Redd Barron - Sands of Time

Μπορεί οι περισσότεροι να μην γνωρίζουμε τους  Αμερικανούς Redd Barron αλλά είναι μια μπάντα που υπάρχει από το 1987 και μόλις φέτος κατάφερε να βγάλει τον πρώτο ολοκληρωμένο της δίσκο. Κυκλοφόρησαν δυο demos, το ομώνυμο του 1987 και το ‘’ The Barron's Here... to Rock! τα οποία έκαναν κάποια μικρή αίσθηση στην εποχή τους  (και για αυτό διαλύθηκαν το 1993 με 3 από τα μέλη να δημιουργούν τους βραχύβιους αλλά πολύ καλούς Stormbringer) ενώ γενικότερα αγαπήθηκαν από ρέκτες που ψάχνουν το παρελθόν για χαμένα διαμάντια. Η Heaven And Hell Records πήρε την πρωτοβουλία και τα κυκλοφόρησε μαζί σε ένα cd το 2018, χρονιά που ξανάδωσαν μια δεύτερη ευκαρία στον εαυτό τους η αυθεντική σύνθεση των Redd Barron  (με νέο μπασίστα μόνο). Φρεσκότατο υλικό σε 11 συνθέσεις διάρκειας κοντά μιας ώρας είναι το νέο τους βήμα με τίτλο ΄΄Sands Of Time’’ που κυκλοφορεί και πάλι από την Heaven And Hell Records σε 500 cds με 12σέλιδο βιβλιαράκι που περιέχει στίχους (για όσους κάθονται και τους διαβάζουν ακόμα, για μένα είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν). Παραγωγή από τους J. Golden και G. Shafer, όμορφα εξώφυλλο από την Annemarie V και layout από τον Chris Ferguson. Διαθέσιμο ήδη από τις 26 Φλεβάρη.

Δεν θα ήταν σωστό να κάνουμε συγκρίσεις τους Redd Barron του 2021 με αυτούς τους 1987-1990 και ας είναι τα ίδια μέλη, Ακρίβώς επειδή είναι τα ίδια μέλη αρά κατά 30+ χρόνια μεγαλύτερα. Ας πούμε ότι ένα από τα πραγματάκια που με χάλασαν είναι ότι η φωνή ζορίζεται πολύ σε μερικά σημεία. Δεν είναι πιτσιρικάς πλέον και αυτό φαίνεται. Κάτι άλλο που με χάλασε είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή φαντασία στη μουσική τους. Δεν είναι απόλυτα κακό αυτό αλλά για 55 λεπτά να ακούς τραγούδια που ξέρεις πότε θα ακούσεις το ρεφραίν, πότε θα μπει το σόλο, πως θα ακούγεται ο ρυθμός ή το riff μιας και επαναλαμβάνεται μέχρι το τέλος κάθε τραγουδιού δεν είναι και ότι καλύτερο. Από την άλλη μιλάμε για κλασσικό heavy metal, όπως  το μάθαμε. Απλοικό, στακάτο, που έδινε βάση στα riffs και τις φωνητικές μελωδίες. Το εναρκτήριο ‘’King of the Hill’’ είναι σωστά τοποθετημένο στην αρχή του δίσκου μιας και είναι από τις καλύτερες στιγμές τους. Η αλήθεια είναι ότι η δύναμη των Αμερικανών είναι οι διπλές κιθάρες που γνωρίζουν πως να περιπλανιώνται, πως η μια να καλύπτει την άλλη και γενικότερα πως να γεμίζουν με μελωδίες τις συνθέσεις τους. Μεγάλη συνολική διάρκεια και κάποια τραγούδια που κουράζουν/ενοχλούν, ιδιαίτερα στη φωνή όπως το ‘’ Shadowman’’ ρίχνουν το μέσο όρο. Όπως και να χει, με το ‘’Sands Of Time’’ παίρνουμε τη δόση μας με παλιομοδίτικο heavy metal που δίνει βάση στα σόλος και τα ρεφραίν έχοντας ένα σύγχρονο ήχο. Τσεκάρουμε οπωσδήποτε τα ‘’ King of the Hill’’, ‘’ The Game’’ (που τραγουδά σε χαμηλές συχνότητες και του βγαίνει καλύτερα), ‘’Full Circle’’ και ‘’ Caution to the Wind’’.