Cirith Ungol - One Foot in Hell

Από τις γηραιότερες, και μάλιστα πλέον ξανά ενεργές μπάντες της heavy metal είναι οι Cirith Ungol. Πολύ αγαπητοί, έχουν κατακτήσει τις καρδιές χιλιάδων οπαδών που ανυπομονούσαν να έχουν μια ακόμα ευκαιρία να τους ξαναδούν ζωντανά. Όνομα παρμένο από το πασίγνωστο βιβλίο ‘’Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών’’  και ανάλογη θεματολογία χωρίς να περιορίζονται μόνο σε αυτό. Ακόμα και τα εξώφυλλα και των τεσσάρων δίσκων τους είναι βασισμένα στις ιστορίες του Erlic Of Melnibone (Moorcock) , δια χειρός Michael Whealan (απίστευτο πινέλο). Η μπάντα δημιουργείται το 1972 από τρεις μουσικούς (Lindstrom,Garven,Fogle)  και λίγα χρόνια αργότερα (1975) προστίθεται τραγουδιστής που δεν στεριώνει και σύντομα παίρνει την θέση του, ο roadie της μπάντας Tim Baker. Το ομώνυμο demo βγαίνει το 1979 (όπως και ένα δεύτερο την ίδια χρονιά) , κλασσικότροπο heavy metal της εποχής και το 1981 το ντεμπούτο τους ‘’Frost And Fire’’, πρώτα από δική τους εταιρία και μετά από την Restless Records. Τα doom στοιχεία είναι πιο εμφανή πλέον, το ίδιο και τα επικά και η μπάντα έχει πλέον τον δικό της χαρακτηριστικό ήχο.  Ο Lindstrom εγκαταλείπει μα στη συνέχεια οι Cirith Ungol βγάζουν τα απόλυτα διαμάντια τους, ‘’King Of The Dead’’  και ‘’One Foot In Hell’’, 1984 και 1986 αντίστοιχα. Το 1987 φεύγει και ο έτερος κιθαρίστας Fogle μαζί με τον μπασίστα και το μέλλον των Cirith Ungol αβέβαιο.  Τελικά το 1991 κυκλοφορεί το κύκνειο άσμα τους ‘’Paradise Lost’’ με ηχητική στροφή που θυμίζει πιο πολύ τις πρώτες τους εποχές. Από το 2015 η μπάντα είναι και πάλι ενεργή (έχοντας όλα τα βασικά μέλη και πάλι στις τάξεις τους) και δίνοντας συγκεκριμένες συναυλίες σε φεστιβάλ. Οκ, είναι και όλοι τους 60φεύγα  χρονών και δεν προμηνύεται κάτι το πολύ έντονο και ενεργό στο μέλλον αλλά μια δεύτερη ευκαιρία να ακούσουμε τα κλασσικά τους τραγούδια ζωντανά.

Το δίλλημα για το αν το παρακάτω κείμενο αφιερωθεί στο ’King Of The Dead’’  ή στο ‘’One Foot In Hell’’ εξανεμίζεται άμεσα μιας και για το πρώτο από τα δύο έχει ξαναγραφτεί κάτι. Άρα πατάμε το πόδι μας στην κόλαση. Και στο πρώτο δευτερόλεπτο δεχόμαστε επίθεση από φωνή και ήχους. Ούτε εισαγωγές, ούτε ζέσταμα. Επικό, doomάτο, με τα σκισμένα φωνητικά του Baker. Πνίγεσαι από την μεταλλοσύνη που σε κυριεύει. Εκστατικοί ρυθμοί, στην καλύτερη μεσαίων ταχυτήτων και riffs που έρπονται ύπουλα μέσα σου για να αφήσουν τους καρπούς τους. Chaos Descends, όνομα και πράγμα. Αυθεντίες στην σφυρηλάτηση ηχητικού ατσαλιού,  ξεθάβουν τρομακτικούς ρυθμούς και χτίζουν τοίχους από συμπαγή riffs. Η φωνή του Baker είναι μοναδική, μπορείς να ξεχωρίσεις οποιοδήποτε τραγούδι των Cirith Ungol μόνο και μόνο από αυτήν. Αργά, καταραμένα σαν τον Elric, με τα μαγικά τους όπλα να φέρνουν την νίκη αλλά και την καταστροφή, ενορχηστρώνουν τις συνθέσεις τους μπολιάζοντας τες με άφθονη φαντασία και προσωπικότητα. Συλλαμβάνουν το επικό στοιχείο ζώντας αυτά που τραγουδούν και παίζουν, ένα soundtrack προεπιλεγμένου όλεθρου. Ρυθμοί που ακονίζουν τα δόντια από το σφίξιμο, μύες που τεντώνονται από την πόρωση και τον εκστασιασμό της σόλο εκμυστήρευσης

Οι Cirith Ungol έχουν και ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό του πιο άμεσου, του πιο heavy metal oriented. Έτσι ξεκινά η δεύτερη πλευρά του δίσκου με το ‘’100 MPH’’. Αμεσολάβητη ενέργεια, σφυριά στο κεφάλι. Οκ, προτιμώ τις άλλες τους συνθέσεις, νομίζω όλοι μας, αυτές είναι που τους ξεχωρίσανε από την σωρό. Αλλά δεν παίζει να μην ευχαριστηθείς την ψυχή σου ακούγοντας το ‘’100 MPH’’ πίνοντας μια μπύρα ή ακούγοντας το ζωντανά. Κάπως έτσι συνεχίζει και το ‘’War Eternal’’ και δεν μένει τίποτα όρθιο στο διάβα του. Φτάνοντας στο ομώνυμο και τελευταίου δίσκου, νιώθεις σαν να είχες ραντεβού με την μοίρα σου και πλέον γνωρίζεις ποια είναι η μουσική που θα ακούς από εδώ και πέρα.