Possessed - Seven Churches

Πολλές συζητήσει έχουν γίνει για το ποιος πρέπει να θεωρείται ο πρώτος death metal δίσκος.  Λίγοι οι υποψήφιοι και φυσικά δισκάρες, ιστορικοί-σταθμοί στον ήχο και όλα αυτά τα ωραία. Μου είναι αδιάφορο αν θα έπρεπε να είναι το ντεμπούτο της αγαπημένης μου μπάντας DEATH ή των  Καλιφορνέζων Possessed. Τεράστιες λατρείες αμφότερα. Τα πάντα έχουν γραφτεί και ειπωθεί αρα ας επικεντρωθούε στα πολύ βασικά. Οι Possessed ιδρύθηκαν το 1983 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το demo τους ‘’death metal’’, την ίδια χρονιά που και οι Death ονόμασαν το πρώτο demo τους με τον ίδιο τίτλο. Η αρχική σύνθεση περιέκλειε τους Becerra, Torrao, Sus (μέλη των θρασάδων Blizzard οι τρεις τους) και Montana με τον τελευταίο να αντικαθιστάται σύντομα από τον LaLonde (και αυτός κάποτε στους Blizzard). Νέο demo με νέες συνθέσεις, συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία και το Φθινόπωρο του 1985 κυκλοφορεί το ‘’Seven Churches’’. Ακόμα και να μην είναι ο πρώτος  death metal δίσκος, είναι σίγουρα από τους πιο ‘’evil’’ και σίγουρα από τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει στη ζωή μου στον ακραίο χώρο. Ένα χρόνο μετά κυκλοφορούν το δεύτερο θαυματάκι τους με το μόνο μειονέκτημα ότι ακολούθησε το πρώτο και χάθηκε ελαφρώς το αρχικό σοκ. Το ‘’Beyond the Gates’’ ήταν και παραμένει δισκάρα. Η μπάντα δεν κράτησε πολύ και διάλυσε μιας και  ο LaLonde πήγε στους Blind Illusion. Το 1993 έχουμε επανασύνδεση των Possessed από τον Torrao (κιθάρες) που δεν καρποφόρησε ενώ το 2007 μια δεύτερη, αυτή τη φορά από τον Becerra ο οποίος πλέον εγκατάλειψε το μπάσο λόγω ανηπηρίες και  έχει επικεντρωθεί στα φωνητικά. Με μια εντελώς νέα σύνθεση κυκλοφόρησαν μόλις το 2019 τον τρίτο δίσκο τους ‘’Revelations Of Oblivion’’ κερδίζοντας θετικές αντιδράσεις από Τύπο και οπαδούς και το μέλλον τους ανήκει.

Τελειότερη εισαγωγή από αυτή της ταινίας του ‘’Εξορκιστή’’ δεν θα μπορούσε να είχε διαλέξει μια ακραία μπάντα. Εφιαλτική ατμόσφαιρα η οποία θα δώσει την θέση της στην ηχητική ασχήμια. Κιθαριστική φλυαρία-εφιαλτική απαγγελία. Οι χορδές διαστρευλώνουν τον χωροχρόνο και νιώθεις παγιδευμένος στη μουσική τους δίνη. Οδυνηρές σφαλιάρες από έγχορδα σολαρίσματα και ρυθμοί που σε κρατούν σε αναγκαστική εγρήγορση και επαγρύπνηση, σαν σε βασανιστήρια. Αυτό το διεσταμμένο lead έχει χαράξει τη ψυχή μου εδώ και δεκαετίες και δεν θα φύγει ποτέ. Ανάποδα φωνητικά μυνήματα στο απροκάλυπτο ‘’Pentagram’’ με όλα τα όργανα να δέρνουν σαν ζωστήρες σε γυμνό, καμένο δέρμα. Στιβαρή ρυθμική ραχοκοκαλιά που έχει πρώιμο και ανώριμο thrash χαρακτήρα και θανατηφόρα έγχορδη και φωνητική ροή που σε πνίγει μέσα στην ύφανση της.

Τα λεπτά περνούν, ο κλοιός σφίγγει. Είτε ήδη έχεις σταματήσει αυτό το ηχητικό τερατούργημα από το να παίζει είτε το έχεις λατρέψει και έχει γίνει ήδη ο νέος σκοτεινός σου φίλος με τον οποίο ο ένας θα βαραίνει τον άλλο συναισθηματικά και ψυχικά. Εχθρική ηχητική ψυχρολουσία, βάσφημη θεματολογία, άμεση και πρωτόγονη μεταλλική αφαίμαξη του ακροατή. Φθονερά riffs που σε προσκαλούν και παγιδεύουν μέσω άγουρων μελωδιών, ολιγόλογα φωνητικά ουρλιαχτά που στιγματίζουν και πικνόπικρες ρυθμικές πυροβολαρχίες για ατελείωτη κινητικότητα . Υπάρχουν σιρόπια και χάπια για τον πόνο, υπάρχει και το ‘’Seven Churches’’ για να νιώσεις αναλγησία.  Μπολιάζεις Venom αμεσότητα, αρχαιοSodom αγουρότητα, Slayer ριφφολογία, Death ακραιότητα, Morbid Angel σκοτάδι και έχεις μια ιδέα το τι θα ακούσεις στο συγκεκριμένο δίσκο του 1985. Βελονιάσματα από διπλές κιθάρες, βαθιές, στιγμιαίες αλλά με το αίμα να ρέει για αρκετή ώρα.  Ακόμα και αν φαινομενικά φαίνεται και ακούγεται απλοικός σαν δίσκος, υπάρχει πλεόνασμα σε riffολογίες και αλλαγές ρυθμικών κατευθύνσεων. Το Slayerάδικο ‘’Twisted Minds’’ σε κόβει κομματάκια κάθε φορά που το ακούς, έχει θηριοπρεπή μελωδία μέσα στην ηχητική του σφαγή. Πόσα τέτοια riffs σας έχουν στοιχειώσει τη ζωή; Ελάχιστα, γι αυτό και το εξαργυρώνουν με ιστορική κυριαρχία ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες μπάντες του Τότε και του Τώρα.