Stratovarius - Twilight Time

Οι Φιλανδοί  Stratovarius είναι ένα παράδειγμα συγκροτήματος που υπήρξε σε ηγετική θέση στο Power Metal των 90ς , βρέθηκε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μιλώντας πάντοτε για το συνθετικό και όχι το εμπορικό κομμάτι στα 00ς ενώ στα 10ς’  έχουν ανακάμψει σε όλους τους τομείς. Επίσης είναι μια μπάντα που συνεχίζει χωρίς κανένα αυθεντικό μέλος στη σύνθεση (σαν τους Riot για παράδειγμα, μόνο που δεν μιλάμε για  μουσικούς που έχουν αποβιώσει αλλά και ούτε τόσο παλιά μπάντα). Το ταξίδι των Stratovaris ξεκινά το 1985 από τον ντράμερ Tuomo Lassila και κάποιους φίλους. Η μπάντα σοβαρεύει όταν στη μπάντα καταφθάνει ο Timo Tolkki, τραγουδιστής, κιθαρίστας,  συνθέτης, τα πάντα όλα. Λογικό είναι άμεσα να πρωτοστατήσει και να γίνει φυσικός αρχηγός της μπάντας. Το 1989 βγαίνει το αρκετά καλό ντεμπούτο ‘’Fright Night’’ ενώ το ‘’ II’’ βγαίνει το 1992 με τον Tolkki να αναλαμβάνει και το μπάσο (για το συγκεκριμένο δίσκο) μιας και είχαν μείνει τριάδα. Αρκετά καλές δουλειές, με έκδηλες επιρροές και τοπική φήμη. Την ίδια χρονιά, η μπάντα υπογράφει με την Γερμανική Shark Records και κυκλοφορεί το ‘’II’’ σαν ‘’Twilight Time’’ και το όνομα τους αρχίζει να ακούγεται λίγο παραπέρα. Το 1994 βγαίνει το ‘’Dreamspace’’ που κρεμάει σαγόνια και ξεχωρίζει σαν μπάντα, έρχεται νέος τραγουδιστής στη μπάντα ο Timo Kotipelto και τον επόμενο χρόνο βγάζουν το διαμάντι ‘’Fourth Dimension’’. Τίποτα δεν τους σταματά. Τα πλήκτρα πλέον αναλαμβάνει το έτερος μέλος που παραμένει ως σήμερα (μαζί με τον Kotipelto), o Jens Johansson ενώ drums o τρομερός Jörg Michael.  Episode, Visions ,Destiny και η μπάντα αγγίζει δυσθεώρητα ύψη. Δυστυχώς επήλθε συνθετική κάμψη και πολλά εσωτερικά προβλήματα με τον ομώνυμο Stratovarius toy 2005 να έχουν πιάσει πάτο απόόλες τις απόψεις και έναν Timo Tolkki να πάσχει από μανιοκατάθλιψη (διπολική διαταραχή) και να εγκαταλείπει την μπάντα το 2008. Η μπάντα δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο (Polaris) χωρίς αυτόν αλλά στη συνέχεια τα κατάφεραν απροσδόκητα καλά και η μπάντα είναι πολύ δυνατή και οργώνει συνθετικά και συναυλιακά.

Το ‘’Twilight Time’’ σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των Stratovarius. Πιθανότατα όμως μέσα στους πέντε καλύτερους. Μιλάμε για δισκάρα γεμάτο μελωδικά λάφυρα που αποκτάς σε κάθε του ακρόαση. Από το εναρκτήριο ‘’Break The Ice’’,  μια  περιστρεφόμενη δίνη που σε καταπίνει μέχρι το ‘’ Lead Us into the Light’’ το οποίο σε θρυμματίζει με τον ηχητικό συναισθηματισμό του ενώ οι πιο αργές φόρμες του σε ξεκουράζουν και σου δίνει μια άλλη οπτική γωνία να ευχαριστηθείς την μουσική τους.. Η φωνή του Tolkki δεν ήταν καλύτερη του Kotipelto αλλά κανείς δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει ότι δεν ήταν σαφέστατα δυναμική και ευρείων δυνατοτήτων. Τα τέμπος είναι γρήγορα, συνάμα ρυθμικά, με πλήκτρα να διανθίζουν με τις αρμονίες τους, τις κιθάρες να σε αγγίζουν με τα φτερά τους. Ο κλασσικός Stratovarius ήχος που αργότερα κολλούσαμε σε μεταγενέστερες μπάντες για να προσδιορίσουμε και να τις χαρακτηρίσουμε. Ναι, τραγούδια σαν το ‘’ The Hands of Time’’ είναι κλασσικά και για την ίδια την μπάντα αλλά και για το Ευρωπαικό Power Metal. Οι κιθάρες οργιάζουν, αναπτύσσονται και προχωρούν μέσα στον κόσμο που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει. Ένα εσωτερικό τέρας που κοιτάζεται στον καθρέφτη, βλέπει τις ομοιότητες με τις επιρροές του αλλά ρισκάρει και παρεκκλίνει, ανοίγει νέα μονοπάτια. Το αγαπημένο ‘’ Madness Strikes at Midnight’’ ξεπερνά τα επτά λεπτά, όχι με επαναλήψεις αλλά με καινοτομίες και εθιστικές αλλαγές.

Σε ποιον οφείλουμε αυτή τη μουσική απόλαυση. Στον κ. Timo Tolkki, ξεκάθαρο. Και οι οκτώ συνθέσεις είναι δικές του, σχεδόν όλοι οι στίχοι (κάποιοι είναι του Lassila). Τραγουδά, παίζει κιθάρα και μπάσο στο συγκεκριμένο δίσκο. Είναι υπεύθυνος στο μεγαλύτερο ποσοστό για την παραγωγή του δίσκου που είναι μάλιστα και πολύ καλή. Διόλου τυχαίο που είναι ο μοναδικός από τη (τότε) μπάντα με thanx list. Σχεδόν προσωπικό πρότζεκτ, για τέτοια κατάσταση μιλάμε. Είναι τρομερό ότι αυτός ο ‘’περίεργος’’ άνθρωπος μεταμόρφωνε τις ιδέες του  σε τέτοιες μελωδίες, φώλιαζε τέτοια riffs μέσα στις συνθέσεις του, δημιουργούσε τόσο εύθραστες αρμονίες που συγκλόνιζαν. Ίσως πάλι να τα κατάφερε επειδή δεν ήταν ο μέσος άνθρωπος.  Οι πλανήτες τρέμουν και οι σεισμικές τους δονήσεις έκαναν χιλιάδες οπαδών να αγαπήσουν το μελωδικό Power Metal και να βγουν εκατοντάδες μπάντες αργότερα που θα επηρεαστούν από δίσκους σαν αυτόν και ακόμα περισσότερο τους επόμενους τους