Hysteresis - Screen Anarkia

Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά. Το θέμα είναι ότι χρειαζόμαστε ΚΑΙ αυτές τις μπάντες διότι μέσα από τους πειραματισμούς τους προχωρά η μουσική στο επόμενο επίπεδο. Σε όσους δεν αρέσουν αυτά, υπάρχουν εκατοντάδες κλασσικές μπάντες και χιλιάδες ακόμα που επηρεάστηκαν ή αντέγραψαν από αυτές.

Οι Hysteresis (Υστέρηση) από την Nantes της Γαλλίας δεν ήθελαν να είναι μια thrash μπάντα που έπαιζε σαν όλες τις άλλες. Έτσι και αλλιώς μιλάμε για μια 90’ς μπάντα, άρα πόσα να μπορούσε να προσφέρει στο είδος όταν είχαν προηγηθεί τόσα διαμάντια. Και καλά κάνανε και πειραματιστίκανε στο έπακρο προσφέροντας ένα άκουσμα που δεν είναι για τον μέσο οπαδό, είτε τον thrasher είτε γενικότερα τον metaller. To 1994 κυκλοφόρησαν το 30λεπτο ep (αν και θα μπορούσε να είναι και full legth), αυτοχρηματοδοτούμενο ‘’Art Is Entertainment’’ και επέδειξε την διαφορετικότητα του. H Τέχνη είναι Ψυχαγωγία και ανάθεμα σε αυτούς που βάζουν όρια. Αν δεν μας αρέσει κάτι, απλά δεν ασχολούμαστε, δεν κράζουμε. Το 1999 καταφέρνουν να βγάλουν το ντεμπούτο τους ‘’Screen Anarkia’’ με εντελώς νέο υλικό και ακόμα πιο ακραία πειραματικό. Εξάλλου το ότι έφυγε ο ένας εκ των δυο κιθαρίστων και στη θέση του προστέθηκε ένας στον πραγραμματισμό/πλήκτρα, σημαίνει πολλά. Η μπάντα χάθηκε στη λήθη όπως και τα μέλη της με εξαίρεση τον Reg που παίζει στους Era Nova.

Μια sci-fi θεματολογία διαφαίνεται στις λεπτομέρειες του Screen Anarkia. Από το εξώφυλλο με το έμβρυο , από τις λογοσειρές που θυμίζουν υπολογιστή, από τα εγκεφαλογραφήματα πάνω από το κάθε μέλος της μπάντας. Βοηθά βέβαια και το στιχουργικό περιεχόμενο μα πάνω από όλα οι βιομηχανικοί ήχοι που συνταιριάζονται με το μεταλλικό προσωπείο των Hysteresis. Η εισαγωγή σε προετοιμάζει, ο παγωμένος ήχος του ‘’ Innerspace’’ σε καθηλώνει. Ακούγονται σαν Kreator των 90s, τότε που πειραματίζονταν. Τα φωνητικά αγγίζουν το death metal στερέωμα, ο ήχος τους είναι πολύ επιβλητικός. Το βασικό ριφ προκαλεί θολούρα, σαν μια δαιμονική μηχανή. Το ριφ όμως που ακούγεται πριν φτάσει το δεύτερο λεπτό είναι μεθυστικά μελωδικό. Ηχητική δίνη που παρασέρνει τα πάντα με ένα εκδηλωτικό ξεφαντωμα προς το τέλος του τραγουδιού με όλους τους τοίχους των ορίων να καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλο. Ήδη γνωρίζουμε ότι θα ακούσουμε κάτι διαφορετικό. Συνεχίζουμε με το ανατολίτικο (με αντίστοιχα όργανα) ‘’ Ru 486’’ με γυναικεία φωνή (Norra Zemmal) και συνδυασμό του με την επιθετικότητα ενός thash δυναμίτη. Α και γαλλόφωνο, σαν οι Therion να πίνουν πολλαπλούς καφέδες στο Παρίσι και να έχουν υπερτιγκαρισμένα νεύρα.

Η ατζένα των τρελών Hysteresis συνεχίζεται θρασόμορφα με πειραματική αντίληψη όπως πάντα. Τα samples παίρνουν φωτιά και ανταγωνίζονται το μπάσο που σε λυτρώνει με τον οργανικό του ήχο. Το αχρείαστο ‘’ Erostrate Demix’’ (σαν να πηδά το cd) ευτυχώς τελειώνει γρήγορα και δίνει σειρά στο ‘’ C.C.C.P.’’, ένα τραγούδι που θυμίζει έντονα Misanthrope (εποχής ‘’ Visionnaire’’) αλλά πιο ρυθμικό και εντυπωσιακό χάρη στο μπασο-ρουκετοβόλο. Υπνωτιστικές αρμονίες με ξεσπάσματα που κάνουν θραύση και νιώθεις την καταλυτική τους δύναμη. Μια διασκευή στο ‘’ State Violence / State Control’’ των Discharge δείχνει τις προθέσεις τους και ανάβουν φωτιές με την εξελικτική πορεία του τραγουδιού. Η διασκευή όχι μόνο δεν υστερεί σε δύναμη αλλά την πολλαπλασιάζει σε σχέση με την αυθεντική εκτέλεση. Πειραματική διάθεση και στο ‘’ Koolshaï’’, μακριά από metal στεγανά τα οποία θα επανέλθουν στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Αν και διαβάζω τους στίχους, δεν καταλαβαίνω και πολλά παρά ένα φόβο προς την τότε σύγχρονη τεχνολογία (που να ξαναγράφανε δίσκο τώρα). Το μπλιμπλικωτό ‘’ Scumm 69’’με τις ερωτικές ανάσες της Betty δεν πείθουν, στο ‘’ D.O.S’’ θρασάρουν ανελέητα ενώ στο ‘’Fu(n)cky’’, ε..... το λέει και ο τίτλος του τραγουδιού. Πανδαιμόνιο ήχων. Και για όσους αντέχουν, ακούστε τις....αγριάδες (Homines Feri) μεταξύ ζευγαριών με διογκωμένο ηχητικό περίβλημα σε backround. Γενικότερα το ‘’Screen Anarkia’’ δεν είναι για λιγόψυχους. Θέλει υπομονή, ανοιχτομυαλιά και αγάπη-ανεκτικότητα σε πολλά μουσικά είδη.