Pain of Salvation - The Perfect Element, Part I

Pain of Salvation- Reconciliation

Pain of Salvation - The Perfect Element, Part I

To 2000 έχει “μπει” και το heavy metal έχει πια απενοχοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Οι κυκλοφορίες έχουν τριπλασιαστεί, το «βαθύ» underground άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια, και ο μέσος ακροατής βομβαρδιζόταν με πληροφορίες και δίσκους από παντού, κάνοντας τον να σαστίσει.  Όποιος είχε υπομονή και διάθεση να φιλτράρει όσα άκουγε και διάβαζε, κάπου θα είδε ότι το τρίτο άλμπουμ των Σουηδών Pain of Salvation είχε διακριθεί, τόσο για τη μουσική όσο και τους στίχους.

Το “The Perfect Element” είναι με διαφορά ο πιο δραματικός δίσκος στην ιστορία της μουσικής, ο πιο συναισθηματικά φορτισμένος, και όποιος τον άκουσε στην εποχή του, έχει επηρεαστεί για την υπόλοιπη ζωή του. Η μουσική και οι στίχοι-ιστορίες φτιάχνουν μια ταινία χωρίς εικόνες, αλλά με ήχους, δημιουργώντας συναισθήματα πρωτόγνωρα για ολόκληρη την τέχνη της μουσικής.

Ο Daniel Gildenlöw, ιθύνων νους των Pain of Salvation, ανοίγει λογαριασμούς με τον εαυτό του, τους εφιάλτες του, τα λάθη του, τις φοβίες του, το παρελθόν του, τις σκέψεις του και παρουσιάζει έναν τρομακτικό διαστάσεων δίσκο που χτυπά ευαίσθητες χορδές, που όποιος όμως καταφέρει και τον ακούσει, μόνο ανακουφισμένος και αναζωογονημένος θα βγει.

Μέσα από τα μάτια δυο παιδιών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, θίγονται για πρώτη φορά στο heavy metal θέματα όπως η κακοποίηση και πως επηρεάζει αυτή την πορεία του ανθρώπου, οδηγώντας σε απόγνωση, θυμό, αιώνιες εσωτερικές διαμάχες, δοκιμασίες με ουσίες, και πως η αγάπη από το αντίθετο φύλο μπορεί ή όχι να σώσει «τους καταδικασμένους».  Βαριά θέματα, που ήθελε μεγάλη μαεστρία για να μην ακουστούν «μελό» και στο τέλος γραφικά και αστεία, αλλά η μπάντα τα ανέπτυξε με πρωτοφανή ωριμότητα και σεβασμό.

Κάποιος είχε πει ότι το “The Perfect Element” είναι το Ben-Hur του heavy metal. Δηλαδή επικό, δραματικό, αλλά στο τέλος λυτρωτικό.  Kαλή περιγραφή ενός δίσκου που έχει χαραχθεί αιώνια στα αριστουργήματα της μουσικής, και που είναι τιμή του να υπάγεται και να ζει στο χώρο του heavy metal. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ό,τι ακόμη και τόσα χρόνια μετά, δεν έχει βρεθεί κανείς που να πλησιάζει έστω και επιφανειακά αυτό το σύναισθημα. Δεν είναι ότι δε θέλουν, απλά δεν μπορούν.

“This pain will never end
Our scars will never mend.
Too depraved to stay alive,
but too young to die”.

You were always on my mind but never on my side.

Γιώργος Πετρουλάκης

Copyright 2024. All Right Reserved.