- Home
- Shiva - Firedance
Shiva - Firedance
Shiva-Firedance
Μια από τις αμέτρητες μπάντες του N.W.O.B.H.M. που δεν τα κατάφεραν να επιβιώσουν αλλά στη βραχύβια περίοδο που άντεξαν, έβγαλαν ένα πανέμορφο δίσκο που αξίζει αναζήτησης και ακρόασης είναι οι Shiva. Όλα ξεκίνησαν το 1979, στο Bristol. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας John Hall φθάνει στην πόλη να συναντήσει ένα άλλο κιθαρίστα, τον Chris D'Avoigne και τον drummer Jack Carver οι οποίοι ήδη είχαν σχηματίσει τους Shiva. Παράλληλα, ο γνωστός από hard rock μπάντες και μπασίστας δέχεται ένα τηλεφώνημα από γνωστό του ατζέντη να συναντήσει τους υπόλοιπους Shiva για μια οντισιόν. Τα πράγματα πάνε καλά και η πρώτη σύνθεση της μπάντας είναι έτοιμη. 1980. Δημιουργούν τα πρώτα τους τραγούδια, δίνουν τις πρώτες τους συναυλίες, ηχογραφούν την πρώτη demo κασέτα τους. Σύντομα αποχωρεί ο άλλος κιθαρίστας μιας και δεν ταιριάζει το παίξιμο μεταξύ τους και πλέον σαν τρίο ηχογραφούν νέα demos. 1981. Αλλαγή drummer. Είσοδος του Chris Logan, γνωστός του αντζέντη τους μιας και παίζανε μαζί σε μια χορευτική μπάντα. Το νέο τρίο γράφει νέα μουσική, δίνει συναυλίες, ηχογραφεί τραγούδια.1982. Κερδίζουν συμβόλαιο με την Heavy Metal Records (χεχε, και η επανακυκλοφορία σε cd από την British Steel Records, αυτά είναι ονόματα για εταιρίες) και ηχογραφούν το ντεμπούτο τους ‘’Firedance’’. Παίρνουν μέρος στη συλλογή Heavy Metal Heroes Volume II (εξαιρετική) με το ‘’ En Cachent’’ και στο τριπλό σπλιτ μαζί με τους Soldier και τους The Handsome Beasts με δυο ακόμα τραγούδια. Μέχρι το τέλος του 1982 τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά με το όνομα τους να γίνεται γνωστό και να παίρνουν μέρος σε περιοδείες μαζί με τους Wishbone Ash, Diamond Head , the Michael Schenker Group ενώ ετοίμαζαν μια με τους Iron Maiden όπως και ένα δεύτερο δίσκο. Έ τότε αποχώρησε ο drummer τους (μακριά από τα μουσικά του γούστα όλα αυτά). 1983. Αντικατάσταση drummer, ηχογράφηση νέων τραγουδιών, χάσιμο συμβολαίου διάλυση. Το 2004 κυκλοφόρησε η ‘’ Continuance’’ συλλογή που περιέχει αυτά τα τραγούδια (μαζί με κάποια παλιότερα).
Δέκα λαχταριστές συνθέσεις για τους λάτρεις του N.W.O.B.H.M. και του αντίστοιχου ήχου. Μέγιστη διαφορά ο ήχος στα drums, πολλές φορές έχουν ηλεκτρονικά γεμίσματα ενώ γενικότερα το παίξιμο του είναι ιδιαίτετο. Σαν τρίο, κάθε ελιγμός, κάθε μανούβρα του καθενός, ξεχωρίζει. Να σας πω ότι το μπάσο είναι κυρίαρχο. Όσο δεν πάει. Η ηχώ του αντηχεί ανάμεσα στο αδιάκοπο κοπάνημα και στην απεραντοσύνη των φωνητικών μελωδιών. Και ακόμα είμαστε στο πρώτο τραγούδι. Διότι στο ‘’ En Cachent’’ που ακολουθεί, τα πράγματα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Άλλος ήχος. Πιο αισθαντική φωνή, περισσότερα πλήκτρα, διαρρηκτικές κιθαριστικές αρμονίες που ξεκλειδώνουν την πόρτα της καρδιάς. Το μπάσο πάντοτε ανατρεπτικό, αντιτίθεται να παίξει δευτερεύοντα ρόλο. Δυο τραγούδια, δυο διαφορετικοί ηχητικοί κόσμοι. Το ‘’ Wild Machine’’ έχει ένα prog rock άγγιγμα μέσα του. Ο τρόπος που τραγουδά, ο τρόπος που αναζωπυρώνεται η δύναμη του χάρη στις μπασογραμμές, οι μελωδίες που εκβλασταίνωνται από τα riffs, όλα τους ξεχωριστά και αρκετά καινοτόμα ( συνδυασμός heavy metal με τέτοια νοοτροπία παίξιματος) για την εποχή τους. Το ‘’ Stranger Lands’’ κλείνει τη μεριά με 70ς hard rock επιρροές που θυμίζουν Blue Oyster Cult με ακόμα πιο εύφορα ηχητικά λιβάδια.
Ο προοδευτικός τους ήχος επιστρέφει έντονα στο εναρκτήριο ‘’ Angel of Mons’’ με το οποίο αρχίζει η δεύτερη μεριά και είχε γίνει και single στην εποχή του. Εθιστικό χάρη στο ρεφραιν του, πλούσιο χάρη στη μουσική του. Το εκμαγείο των Shiva περιείχε πολλές πρωτοτυπίες και επιτυχημένους συνδευασμούς. Σωστές και εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις έδιναν σχήμα σε φουτουριστικά μουσικά όνειρα που το 1982 θα φαινόταν επικίνδυνα. Δυο διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται και ο απόγονος τους είναι πιο τεχνικός, πιο εμφυής, πιο οργανικός αλλά πάντοτε το ίδιο απολαυστικός. Πολύ ταλέντο και από τους τρεις τους το οποίο αποτυπώνεται σε συνθέσεις σαν το ομώνυμο (Rushάτο). Πόσο θα ήθενα να εμπαινα σε ένα Αγγλικό bar το 1982 και να άκουγα το μπάσο του ‘’Call Me in the Morning ‘’ να με σφυροκοπά και την συγκεκριμένη φωνή να με γονατίζει. Αν θέλατε τους Budgie πιο prog ή τους Yes να παίζουν heavy metal. Συλλογιστείτε πόσοι το έχουν καταφέρει ακόμα και 28 χρόνια μετά.