Ancient Rites - Blasfemia Eternal

Με θλίψη παρατηρώ, τα τελευταία χρόνια, το όνομα των Ancient Rites σιγά σιγά να σβήνει. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στο εξωτερικό. Δεν διαφημίζονται, δεν ακούγονται, δεν συζητιούνται, δεν ποστάρονται. Κρίμα. Μιλάμε για μια Ελβετική μπάντα με ιδιαίτερο ήχο και προσωπικότητα. Η ιστορία της μπάντας ξεκινά πίσω στο 1988, στη Βελγική πόλη της Ντιστ στο Βέλγιο με πρώτο demo το ‘’Dark Ritual’’ του 1990. Την ίδια χρονιά, δυο από τα τέσσερα μέλη πεθαίνουν, ένας από αυτοκινητιστικό και άλλος από αυτοκτονία. Το ότι παίζανε black metal το αναφέραμε; To 1991 σταθεροποιείται η νέα σύνθεση ενώ μόλις το 1994 βγαίνει το ντεμπούτο ‘’The Diabolical Serenades’’ που χαίρει εκτίμησης στους underground κύκλους. Οι Ancient Rites γίνονται αγαπητοί και στην Ελλάδα έχοντας ήδη δώσει και συναυλίες (1993-Αγκάθι). Το επόμενο τους βήμα,με τη ίδια αρχική σύνθεση είναι το ‘’ Blasfemia Eternal’’ (1996), εξαιρετικός δίσκος και ο τελευταίος με τον παλιό ήχο. Ο κιθαρίστας Bart Vandereycken αποχωρεί (αφήνοντας τους Gunther Theys στη φωνή/μπάσο και Walter van Cortenberg στα ντραμς) και παίρνοντας δυο νέους κιθαρίστες εκ των οποίων μάλιστα ο ένας ήταν ο Erik Sprooten των  Inquisitor. To ‘’ Fatherland’’ έχει ένα πιο επικό ήχο και είναι το τελειότερο δείγμα των Φλαμανδών. Στη συνέχεια προσθέτουν και πληκτρά και κυκλοφορούν το πανέμορφο και κατά πολύ μελωδικότερο ‘’ Dim Carcosa’’ σχεδόν κόβοντας κάθε σχέση με το black metal παρελθόν τους. Κάπου εδώ οι σχέσεις τους με τους οπαδους τους, ιδιαίτερη στην Ελλάδα κλονίζεται. Ακολουθούν τα ‘’Rvbicon’’ και το κατά πολύ καθυστερημένο ‘’Laguz’’ (και τα δυο στο ύφος του Dim Carcosa, ωραία και τα δυο, ένα σκαλί κατώτερα του) μιας και ο Gunther Theys ξεκίνησε και άλλα μουσικά projects.

Από όλους τους δίσκους των Ancient Rites, ο ‘’Blasfemia Eternal’’ είναι ο πιο ‘’μπερδεμένος’’ και παρεξηγημένος. Είναι στο μεταίχμιο της πρώτης, black metal εποχής με την δεύτερη, την πιο folk/melodic. Την μουσική την έχουν γράψει οι Walter van Cortenberg και Bart Vandereycken ενώ τους στίχους ο Gunther Theys. Τοεξώφυλλο είναι ένας πίνακας, το "Witches at their Incantations" (Salvator Rosa, ca. 1646). Για την παραγωγή είναι υπεύθυνοι οι ίδοι οι Ancient Rites μαζί με τον Louis Jans (ο οποίος παίζει και τα πλήκτρα του δίσκου) και έλαβε μέρος στο Studio 20 (Tienen, Belgium). Μπορεί ακόμα να φορούσαν corpsepaint αλλά το black metal τους ξεχώριζε μίλια από το κλασσικό Νορβηγικό. Ας δούμε πως...

Μια όμορφη, μελωδική και συνάμα μελαγχολική εισαγωγή, εποχές που δεν ήταν της μόδας. Μόλις μισό λεπτό. Το ‘’ Total Misanthropia’’ είναι ξεκάθαρο, στιχουργικά και ηχητικά. Υπάρχουν thrash στοιχεία μπολιασμένα μέσα στο black metal κέλυφος τους.  Ξερός ήχος που κάνει τους ρυθμούς να ακούγονται σαν καρφιά που εισχωρούν στο  φέρετρο σου. Κυριολεκτικά, μισανθρωπικός τόνος φωνής γεμάτη μίσος. Μουσική γεμάτη αδρεναλίνη, έχοντας όμως αρκετό από το σκοτάδι του black metal αλλά και την οργή του thrash. Τρομερός ήχος στα κρουστά, πανέξυπνες αλλαγές και ενορχηστρώσεις, πλήκτρα για οπίσθια ατμόσφαιρα, riffs ευλογημένα από το χέρι του Κακού. Πρώτο τραγούδι και ίσως και καλύτερο. Το ‘’ Garden of Delights (EVA)’’ ακούγεται μοχθηρό με μελωδίες που σε βάζουν σε πειρασμό. Κατασκότεινο ηχητικό φάσμα και στιχουργική υποστήριξη στο γυναικείο φύλο. Ναι, είπαμε, δεν είναι τι κλασσικό black metal. Με γαλλικά ξεκινά το ‘’ Quest for Blood (Le Vampire)’’. Επηρεασμένο στιχουργικά απο τον Baudelaire. Με μουσικές εκρήξεις και εξάρσεις και ένα περίεργο τρόπο  έκφρασης του Gunther ενώ αρκετά σημαντικο ρόλο να παίζουν τα πλήκτρα. Ο δίσκος συνεχίζει με την ίδια αύρα και ήχο χωρίς ιδιαίτερες παρεκτροπές και θα αρέσει χωρίς ίσως να ενθουσιάσει στον ίδιο βαθμό αφού ελαφρώς επαναλαμβάνεται. Στο ‘’ (Het verdronken land van) Saeftinge’’ τολμούν ήχους φλάουτου (ελέω Ellen van Wauwe, την οποία θα ξαναχρησιμοποιήσουν και στο μέλλον) και εντονότατο μπάσο κάνοντας το τραγούδι να ακούγεται εντελώς διαφορετικο (όπως το ελληνικό black metal) και συνάμα πανέμορφο. Η πιο black metal στιγμή έρχεται αμέσως μετά, στο ‘’ Shades of Eternal Battlefields (Our Empire Fell)’’ ενώ το ‘’ Vae Victis’’ είναι ένα γέννημα της νύχτας. Κάτι τέτοιο θα ακούγονταν αν έπαιζαν μουσική διάφορα νυκτόβια όντα. Κλείνοντας, να αναφερθεί ότι το ‘’ Fallen Angel’’  είναι ένα remake του αντίστοιχου τραγουδιού από το πρώτο demo, τότε που ήταν τετράδα. Το ‘’ Blasfemia Eternal’’ είναι πάρα πολύ καλό. Και φανταστείτε αυτό:Είναι κατώτερο και του προηγούμενου και του επόμενου δίσκου.