Lord - Szemedben a csillagok

Όταν σκέφτομαι την σκληρή (hard rock/Heavy metal) σκηνή της Ουγγαρίας δεν μου έρχονται παρά ελάχιστες μπάντες στο μυαλό. Ή έστω αυτές ξέρω εγώ, το δέχομαι. Οι εξαιρετικοί Pokolgép,οι υποτιμημένοι Ossian, καθώς επίσης και οι hard rockers Lord. Αρχαιότεροι των τριών αυτών συγκροτημάτων είναι σαφέστατα οι Lord με έτος ίδρυσης το μακρινό 1972 από τον μπασίστα Ferenc Vida. Τότε ακόμα το συγκρότημα ονομαζότανε Fehér Galamb και ήταν περισσότερο μπάντα διασκευών. Το 1982 αλλάζουν το όνομα τους σε Lord μιας και είχαν αλλάξει αρκετά μέλη μέχρι τότε ενώ μόλις είχε αναλάβει το μικρόφωνο ο Mihály Pohl. Το ''Big City Lights''του 1985 (μην μπερδεύεστε από τον αγγλικό τίτλο, όλα τα τραγούδια είναι στη μητρική τους γλώσσα) κυκλοφορεί αυτοχρηματοδοτούμενα και μένει εντός συνόρων. Αντικατάστα ση του πληκτρά με τον αγαπητό μουστακαλή Attila Gidófalvy και το ''Szemedben a csillagok '' του 1988 ακούγεται ακόμα πιο μελωδικό και προσεγμένο. Το θεωρώ την καλύτερη στιγμή της μπάντας χάρη στις συνθέσεις που περιέχει και όπως και το ντεμπούτο θα απολαύσετε μελωδικότατο hard rock με την εξωτική γλώσσα του Mihály Pohl να το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον. Το τρίτο τους άλμπουμ ''Ragadozók'' τους βρίσκει να σκληραίνουν αισθητά τον ήχο τους και κάπως έτσι να τους υποδέχονται τα 90ς. Πιο σκληρούς ηχητικά χωρίς να χάνουν ίχνος μελωδικού συναισθηματισμού. Η μπάντα είναι ενεργή μέχρι σήμερα χωρίς το συγκρότημα να έχει κάνει διεθνή καριέρα μιας και προτίμησε να μην αφήσει ποτέ την Ουγγρική γλώσσα (τραγουδιστής και κιθαρίστας, 70ρηδες πλεόν, παραμένουν ίδιοι από το ντεμπούτο με τον μπασίστα και ιδρυτή της μπάντας να έχει αποβιώσει το 2017).

Πληκτροφόρο hard rock με φωνητικά που θα μπορούσαν να μπερδευτούν ακόμα και για γυναικεία. Τόσο μελένια. Μπορεί στο κυρίως μέρος κάθε σύνθεσης η κιθάρα να μην ακούγεται μπροστά αλλά πάντοτε της δίνεται η ευκαιρία για ξέσκασμα, πόσο μάλλον στο σόλο που της αναλογεί. Και μιας  και ανάφερα σόλο, ακόμα και τα πλήκτρα έχουν τέτοιες στιγμές, τόση είναι η σημασία και η θέση τους στο συγκεκριμένο δίσκο. Όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο, η πεντάδα παίζει μαζί και το καταδιασκεδάζει. Κάπως έτσι είναι η αλήθεια και ο ήχος τους.  Η γλώσσα ίσως σε ξενίσει στην αρχή αλλά σου υπόσχομαι ότι με κάποια ακούσματα, δεν θα έχεις καμιά δυσαρέσκεια σε αυτόν το τομέα. Οι φωνητικές μελωδίες είναι τόσο εύστοχες που θα κρατάς το ρυθμό τους και όχι το νόημα αυτών που τραγουδά. Μικρές σε διάρκεια συνθέσεις, αρκετά γρήγορες και μπολιασμένες με μελωδίες ώστε να γίνουν άμεσα αρεστές. Με αμβλυμένες τις κιθάρες ώστε να επωφελούνται τα υπόλοιπα όργανα που βοούν δύναμη και αρμονίες. Μπάσο και τύμπανα βουρλίζονται για να έχουμε μια πιο ισορροπημένη τάξη μέχρι ωσότου ο Attila Erős και η κιθάρα του καλοσιμώσουν ώστε να μας χαρίσουν λίγο περισσότερο θόρυβο.

Απαρτία οργάνων-αμαρτία ηχητική. Αυτό πρέπει να είναι το μότο των Lord που γεφυρώνουν μεταξύ τους το παίξιμο τους όσο περισσότερο γίνεται ώστε το ηχητικό αποτέλεσμα να ακούγεται λάγνο, συναισθηματικό, αληθινό.  Εννοείται ότι παίζει και μπαλάντα (''Virágdal'' όπως και το ''Szemedben a csillagok'' προς το τέλος του δίσκου ) ώστε να το τερματίσουν στο έπακρο. Φωνή αναστεναγμού, κιθαριστικοί γογγυσμοί, ρυθμός ηρεμίας και πλήκτρα γαλήνης και χάνεται στη μουσική ευταξία. Η δομή σε κάθε τραγούδι είναι απλή όπως έκαναν όλες οι μεγάλες hard rock μπάντες. Η μαγεία βρίσκεται στο να δημιουργήσεις φωνητικές και ηχητικές μελωδίες που θα είναι ευκολομνημόνευτες και αγαπητές από τον ακροατή. Και αυτό το καταφέρνουν οι Lord. Και μάλιστα δεν αφήνουν δυσαρεστημένο κανένα λάτρη της Μεγάλης Κυρίας αφού σε κάθε τραγούδι την ακούμε να μαγαρίζεται από τα δάκτυλα του Erős. Δεν υπάρχει φυλακή που θα την κρατήσει παγιδευμένη και αθέατη αφού εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ώστε να μοχθήσει και να φέρει μια δόση σκληράδας και τεχνικής ικανότητας μέσα σε ένα σωρό από ηθελημένο μουσικό νέκταρ.

Στο ''Síri csend az éjjel'', ένα από τα πιο κιθαριστικά κομμάτια του δίσκου, ακούμε και επιρροές από κλασσική και νεοκλασσική μουσική. Δεν θα είναι τελευταία φορά μιας και υπάρχει και ένα ορχηστρικό κομμάτι, μια μίξη από Beethoven και Brahms με Gary Moore και Malmsteen. Επικός ρυθμός στο ''Tombolhat a szél'' με κιθάρες να κεντούν. Ακόμα και τα φωνητικά βγάζουν περισσότερο αρρενωπότητα. Αν δεν υπήρχαν και τα πλήκτρα να περιπολούν διαρκώς, θα μιλούσαμε για καθαρά heavy metal σύνθεση. Τεκμηριώμενα, οι Lord είναι ένας ταύρος με κορώνια κέρατα. Δεν θα σε καρφώσει με την αιχμηρότητα του αλλά μπορεί να σε ποδοπατήσει με το συναισθηματικό βάρος που δημιουργούν και μεταδίδουν. Με αυτό τον τρόπο και με μια αυξάνουσα ζωηρότητα ( Vándor)  θα κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο τον δεύτερο δίσκο τους αφήνοντας θετικές εντυπώσεις.