Molested - Blod-draum

Αν διάβαζες ή άκουγες για Νορβηγική μπάντας ακραίου metal στα 90ς, το ποσοστό να μιλούσαμε για black metal ήταν ολοκληρωτικό. Ελάχιστες εξαιρέσεις με κάποιες από αυτές να είναι τουλάχιστον αδικημένες λόγω διαφορετικού ήχου. Όπως και να το κάνουμε, δεν έψαχνες στη Νορβηγία για να βρεις thrash ή death metal μπάντες. ΚΑΚΩΣ διότι υπάρχουν και οι Molested. Death Metal χωρίς στεγανά, ακραιότατο, με επική διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς. Λογικό, αφού μιλάμε για τη μπάντα του Øystein Garnes Brun ο οποίος μετά τη διάλυση των Molested έφτιαξε τους Borknagar, μια άλλη μπάντα που δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια και ας άνηκε γενικότερα στο χώρο του black metal. Οι Molested δημιουργήθηκαν το 1991 σαν Purgation μα σύντομα άλλαξαν το όνομα τους, ήδη στο πρώτο demo τους ένα χρόνο αργότερα υπάρχει το λογότυπο των ''Παρενοχλημένων΄΄. Με σταθερή τετραμελή σύνθεση, η μπάντα προχώρησε στη δημιουργία περισσότερης μουσικής και τελικά κατάφερε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της, ''Blod-draum'' το 1995 μέσω της Effigy Records, μιας βραχύβιας μικρής Νορβηγικής εταιρίας που κυκλοφόρησε ελάχιστα, αλλά τρομερά πράγματα που βέβαια δεν ακούστηκαν και αποκτήθηκαν παρά από ελάχιστους. Πάντως, η μπάντα ευχαριστεί στο μέγιστο βαθμό την εταιρία τους για την πολύτιμη βοήθεια της, άλλο που το death metal δεν ήταν και στα φόρτε του το 1995). Το συγκρότημα συνεχίζει στους ίδιους ρυθμούς με ένα ep (stormvold) να είναι έτοιμο την ίδια χρονιά (άλλο που τελικά κυκλοφόρησε αρχές του 1997) παραδίδοντας τέσσερα νέα εξαιρετικά τραγούδια (και ένα από το ντεμπούτο) από την ίδια εταιρία με τα ίδια αποτελέσματα υποδοχής από κοινό και Τύπο. Η μπάντα διαλύεται, οι Borknagar μας ταξιδεύουν μέχρι σήμερα ενώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο drummer της μπάντας, Erlend Erichsen έχει παίξει στο ''Incipit Satan'' των Gorgoroth.

Ok, το εξώφυλλο δεν εμπνέει γι αυτό που θα ακολουθήσει. Ένα κύμα βίας και ενέργειας. Βόθρικα φωνητικά από τον Brun και μαγματογενής μουσική να σε συνεπαίρνει. Απίστευτη ηχητική έκρηξη. Στιχουργικά απομακρύνεται από το κλασσικό μότιβο και χάνεται κάπου στα παγωμένα βουνά της Νορβηγίας. Επικά ανθέμια ντυμένα με κτηνώδες παίξιμο και ζωώδεις εκρήξεις. Η τετράδα λειτουργεί σαν πυροβολαρχία με διπλές κιθάρες να εξαπολύουν λάβα σαν ηφαίστειο την ώρα του οργασμού του. Παρόλη τη βιαιότητα του ήχου του, δεν ακούς αστοχίες σε καμιά στιγμή. Οι συνθέσεις έχουν εξαιρετικές ενορχηστρώσεις και διάρθωση, υπάρχει εσωτερική ποικιλία σε ταχύτητες, φορά και μελωδίες, πάντοτε στα όρια του death metal. Αν απομακρύνεις τα φωνητικά από το μυαλό σου μπορείς να ταξιδέψεις πάνω στην τροχιά των άφρενων riffs και των ρευστών ρυθμών. Ο όγκος του ήχου τους σε ταλαντεύει και σε γονατίζει με τον δριμύ του κόψιμο.

Μετά από δυο νέα τραγούδια ακούμε το ''Unborn Woods in Doom'', τραγούδι από το demo τους το 1993, δείχνοντας πόσο εξαιρετική μπάντα υπήρξε από τα πρώτα της βήματα. Τα όργανα είναι προέκταση των άκρων τους αλλά και του μυαλού τους και παίζουν με άνεση και ευκολία, τελετουργικά, ένα σκοτεινό,πολεμικό και παγωμένο κράμα death metal. Χωρίς σύνορα και φραγμούς, επιτίθονται στρατηγικά στα αυτιά σου για μισή και κάτι ώρα. Εκεί που σε έχουν στριμώξει με αδυσώπητο σφυροκόπημα και κραυγές στο ''Following the Growls'', μια απότομη κράτηση για ένα παραδοσιακό ιντερλούδιο από Σκανδιναβία πριν σε περάσει το δεύτερο ανηλεές κύμα αγριάδας. Στη μέση του δίσκου έχουμε το ορχηστρικό, ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Blod-draum είναι το όνειρο αίματος και εδώ έχουμε έναν αιματηρό, μονότονο ρυθμό με φολκ παραπέτασμα, σαν βίκινγκ προετοιμασία πριν την επιδρομή. Ένας παραδοσιακός ύμνος στους αιματηρούς Θεούς των Βόρειων με επιθετικό ρυθμό για σπορά.

Ο δίσκος συνεχίζει και πάλι με το παλιομοδίτικο τρόπο του. Καβαλώντας την έκλειψη του ηλίου και παραδίδοντας βάναυσους αλλά τεχνικά παιγμένους ήχους που σε παρασέρνουν και σε καθηλώνουν. Ηχητικά μεσουρανήματα καθόλη τη διάρκεια του δίσκου με τον ακροατή να απορροφά τεράστιες δόσης ωμότητας που θα τον σκληρύνουν. Τα όποια μελωδικά στοιχεία εμφανίζονται δυδιάκριτα αλλά με φανερή επίδραση κάνοντας το τελικό άκουσμα ακόμα πιο ευχάριστο και θεμιτό. Η ιδιοφυία του Øystein G. Brun ξεπροβάλλει από κάθε γωνιά (η μουσική είναι δική του σε συνεργασία με τον drummer, ενώ όλοι οι στίχοι δικοί του) και ακόμα και όταν διοχετεύεται μέσω της τραχύτητας του ήχου των Molested, το αποτέλεσμα και πάλι είναι κορυφαίο (ηχητικά και παικτικά)  και πάνω από όλα αληθινό. Ο δίσκος κλείνει με μια ακόμα παλιά σύνθεση, το ''Forlorn as a Mist of Grief''  και το χτίσιμο αυτού του ανυπέρβλητου, αιματηρού τόπου λατρείας του death metal ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.