Assassin - The Upcoming Terror

Τευτονικό Thrash Metal. Αν αφήσουμε τις ηγετικές μπάντες που βρίσκονται στην αρχή της βαθμολογίας του πίνακα ενός υποθετικού, ηχητικού  Champions League και ασχοληθούμε με αυτές που είναι εξίσου δυνατές και ας μην βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας ή σε όλες τις καρδιές των θρασάδων οπαδών, θα ανακαλύψουμε πολύ πράγμα. Ένα από τα παλιότερα δολοφονικά γκρούπς αυτής της κατηγορίας είναι οι Assassin από το Düsseldorf. Ξεκίνησαν σαν Satanica το 1983 αλλάζοντας το σε Assassin δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφορώντας παράλληλα το πρώτο τους demo χρησιμοποιώντας παρατσούκλια. Εδραίωσαν το όνομα τους σύντομα παίζοντας ζωντανά (Γερμανία ως επι το πλέιστον) σε κάθε ευκαιρία που τους δινόταν και υποστηρίζοντας τα όλα και περισσότερα τραγούδια που είχαν δημιουργήσει μέχρι το 1987. Υπογράφουν με την Steamhammer που τότε μάζευε thrash metal μπάντες σωρηηδόν (Sodom, Destruction,Razor,Mekong Delta,Lȧȧz Rockit,Iron Angel και δεκάδες άλλες) και ένα χρόνο αργότερα βγαίνει το διαμαντάκι ''The Upcoming Terror'' με το θαύμα να επαναλαμβάνεται σύντομα με το ''Interstellar Experience ''. Εκατοντάδες thrash δίσκοι έχουν κυκλοφορήσει μέχρι το 1989 και οι Assassin δημιουργούν νέα μουσική  που φαίνεται ότι η μουσική πορεία τους θα είχε εξελιχτεί (προς το καλύτερο ή χειρότερο, περί ορέξεως...) αν δεν τους έκλεβαν όλα τα όργανα, ενισχυτές κτλ. Αυτό κατάστρεψε την ψυχολογία τους και δώσαν τέλος στη μπάντα. Το 2002, η σύνθεση του ''Interstellar Experience '' κατά τα 4/5 επανασυνδέται και αργότερα κυκλοφορεί το αμφιλεγόμενο (το λες και απαράδεκτο,ζορίζεται σε κάθε νότα, ηχητικά και λεκτικά) ''The Club'' με σαφέστατη βελτίωση στο ''Breaking the Silence'' του 2011 όπως και τα επόμενα στη συνέχεια μέχρι σήμερα χωρίς να τίθονται συγκρίσεις με τα πρώτα δυο διαμάντια τους. Άξιο αναφοράς είναι ότι μετά την επανασύνδεση, σε κάθε δίσο υπάρχει και ένα αυθεντικό μέλος λιγότερο με μοναδικό μέλος πλέον τον Jürgen Scholz (κιθάρες).

Αν αναρωτιέστε πόση επιθετικότητα και riffing ροή μπορεί να χωρέσει σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα δεν έχετε παρά να ακούσετε το ''The Upcoming Terror''.  Το ''Forbidden Reality'' μοιράζει βροχή από συγχορδίες φωτιάς. Τύμπανα που προκαλούν αγωνία και πόνο μαζί μέχρι τα πρώτα φωνητικά να σπάσουν τα δεσμά των παραισθήσεων. Γερμανοί γαρ χοντροκομμένα, βαρύτονα φωνητικά που φτύνουν τις ανησυχίες τους με άριστο τρόπο. Ταχύτητες ανάλογες με πτήσεις πουλιών με τις διπλές κιθάρες να θερίζουν λαίμαργα. Το ''Nemesis'' παίρνει τη σκυτάλη και τρέχει ακόμα πιο γρήγορα. Από τα πιο αιχμηρά thrash συγκροτήματα σε ένα ηχητικό πάρτυ που δεν φοβάται να αγγίξει τα άκρα και προβεί σε σχάση του ηχητικού ατόμου. Πως αλλιώς να περιγράψεις αυτή τη καταστροφική δίνη . Χωρίς διακοσμητικά και φανφάρες, γεννά οκτώ απειλητικές συνθέσεις που μοναδικό σκοπό έχουν την επικείμενη διάλυση των ικανοτήτων της ακοής σου. Απελευθερώνουν οργή και μίσος το οποίο συγχωνεύουν σε ήχους και το οδηγούν πάνω στον ακροατή χωρίς να πάρει ανάσα ούτε δευτερόλεπτο μέχρι να επικρατήσει ησυχία στο χώρο.

Δεν είναι τυχαίο το εξώφυλλο, αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που θα έρθετε αντιμέτωποι. Οι συνθέσεις είναι όλες εκ των δυο κιθαρίστων και υπόσχονται οργανικό, αλυσόδετο δέος. Οι στίχοι ανήκουν στον τραγουδιστή του συγκροτήματος ο οποίος συμμερίζεται πολλά κοινωνικοπολιτικά και μη προβλήματα της εποχής του. Στην παραγωγή ο Kalle Trapp, γνωστότατος για την δουλειά του με πολλές γνωστές (και όχι μόνο) Γερμανικές metal (Blind Guardian, Destruction κ.α). Ο ήχος έχει την τραχύτητα και παλιών Destruction, Sodom και γενικότερα Τευτονικού Thrash αλλά θα βρεις και σημεία που θα σου θυμίσουν την αντίπερα όχθη όπως στο riffing του ''The Last Man '' (Metallica). Η δεύτερη μεριά ξεκινά με ακουστικές κιθάρες για να σε ρίξει στην παγίδα της μελωδίας πριν σου αφήσει ένα σμήνος από riffs και ξεκινήσει έκπτωση σου στο πεδίο της ηχητικής τους μάχης που δύσκολα θα δραπετεύσεις. Η πεντάδα είναι απόλυτη στο παίξιμο της αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι εκτός από τις άγριες και αμέτρητες συγχορδίες και σόλος που ακούμε, έχει γίνει τρομερή δουλειά και στα τύμπανα/κρουστά τα οποία ενώνουν θριαμβευτικά όλα τα κομμάτια της δολοφονικής ηχητικής τους συνοχής. Συχρονιστείτε στο ''Bullets'' και κάντε μια προσπάθεια να τραγουδίσετε το ίδιο γρήγορα με τον Robert. Τέτοιο ζόρι μόνο με Holy Terror έχω ξαναζήσει. Ακόμα και το ορχηστρικό που κλείνει το δίσκο, δεν υπάρχει για μια ομαλή μετάβαση σε μια πιο αρμονική/'ηρεμη περίοδο πριν το τέλος αλλά για να κλείσει στόματα,σπίτια και τρύπες επιταχύνοντας μέχρι την ταχύτητα του Φωτός. Αποφασίστε με τι θα αυτοκαταστραφείτε. Πολλές οι επιλογές (The Last Man ,Bullets ,Forbidden Reality ,Assassin ή Nemesis;)