Ironsword - Ironsword

To Heavy Metal δεν υπήρξε άφθονο στην Πορτογαλία την δεκαετία 1990-2000. Πιο πριν, ούτε λόγος. Ελάχιστες περιπτώσεις. Γενικότερα μόνο οι Tarantula έκαναν κάποιο όνομα, τουλάχιστον μόνο αυτούς ήξερα εγώ. Υπήρχαν και άλλες μπάντες αλλά γνωστότερες μόνο στην Ιβηρική χερσόνησο και πολύ ψαγμένους μεταλλάδες της εποχής. Μπάντες όπως τους Iberia, Casablanca, V12 υπήρχαν για λίγους. Σταδιακά στα 90ς δημιουργήθηκε κάποια σκηνή με αρκετές μπάντες. Οι περισσότερες από αυτές επιδόθηκαν στο thrash metal και σε πιο ακραία είδη αλλά καθαρόαιμο Heavy/Power δεν ευδοκίμησε. Το 1995 γεννιούνται οι Ironsword. Ο Tann (João Fonseca) που έχει δημιουργήσει την μπάντα στην αρχή παίζει τα πάντα μόνος του. Δεν είναι εύκολο να βρει μουσικούς. Τα χρόνια περνούν, ο ίδιος συνθέτει και παίζει (με την βοήθεια που και που άλλων μουσικών). Το 2002 κυκλοφορεί το εκπληκτικό ομώνυμο ντεμπούτο  από την The Miskatonic Foundation ενώ από την ίδια εταιρία (αλλά διαφορετικό Power trio) ακολουθεί και το ‘’ Return of the Warrior'' (2004), άλλο ένα διαμάντι. Αυτή τη φορά ο Tann τα βρίσκει με το εκτελεστιό ρυθμικό του ντουέτο και μένουν μαζί και για τον επόμενο δίσκο ‘’ Overlords of Chaos’’, πλέον από την Αμερικάνικη Shadow Kingdom Records. Το όνομα των Ironsword ακούγεται πλέον έντονα ενώ πέρνουν μέρος σε αρκετά φεστιβάλς και συναυλίες. To 2015 ακολουθεί ο επόμενος δίσκος τους ‘’ None but the Brave’’ με διαφορετική σύνθεση πάλι ενώ λίγο αργότερα τους παρακολουθούμε στο Up the hammers XI στην Ελλάδα. Το τελευταίο τους χτύπημα, και πάλι επιτυχημένο, ήρθε στις αρχές της φετινής χρονιάς με το ‘’ Servants of Steel’’ ενώ φημολογείται ότι ο Tann είναι και πάλι μόνος στη μπάντα. Σοκαριστικό!!!

To Be Played At Maximum Volume. Death To Poser Metal.Αυτό αναγράφεται στο βιβλιαράκι του cd Και κατευθείαν το μυαλό μου ευθυγραμμίζεται με μια άλλη μπάντα. Για να βοηθήσω, παίζουν και οι δυο epic metal,χαχα. Ο Tann είναι ο απόλυτος κιθαρίστας/τραγουδιστής/συνθέτης/στιχουργός/παραγωγός/δικτάτορας της μπάντας. Οι Ironsword είναι αυτός και αυτός είναι οι Ironsword και αυτό αποδείχτηκε και στο μέλλον, μέχρι και σήμερα.  Το ‘’ March On’’ βάζει φωτιά στο σπαθί του εξώφυλλου και στις καρδιες μας. Μια σύνθεση του 1999 με τόσο επικό τόνο δίνει ελπίδες ότι η παρόλο που η χιλιετία αλλάζει, το είδος θα επιβιώσει. Manilla Road και Omen κεριά ανάβονται από τη φωτιά και το ξίφος υψώνεται. Η φωνή του Tann χαρακτηριστική, ένρινη, όπως αυτή του αείμνηστου (ίδια μουστάκα και μπαντάνα επίσης). Οι ρυθμοί λειτουργούν σαν λαγωνικά που τρέχουν προς τα χτυπημένα θύματα τους  όσο τα riffs συνεχίζουν και πυροβολούν. Οι κιθάρες βρυχόνται, η επική διάθεση παραμένει και στο ‘’ King of All Kings’’. Κραυγές και riffs πυροδοτούν ένα πολεμικό χαρακτήρα ο οποίος υποστηρίζεται από μαρτυρικά καταστροφικούς ρυθμούς.

Το ‘’Legions’’ ανηκει στις πιο πρόσφατες δημιουργίες του δίσκου μαζί με το ‘’ Ancient Sword of the Dead’’.  Ακόμα πιο δυνατές συνθέσεις, σαν τιτάνες που εγείρονται. Δικαίωμα τους να παίζουν σαν τα είδωλα τους αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν με απόλυτο σεβασμό και αγάπη που δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς. Για το στιχουργικό κομμάτι δεν υπάρχει λόγω για λεπτομέρειες. Η ατάκα ‘’ If you live by the sword, You will die by the sword’’ τα λέει όλα και μάλιστα πολύ καλύτερα από μένα. Άσε που αν το πάρεις μεταφορικά, μπορείς να μιλάς για μέρες για το πόσο αληθές είναι αυτό. Η φλόγα έχει δυναμώσει ακόμα περισσότερα, η αποφασιστικότητα του σε γεμίζει ενέργεια και θάρρος. Τραγούδια σαν το ‘’ Into the Arena’’ μπορούν να συγκριθούν με τους Μεγάλους του είδους ενώ αναμφισβητητα το ομώνυμο Ironsword είναι από τα καλύτερα δείγματα επικού metal των 00ς που γενικότερα έπαιζε μεγάλη έλλειψη (ευτυχώς στο δεύτερο μισό των 10ς έχουν αυξηθεί πολύ αριθμητικά). Η οργή του Πολέμαρχου δεν περιορίζεται μόνο σε μεταλλικές κραυγές. Πλούσιοι κιθαριστικοί ύμνοι με ματωμένες μελωδίες και πολεμικούς παιάνες. Αν θέλουμε να βρούμε κάτι μέτριο θα πρέπει να περιοριστούμε στην παραγωγή που είναι του ίδιου του Tann. Και όχι, είναι παραπάνω από μια χαρά και ταιριαστή. Μόνο τα τελευταία τρία τραγούδια του δίσκου έχουν μετριο ήχο γιατί δεν έφτασαν τα χρήματα και κράτησαν τις ηχογραφήσεις του 1998. Φτώχια στην τσέπη, πλούτος στη ψυχή.  Οι Manilla Road θα συνεχίσουν μέσα από την καρδιά του Tann, τελεία και παύλα.