Greece progs...
Η Παρασκευή, νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι, πως (άντε και μαζί με το Σάββατο) είναι η καλύτερη μέρα για να παρακολουθήσεις live. Παρασκευή βράδυ λοιπόν, και αναχωρώ για το Κύτταρο, ώστε να παρακολουθήσω ζωντανά ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της εγχώριας (και γιατί όχι παγκόσμιας) prog σκηνής. Τους Poem.
Για να φτάσουμε όμως εκεί έπρεπε πρώτα να περάσουμε από δύο τεράστιες εκπλήξεις. Και αν για τους Nochnoy Dozor (για τους οποίους θα τα πούμε σε λίγο) είχα και μια ιδέα ήδη, η εμφάνιση των τεράστιων Groove Therapist με/μας χτύπησε κατακέφαλα. Το κουϊντέτο παρουσίασε κομμάτια από το εξαιρετικό concept ντεμπούτο τους Mr Funker The Myth, καθώς και τρεις (;) αν δεν κάνω λάθος συνθέσεις από το δεύτερο μέρος που σύντομα θα ακολουθήσει. Οι άνθρωποι είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ παίκτες και δεν είναι τυχαίο πως (τουλάχιστον) τρεις από αυτούς είναι καθηγητές ωδείου. Όμως, μη μπερδεύεστε... Την τεχνική τους την έκαναν μέσο για ένα υπέροχο ηχητικό αποτέλεσμα και απέφευγαν επιμελώς τον ανευ ουσίας υπερφίαλο εντυπωσιασμό. Εκεί που έλεγες κοίτα τι παίζει ο κιθαρίστας, γύρναγες να θαυμάσεις τη μπασίστρια που ο ήχος της έβγαινε μπροστά και έφερνε το μπάσο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τσέκαρες τον drummer που γέμιζε τρομερά τα κομμάτια και ταυτόχρονα δεν μπορούσες να αμελήσεις τι παίζει ο πληκτράς τους. Τα παιδιά επίσης είχαν έναν από τους καλύτερους ήχους που έχω ακούσει ποτέ live. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο καθαρά άκουγες την κάθε νότα από το κάθε όργανο.Οι Groove Therapist κέρδισαν τον κόσμο, που από την αρχή είχε μισογεμίσει το χώρο. Λάμβαναν θερμότατο χειροκρότημα μετά το κάθε τραγούδι. Αποθεώθηκαν όπως τους άξιζε, η ιαχή «Κι άλλο, κι άλλο» δόνησε το Κύτταρο όταν τελείωσαν την παραστασή τους και το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου κέρδισαν πολλούς νέους οπαδούς. Ατσαλάκωτοι βγήκαν στη σκηνή, ατσαλάκωτοι έφυγαν, αλλά πρόλαβαν να μαγέψουν όλους τους παρευρισκόμενους. Μοναδικό «αρνητικό» η μηδενική επαφή με το κοινό και η έλλειψη ενός front man που θα απογείωνε την επαφή με τον κόσμο.
Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση των Nochnoy Dozor. Είχαμε μόλις παρακολουθήσει μια εμφάνιση που μουσικά/ηχητικά ήταν 11/10 και επίσης έβγαιναν να παίξουν ανάμεσα σε δύο μπάντες που είχαν τελείως διαφορετικό ήχο. Όμως κάπως έτσι ξεχωρίζουν αυτοί που έχουν τη στόφα μεγάλης μπάντας. Και τους Αθηναίους δεν είναι τυχαίο ότι ήδη τους έχει επιλέξει η Γερμανική Prophecy Productions για την κυκλοφορία του ep τους. Τι και αν στα πρώτα κομμάτια ο κόσμος ήταν σχετικά παγωμένος, τι και αν αρχικά το βουητό του μπάσου σκεπάζε οτιδήποτε άλλο. Με την διπλή φωνητική επίθεση από τις δύο φωνάρες του σχήματος, δεν άργησαν να πάρουν με το μέρος τους το κοινό, ακόμα και αν το doom/ambient/experimental υλικό που παρουσίαζαν δεν ταίριαζε σε τίποτα με το πριν και το μετά. Ο ήχος τους προσωπικά μου θυμίζει έντονα σε σημεία τους Universe217 (και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι), ενώ είναι μεγάλη επιτυχία για το group πως μπορεί να έχει δύο φωνές τόσο καλές και τόσο ιδανικές στο να συμπληρώνουν η μία την άλλη. Ακόμα και στην σκηνική τους παρουσία αλληλοσυμπηρώνονταν καθώς από τη μια η Ρεβέκκα κάλυπτε το άγχος και την αμηχανία της ζωντανής εμφάνισης πίσω από τα πλήκτρα της, ενώ από την άλλη η Λίνα ζούσε έντονα τη στιγμή και άφηνε τον εαυτό της να παρασυρθεί. Προσωπικά θεωρώ την παρουσία των Nochnoy Dozor σαν μια μεγάλη εκτός έδρας εμφάνιση από ένα group που εύχομαι να μας απασχολήσει για πολύ πολύ καιρό.
Setlist: Intro/Ben Hur/All Mine/Closer/Period/ Stains/Mr. Liar/Lifeless/Black Hand
Η ώρα για τους έταιρους τεράστιους παίκτες της βραδιάς είχε φτάσει. Και αν οι Groove Therapist ήταν ατσαλάκωτοι, οι Poem βγήκαν, σε ένα σχεδόν γεμάτο Κύτταρο, τσαλακωμένοι και έτοιμοι να τσαλακωθούν ακόμα περισσότερο. Με ήχο καταιγιστικό και διάθεση ακόμα καταιγιστικότερη, εξαπέλυσαν την ηχητική τους επίθεση και στο τέλος δεν άφησαν επιζόντες. Με ένα set που βασίστηκε στο πιο πρόσφατο τους album Unique, αλλά είχε και αναφορές στην προηγούμενη δισκογραφία τους (με κορυφαία όλων το τρομερό Weakness, αλλά και το Giant από το ντεμπούτο τους), οι Poem παρέδωσαν μαθήματα ζωντανής εμφάνισης που ταυτόχρονα μπορεί να είνα επαγγελματική, παθιασμένη, ηχητικά άψογη και προσθέστε και ότι άλλο θέλετε. Εξαιρετική η επικοινωνία του τραγουδιστή/κιθαρίστα τους με το κοινό, που γινόταν to the point και χωρίς να κουράζει. Εντυπωσιακό το πάθος που έβγαζε στην ερμηνεία χωρίς να αμελεί τα εκτελεστικά του καθήκοντα. Από κοντά και οι υπόλοιποι του group, με έκδηλη την καλή διάθεση τους για αυτή τη ζωντανή εμφάνιση, που φαινόταν σε κάθε κίνηση και κάθε έκφραση. Απόλυτα λογικό που όλοι απαίτησαν κάτι ακόμα μετά το πέρας του set και φυσικά το group δεν τους απογοήτευσε, βγαίνοντας και παίζοντας το Remission of Breath. Όταν μιλάμε για τους Poem, μιλάμε για ένα συγκρότημα που κοσμεί την εγχώρια σκηνή και που ο χρόνος το κάνει όλο και καλύτερο!
Setlist: False Morality/My Own Disorder/Four Cornered God/Weakness/Passive Observer/Fragments/Discipline/Euthanasia/Giant/Unique/Instinct/Brightness Of Loss Encore: Remission of Breath
Μεγάλη χαρά που ο κόσμος τίμησε το event και μακάρι να τίμησε και το merch όπως άξιζε στα τρία σχηματα. Εις το επανιδείν και με τους τρείς τους... Πάντα τέτοια!!!
