Krabathor - Lies

Τρία άτομα μπορεί να είναι υπεραρκετά για έναν πλήρως βάρβαρο, μεταλλικό ήχο. Παραδείγματα πολλά, ακόμα και στον ακραίο ήχο, όπως οι Τσεχοσλοβάκοι Krabathor. Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1984 από τον Petr "Christopher" Kryštof και δυο φίλους του ενώ το φθινόπωρο του 1986 μπήκε και ο Bruno, πρώτα σαν τραγουδιστής και κιθαρίστας και αργότερα σαν ντράμερ. Το φθινόπωρο του 1988 κυκλοφορούν δυο demos ενώ στις 17 Νοεμβρίου δίνουν την πρώτη τους συναυλία σε ένα underground festival στη Πράγα μπροστά σε 1500 τρελαμένους οπαδούς. Τότε ακόμα η Τσεχοσλαβακία δεν είχε παρά λίγες μόνος ακραίες metal μπάντες.  Δεκέμβριος του 1988 και το τρίτο demo είναι έτοιμο, με άσχημο ήχο όπως πάντα αφού δεν υπήρχαν (καλά) studios εκείνη την εποχή. Όπως και να χει, γίνονται δημοφιλείς στο Underground ενώ λίγες κασέτες βγαίνουν και στο εξωτερικό, όσες κατάφεραν να περάσουν από την μυστική αστυνομία της κομμουνιστικής Τσεχοσλαβακίας. Ο Bruno και μετά ο Christopher πάνε στρατό και αφότου γυρίσουν γράφουν υλικό για το επόμενο demo τους. Σεπτέμβριος του 1991 και υπογράφουν συμβόλαιο με την Monitor Records. O Bruno ήδη έχει αναλάβει το μπάσο. Το ντεμπούτο ‘’ Only Our Death Is Welcome’’ (1992) και ‘’Cool Mortification’’ βγαίνουν από αυτή την εταιρία. Οι Krabathor πλέον γίνονται τριμελής μπάντα, με μια κιθάρα. Αλλά δεν υπάρχουν εκπτώσεις στον death metal  ήχο τους και η απόδειξη είναι το “Lies’’ του 1995 από την Morbid Records. Το ίδιο τρίο διαλύει τα πάντα τρία χρόνια αργότερα με το ‘’ Orthodox’’ . Δυστυχώς το 1999 ο Bruno εγκαταλείπει την μπάντα η οποία πέρνει την κατιούσα με τους δυο επόμενους δίσκους τους και το 2003 μπαίνει ένα τέλος. Το 2014 η μπάντα επέστρεψε με την δύνθεση του Lies/Orthodox αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει νέο δίσκο.

Βάρβαρο αλλά όχι χαοτικό death metal. Brutal αλλά όχι απλά ηχητικοί καλπασμοί και αλαλαγμοί σε άκυρα σημεία. Αρκετά γρήγορο, σίγουρα ανηλεές μέχρι σύνθλιψης.  Αδόνητοι ρυθμοί που χτίζουν δυο ογκώδεις τοιχώματα που κλείνουν σταδιακά τον ακροατή στη μέση. Σκεφτείτε αρχαίους Sinister ή Deicide. Βορβορώδη φωνητικά όχι από ένα λαρύγγι αλλά δυο. Το σύνηθες είναι να τραγουδά ο Christopher και να συμπληρώνει σε σημεία ο Bruno αλλά υπάρχουν και δυο τραγούδια που τραγουδά εξ’ ολοκλήρου ο δέυτερος, τα ‘’ Short Report on the Ritual Carnage’’ και ‘’ Rebirth of Blasphemy’’. Ε λοιπόν παίζει αυτά τα δυο να είναι και τα καλύτερα του δίσκου. Για τα φωνητικά τι να πω...Απίστευτα φονικά. Αλύγιστοι ρυθμοί και άσπλαχνα riffs που επιδιώκουν να μετατρέψουν και τα σωθικά σου σε μια τέτοια κατάσταση. Ήχοι που προκαλούν οδύνη και πόνο αλλά πάντοτε με μια υποβόσκουσα μελωδία, για τα έμπειρα αυτιά ενός death metal ακροατή. Ίσως το ‘’ Short Report on the Ritual Carnage’’ να δημιουργήθηκε για να προκαλεί αιματοχυσίες σε συναυλίες αλλά πραγματικά είναι τόσο απελευθερωτικό που με το πέρας του θα νιώθεις μια εσωτερική αγαλλίαση. Από την άλλη το ‘’ Rebirth of Blasphemy’’ είναι πιο mid-tempo όμως το ίδιο εξοντωτικό. Καταστρεπτικό drumming από το ‘’νέο’’ της μπάντας, τον κ.Skull (απαράδεκτο που αναγράφεται σαν new member στην φωτογράφηση, πρώτη και τελευταία φορά που το έχω δει τέτοιο πράγμα) που βάζει φωτιά τα δέρματα του. Θανατηφόρο μπάσο που συνεπιτίθεται μαζί με τον ήχο της κιθάρας. Είπαμε, τρία άτομο αλλά αποτέλεσμα για τριάντα.

Τα δυο συγκεκριμένα τραγούδια αναφέρθηκαν λόγω  ότι τραγουδούσε ο Bruno. Όμως και τα τριανταπέντε λεπτά διάρκειας είναι  μια ασταμάτητη θανατηφόρα μέθοδος. Το ‘’ Unnecessarity’’ είναι ένας death metal αντιδραστήρας (που περιέχει ένα heavy metal σόλο), το ‘’ Tears, Hope and Hate’’ με τον τρικυμισμένο ρεφραίν και το τεχνικό παίξιμο που θα άρμοζε στους Death, το ‘’ Imperator (Strikes Again)’’, ένα μουσικό σχέδιο για ισοπέδωση ανθρώπινου δυναμικού κάτω από το βάρος του και έντονη παραφροσύνη να αιωρείται  και να απλώνεται πάνω στον ήχο τους. Επικίνδυνη μουσική για επικίνδυνους ανθρώπους ή απλά εξωτερίκευση βιαίων συναισθημάτων με ανάλογους ήχους για μετέπειτα εσωτερική γαλήνη;