Monuments
Αν μη τι άλλο, οι Πολωνοί έχουν προσφέρει αρκετά στα ακραία είδη. Μπορεί τώρα να κυκλοφορούν δισκάρες στο progressive metal αλλά στην δεκαετία των 80ς λίγες μπάντες βγήκαν από εκεί που άφησαν το στίγμα τους. Dragon, Wolf Spider, Acid Drinkers, Magnus, Turbo. Όλοι thrashιζαν, μιας και ήταν το κυρίαρχο είδος παγκοσμίως στα τέλη της συγκεκριμένης δεκαετίας. Οι Turbo,με τους οποίους ασχολούμαστε, είναι και από τις παλιότερες μιας και ξεκίνησαν το 1980.
Άλλαξαν αρκετά ονόματα μέχρι να καταλήξουν στο μεγάλο αλλά και αντιπροσωπευτικό Eternal Tears Of Sorrow. Βλέπεις, τα προηγούμενα χρόνια (1991-94) έπαιζαν σε πιο thrash ήχους. Είχαν άλλο τραγουδιστή, είχαν drummer κτλ. Το 1994, άλλαξαν όνομα διότι και ο ήχος τους μεταλλάχτηκε. Το death metal τους παραήταν μελωδικό ενώ οι στίχοι μελαγχολικοί και στενόχωροι. Δυο demos, από το οποίο το δεύτερο (Bard's Burial) περιέχει τρία τραγούδια,τα οποία τα συναντάμε και στο ντεμπούτο.
Η Nocturnal Art Productions στις αρχές της, έβγαζε μουσικούς θησαυρούς, τον ένα μετά τον άλλο. Σπίτι για τους Arcturus,Emperor,Tormentor και Limbonic Art. Οι τελευταίοι αποτελούν και από τα πιο αγαπημένα μου ακούσματα εδώ και δυο δεκαετίες (για τους πρώτους δίσκους πάντοτε). Ο ίδιος ο Morpheus έκανε και το εξώφυλλο για τους άγνωστους Νορβηγούς Odium που το ντεμπούτο (και μοναδική τους κυκλοφορία) ‘’ The Sad Realm of the Stars’’ ενώ αποτέλεσε την δέκατη κυκλοφορία της εν λόγω εταιρίας. Odium λοιπόν, που μεταφράζεται ως μίσος στα Λατινικά.
Λίγες είναι οι μπάντες που έχουν προσωπικό ήχο, που έχουν έχουν ιδιαιτερότητες που ξεχωρίζουν. Στην Τσεχοσλοβακία (πλέον Τσεχία) γεννήθηκε μια τέτοια μπάντα το 1987 και μάλιστα είναι από τις πρώτες black metal παγκοσμίως. Θεωρώ πως όλοι (του είδους) τους σέβονται και ας μην δημιουργήσανε ποτέ σχολή. Μόνο οι Root (επίσης από την ίδια χώρα, επίσης πάλιουρες) έχουν σχετικό ήχο. Οι Master’s Hammer είναι μια μπάντα που πάντοτε πρωτοτυπούσε. Από τις πρώτες μέρες των demos τους, από το πρώτο ηχογραφημένο live τους όταν καλά καλά ακόμα ήταν στις αρχές τους.
H Γαλλία δεν έμεινε ανενεργή σε ότι αφορά το Heavy Metal στην δεκαετία του 80. Σαφώς λιγότερες μπάντες που δεν κατάφεραν να ακουστούν και πολύ πιο μακριά από τις Γαλλόφωνες χώρες. Οι Trust, Warning, Satan Jokers, Blaspheme, Demon Eyes και άλλες μπάντες προτίμησαν να τραγουδούν όπως νιώθουν ενώ οι λιγοστές που δοκίμασαν στα Αγγλικά είχαν χειρότερη τύχη. Το 1984 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το Heavy Metal της χώρας. Τότε ντεμπούταραν και οι Fisc. Το συγκρότημα είχε δημιουργηθεί το 1981 και μετά από ένα demo, η Βέλγικη Mausoleum Records τους υπέγραψε. Η μπάντα είχε ένα μεγάλο πρόβλημα.
Μια χώρα δεν μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει δημιουργήσει σχολή σε κάποιο είδος εάν δεν διακρίνεται σε ποσότητα και ποιότητα. Η Σουηδία δικαίως θεωρείται μεταλλομάνα και το death metal δεν αποτελεί εξαίρεση της. Εκατοντάδες μπάντες μεγαλούργησαν και συνεχίζουν, ενώ καθημερινά βγαίνουν πολύ καλές μπάντες από τα σπλάχνα της. Εκ’ Στοκχόλμης εξερχόμενοι, οι Desultory ξεκίνησαν το 1989 και μετά από μια σειρά τρομερά demos και συμβόλαιο με την Metal Blade, μας πρόσφεραν το υλικό τους μέσα από δυο τρομερούς δίσκους, τα ‘’ Into Eternity’’ και ‘’ Bitterness’’.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έβγαλε από τα σπλάχνα του την Heavy Metal μουσική. Στο thrash υποιδίωμα όμως, δεν τα πήγε και τόσο καλά. Λαμπρές εξαιρέσεις υπάρχουν, απλά είναι λίγες σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας αλλά και το πόσες άλλες τρομερές μπάντες προσέφεραν στα άλλα είδη. Για να αναφέρω και μερικές, οι Toranaga, Deathwish, Virus, Cerebral Fix, Pariah, Sabbat, Decimator,Slammer, Hellbastard,D.A.M., Xentrix, Acid Reign, Re-animator, Tortoise Corpse, Detritus, Lawnmower Deth, Arbitrater, Energetic Krusher, Hydra Vein κ.α.
Το δεύτερο μισό των 80ς ,έσκαγαν μνημειώδη thrash άλμπουμς από όλο τον πλανήτη. Και όταν λέμε από όλο, από ΟΛΟ. Εννοείται ότι και ο Καναδάς πρόσφερε και μάλιστα πολλές μπάντες. Μια από αυτές είναι και οι Infernal Majesty με τα κλασικά ούμλαουτ (umlaut,οι τελίτσες πάνω από φωνήεν στο Γερμανικό αλφάβητο). Η μπάντα ξεκίνησε το 1986 στο Τορόντο και αμέσως δημιούργησε το πρώτο ομώνυμο ντέμο τους και όσα ζευγάρια αυτιά το ακούσανε, πήρανε φωτιά.
Όλοι γνωρίζουμε τους Dream Theater. Έχουμε όλοι απολαύσει τις τεχνικές ικανότητες του John Petrucci στις κιθάρες, του Mike Portnoy στα ντραμς ή του John Myung στο μπάσο. Πόσοι έχουμε ακούσει όμως τις συζύγους τους να παίζουν εκρηκτικό Power/Thrash Metal; Οι Meanstreak, για τις οποίες γίνεται ο λόγος, είναι μια πενταμελής μπάντα που αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από γυναίκες μουσικούς. Τρείς από αυτές, παντρεύτηκαν τα παραπάνω νυν και πρώην μέλη των Dream Theater. Δεν θα έπρεπε όμως να λογίζονται και να συζητιούνται μόνο γι αυτό.
Χιλιάδες κυκλοφορίες αυτοχρηματοδοτήθηκαν μιας και δεν υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από κάποια εταιρία είτε διότι η μπάντα ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Οι περισσότερες από αυτές χάθηκαν στην αφάνεια ενώ οι μπάντες που έκαναν κάποιο όνομα και απέκτησαν συμβόλαιο, επανακυκλοφόρησαν τις εν λόγω κυκλοφορίες μέσω της εταιρίας τους . Υπάρχουν και οι σπάνιες περιπτώσεις τρομερών αυτοχρηματοδοτούμενων δισκογραφικών δουλειών που ο κόσμος τα ψάχνει σαν τρελός αλλά δεν τα βρίσκει εξαιτίας μικρής ποσότητας και κακής διανομής.