Piledriver - Metal Inquisition

Οι μάσκες, το βάψιμο, η αμφίεση, όλα σημαντικά κομμάτια της hard rock και metal. Από τους αρχαίους Kiss και Alice Cooper στους σημερινούς Ghost. Επίσης η ανωνυμία, μπάντες με μέλη που δεν γωνρίζουμε την ύπαρξη τους. Δείτε και πάλι τι έγινε με τους Ghost. Και πολλές, πάμπολλες black metal μπάντες. Πάμε πάλι προς τα πίσω. Καναδάς. Piledriver. Πολυ ψωμί από πίσω. Ας μείνουμε στα πολύ βασικά. Ο κύριος Gordon Kirchin ξεκίνησε με άγνωστες μπάντες στις αρχές των 80ς και κάποια στιγμή κατάφερε να πάρει το μικρόφωνο στους γνωστότερους Fist (hard rock/metal)  αλλά όχι για πολύ μιας και απολύθηκε σύντομα. Επιστρέφοντας στη γενέτειρα του, συναντήθηκε με τον παλιό του συνάδελφο και κιθαρίστα Leslie Howe. Κάποια κονέ του Leslie τους έφεραν σε συνεργασία με την Maze Records η οποία ήθελε να κυκλοφορήσει ένα εμπορικό heavy metal δίσκο βασισμένο σε εξωφυλλο, αμφίεση, στίχους, ψευδώνυμα και ναι...και heavy metal μουσική. Κάπως έτσι βγήκε το ‘’Metal Inquisition’’  το 1984 με πολλά προβλήματα και απίστευτες καταστάσεις.  Όπως και να χει, το πείραμα πήγε καλά εμπορικά και το ‘’αφεντικό’’ της Cobra Records ήθελε να το επαναλάβει δυο χρόνια αργότερα. Ξανακάλεσαν τον Gordon για τραγουδιστή αλλά την κιθάρα πλέον ανέλαβε ο Edward Pursino (Virgin Steele). H ‘’μπαντα-πείραμα’’ έλαβε τέλος και ο Kirchin συνέχισε φτιάχνοντας μουσική μέσω των Dogs with Jobs (πιο thrash ήχος) οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν ποτέ να ακουστούν σε πολλά αυτιά. Από το 2004  και μετά, έχουμε τους The Exalted Piledriver (δικαιώματα και έτσι) και ένα αρκετά καλό δίσκο το 2008 (Metal Manifesto) .

Το ‘’Metal Inquisition’’ έχει τόσα πολλά άσχημα να ασχοληθείς... Ένας φτιαχτός στημένος δίσκος. Από που να ξεκινήσω. Εξώφυλλο άθλιο με ακόμα και τον Piledriver που βλέπουμε να μην είναι ο ίδιος ο Gordon αλλά κάποιο τυπάκι που φωνάξανε. Μουσική γραμμένη από έναν κιθαρίστα που δεν άκουγε σκληρά πράγματα αλλά του δώσανε δίσκους των Venom και των Slayer και του είπαν να παίξει έτσι.  Στίχοι; Απλοικότατοι και γραμμένοι από την Sal Gibson, τραγουδίστρια και συνθέτη σε πιο pop ήχο.  Χωρίς συναυλίες, απλά ένα project για εύκολο χρήμα. Απίθανες ψευδείς ιστορίες (ότι έκανε φυλακή ο Piledriver διότι σε μια συναυλία κάποιος οπαδός πήγε να του βγάλει τη μάσκα και τον έσπασε στο ξύλο κτλ) για να ιντριγκάρουν το μυαλό του μέσου μεταλλά της εποχής και να προβεί σε αγορά. Δεν σας θυμίζουν όλα αυτά στημένη μουσική βιομηχανία; Μπλιάχ.

Στα καλά τώρα. Μιλάμε για ξέφρενο metal χωρίς όρια. Καναδικό, σαν Exciter και Razor.Χωρίς σταματημό. Ένας καλός κιθαρίστας ο οποίος δοκιμάζει με περισσότερα γκάζι και παραμόρφωση και ένας τραγουδιστής με διαολεμένα οργισμένα φωνητικά. Για αρχή το ομώνυμο τραγούδι για να προσκυνήσει ο κάθε μεταλλάς. Σπάσιμο σβέρκου για πέντε λεπτά. Φωνή-γροθιά στο στομάχι, γρήγορες ταχύτητες και πελεκίσιες κιθάρες που εκτελούν, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Προσθέστε και το στιχουργικό κομμάτι που εξυψώνει το ηθικό του μεταλλά και είσαι κομπλέ. Μπύρα αν χείρας, headbaning και τραγούδι μέχρι να σου βγουν τα σώψυχα ουρλιάζοντας ‘’... And if you're not a metal head you might as well be dead...’’. Τέλος,θέλεις να το ακούς ξανά και ξανά μέχρι λιποθυμίας.

 Riffing α λα Slayer με βρωμιά Venom; Ωραίος συνδυασμός και υπάρχει στο επόμενο τραγούδι ‘’ Sex with Satan’’. Τραχιά φωνή που σέρνει κάθε λέξη. Χωρίς νόημα, απλά evilness. Αποφορτισμένο από τεχνική κατάρτιση και λεπτομέρειες οποιουδήποτε είδους και ύφους,  αποδίδουν άμεσο, ξεπατωτικό heavy metal. Ξεροκέφαλο μεν, διασκεδαστικό δε.  Ότι αγαπήθηκε στους δυο πρώτους δίσκους των Venom, υπάρχει και εδώ, μόνο στο πιο γρήγορο και άγριο. Εθιμοτυπικό, τετριμμένο heavy metal των 80ς για το σήμερα αλλά τότε (1984) ήταν κάτι που διέγειρε την φαντασία μιας και κανείς δεν ήξερε ποιος και τι κρυβόταν πίσω από τους Devildriver .Κρατάμε τα μερακλίδικα σόλος, την μάχλη φωνή, τους ξέφρενους ρυθμούς, τη βρωμιά του ήχου και απολαμβάνουμε τραγούδια σαν τα ‘’ Human Sacrifice’’, ‘’Witch Hunt’’,  ‘’ Pile Driver’’, ‘’ Alien Rape’’ και περισσότερο από όλα το ‘’Metal Inquisition’’.