Nekromant - Temple of Haal

Δεν ξέρω πλέον αν υπάρχει συγκρότημα που να βαπτίζεται χωρίς να κάνει ένα ψάξιμο περί δικαιωμάτων του ονόματος τους. Όλα τα μονολεκτικά πρέπει να έχουν πιαστεί. Και κάποιοι συνεχίζουν να την πατάνε. Έχουμε για παράδειγμα το power-trio των Serpent από τη Σουηδία. ΜΟΝΟ στη Σουηδία και υπάρχουν ακόμα δυο μπάντες με αυτό το όνομα. Εμ τι περίμεναν με τέτοιο όνομα.  Οι Heavy/Doom Metal/Hard Rockers  από το 2012 κατάφεραν και κυκλοφόρησαν δυο δίσκους με τον δεύτερο να ονομάζεται ‘’Nekromant’’ (2015). Παίρνουν την απόφαση να αλλάξουν το όνομα χωρίς κανένα άλλο λόγο αλλαγής (ίδια μέλη, ίδιος ήχος,ίδια εταιρία) ΄και το κάνουν ... Nekromant. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν γνωρίζεις τη μπάντα, νομίζεις ότι θα ακούσεις τίποτα thrash/black metal αλλά καμιά σχέση. Το συγκρότημα συνεχίσε να πορεύεται μέσα στα 10’ κυκλοφορώντας άλλους δυο δίσκους ενώ στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς βγήκε και το ‘’ Temple of Haal’’ που στα δικά μου αυτιά είναι ότι καλύτερο έχουν συνθέσει μέχρι σήμερα. Κυκλοφόρησε από την Despotz Records και είναι διαθέσιμο σε digipak cd αλλά και διπλό βινύλιο.

Χωρίς να είναι τίποτα  αργό του θανατά, σίγουρα δεν βιάζεται και δίνει βάρος στον όγκο παρά στην ταχύτητα. Βαρύ  αλλά όχι του θανατά, σκληρό αλλά με hard rock τόνους. Η φωνή ακούγεται μαγευτική, οι κιθάρες λαλούν τα δικές τους προσκλήσεις. Αν και τρίο, ο ήχος που βγαίνει από τα ηχεία μου είναι δυναμικός και αρκετά προσωπικός δίνοντας πόντους στο συνολικό  αποτέλεσμα. Έτσι ξεκινά ο δίσκος και με μια αντίστοιχη σύνθεση θα κλείσε μετά από τρία τέταρτα.Το ‘’ The Woods’’ είναι πιο άμεσο και γρήγορο και χτίζει τη βάση του με τσιμεντένια riffs και γρανιτένια φωνή. Ο ήχος ακούγεται ιδρωμένος από τη προσπάθεια της παρέας, επικίνδυνα διαπεραστικός. Τα δέρματα τεντώνονται μέχρι να σπάσουν, ο ήχος είναι οργανικός και ΜΟΝΟ, οι κραυγές δραπετεύουν από τα πνευμόνια ενός αφηγητή τρόμου. Το μεγαλύτερο τραγούδι του δίσκου, το  ‘’Olorin's Song’’  είναι και το πρώτο που έχει σαφέστατες επιρροές και μάλιστα τις προωθεί. Η μπάντας επιρροής τους δεν είναι παρά οι Black Sabbath (‘’Who Are You’’ από το Sabbath Bloody Sabbath’’ αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι εξελίσσεται σε κάτι πανέμορφο και διαφορετικό στα σχεδόν οκτώ λεπτά διάρκειας του. Κρατάει σήματατα κατατεθέν των B.S. αλλά προσθέτουν τα δικά τους στοιχεία και το θρέβουν μάλιστα με μπόλικη απόγνωση και απελπισία. Τα riffs θερίζουν, η φωνή ξανασπέρνει για τον επόμενο γύρο συγκομίδής, τα σκαπτικά/ρυθμικά εργαλεία δουλεύουν ασταμάτηκα και πυρετωδώς. ‘’ Nekrolith’’ για την συνέχεια, το πιο επικό τραγούδι που εμφανίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή. Ατμόσφαιρα, ευλογήμένο ατσάλι και σβέρκοι που λειτουργούν σαν ζυγαριές που το βάρος τους μετατοπίζεται αδιάκοπα. Δυο ορχηστρικά τραγούδια περικυκλώνουν το ‘’ King Serpent’’, ένα συναισθηματικό και εκφραστικό μουσικό ταξίδι ανάμεσα σε κρουστικούς παλμούς και έγχορδες παρορμήσεις. Το ομώνυμο έχει μέσα του και αυτό επικές στιγμές και κανείς δεν μπορεί να μου βγάλει από το μυαλό ότι οταν τραγουδά ο Mattias  ‘’ I will defend by the sword, the spear, the flame, the fire’’ στο δικό του κεφάλι στροβιλίζονται στίχοι και μουσικές των Manowar.