμε για παράδειγμα το Βέλγιο και το Death Metal δεν θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά τις χρυσές εποχές του είδους. Όχι ότι έμειναν αμέτοχοι αλλά μικρός ο αριθμός και σχεδόν καμία δεν έγινε (πολύ) γνωστή. Από την άλλη υπάρχουν παραδείγματα όπως οι Chemical Breath, Exoto, Caducity, In Quest, The Darkening, Aborted κτλ. που με βασικό στοιχείο το Death Metal, κυκλοφόρησαν δίσκους άξιους ακρόασης και λατρείας.
Σουηδικό DEATH METAL. Όχι το μελωδικό σχολής Gothenburg αλλά το ατόφιο κάφρικο της Στοκχόλμης όπως μας το μάθανε οι αρχαίοι Entombed και Dismember και φυσικά δεκάδες πιο άγνωστες μπάντες όπως οι Excruciate ή οι Epitaph για παράδειγμα. Με ένα μόνο δίσκο όμως μένεις γνωστός σε λίγα αυτιά, πόσο μάλλον όταν η μοναδική σου κυκλοφορία βγήκε στο τέλος των λαμπρών και ένδοξων ημερών του Death Metal. Οι Excruciate κυκλοφόρησαν το ‘’Passage Of Life’’ το 1993 , οι Epitaph το ‘’Seaming Salvation’’ το 1992.
Riot. Ή Riot V πλέον μιας και χάσαμε τον αείμνηστο Mark Reale,κιθαρίστα, συνθέτη και ιδρυτή της μπάντας. Άρα, ίσως να κάνανε και καλά που άλλαξαν ελαφρώς το όνομα, τιμώντας τον Mark και την μουσική του διαθήκη-παρακαταθήκη. Η ιστορία των Riot ξεκινά το 1975 και χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο, οι Riot, παίζουν πιο Hard Rockίζον Metal, μιλάμε για εποχές που υπήρχαν μόνο Sabbath και Priest. Στα 80ς σκληραίνουν και νομίζω ότι μιλάμε για καθαρό HEAVY METAL. Τέτοιους ήχους αγαπούσαν και τέτοιους έπαιζαν.
Μια από τις Αμερικάνικες μπάντες που έπαιξαν τρομερό thrash και μάλιστα στις χρυσές εποχές του είδους, ήταν οι Devastation. Προφανώς επειδή υπήρχαν δεκάδες (εκατοντάδες) άλλες μπάντες που ξεφύτρωναν και έσκαγαν διαμάντια, οι συγκεκριμένοι να ήταν από τους άτυχους. Όχι πάντως υποδεέστεροι. Η μπάντα από το Τέξας, διάλεξε το thrash σαν μουσική επιλογή (μιας και η συγκεκριμένη πόλη είναι γνωστή για ….άλλα ηχητικά καλούδια) και ξεκίνησαν να γράφουν δικό τους υλικό το 1986, κατευθείαν με την ίδρυση τους.
Οι Helloween των 80ς έγιναν ταυτόσημο με την Ευρωπαική Power Metal Σχολή. Το να σου αρέσει αυτός ο ήχος και να μην έχεις ακούσει το ‘’Livin In Hysteria’’ των Heavens Gate είναι απαράδεκτη κατάσταση και πρέπει να διορθωθεί αμέσως. Οι συγκεκριμένοι Γερμανοί αξίζει όμως να μνημονεύονται και για άλλους τους δίσκους, όπως το ντεμπούτο, ‘’In Control’’. Πηγαίνοντας πιο βαθιά στο παρελθόν συναντάμε τους Steeltower που αποτελούνταν από το ρυθμικό ντουέτο και τον τραγουδιστή των μετέπειτα Heavens Gate.
Στον απόηχο της πολύ ενδιαφέρουσας εμφάνισης του Damo Suzuki στο Κύτταρο, επιβάλλεται να θυμηθούμε το απόλυτο αριστούργημα των Γερμανών Can, όπου ο Suzuki προσέφερε τα αυτοσχεδιαστικά και άκρως παθιασμένα φωνητικά του. Επιφανείς εκπρόσωποι του Kraut Rock, εκείνου του άτυπου τευτονικού κινήματος που άλλαξε (δίχως δόση υπερβολής) εντελώς το πρόσωπο της μοντέρνας ροκ μουσίκης, οι Can βρίσκονταν, όπως προσφυώς έχει παρατηρηθεί, σταθερά "δυο βήματα μπροστά απ' όλους τους υπόλοιπους".
Στις αρχές των 80ς πέντε τυπάκια, έφηβοι ακόμα, στην Φρανκφούρτη στην Γερμανία., πέρα από το να κάνουν κολλητή παρέα πίνοντας τα μπυρόνια τους, το έριξαν και στο τζαμάρισμα, φτιάχνοντας γρήγορα riffs σολάροντας και φορμάροντας τους Tankard, ένα σχχήμα που έμελλε να είναι μέσα στα big4 του Γερμανικού thrash metal.
Οι Count Raven είναι από τις αγαπημένες μου doom μπάντες. Μια μπάντα με ολοκληρωτικό ποσοστό επιτυχίας. Από αυτούς που πήραν τις επιρροές των Black Sabbath και φιλτράροντας τις έδωσαν κάτι διαφορετικό αλλά εξίσου ποιοτικό. Και αν στο ντεμπούτο τους, ‘’Storm Warning’’ τα φωνητικά πλαισιωνόντουσαν από τον Christian Linderson (Saint Vitus/Lord Vicar), στους επόμενους δίσκους τα χρέη αναλαμβάνονται από τον μέχρι τότε κιθαρίστα/πληκτρά της μπάντας, Dan Fondelius .