Moonspell - Extinct

\r\nΝάτα πάλι τα αδέλφια μας από την Πορτογαλία με τις πρότερες black και μετέπειτα gothic metal ανησυχίες και δημιουργίες. Τώρα πια στον ενδέκατο δίσκο τους με τίτλο Extinct.\r\nΟ φίλτατος, εδώ κυριολεκτώ, Fernando Ribeiro και οι πολυαγαπημένοι μας σύντοφοι του, πιστοί στο ανά τακτά διαστήματα δισκογραφικό ραντεβού, μας δίνουν ένα δίσκο, που πολλοί φαν τους ανάμεναν για αρκετό χρονικό διάστημα.\r\nΤην παραγωγή ανέλαβε ο Jens Bogren, Paradise Lost, Katatonia και άλλους στα Street Studios στην Σουηδία.\r\nΟι αλλαγές που έχει το συγκρότημα από δίσκο σε δίσκο, υπάρχουν και εδώ, διατηρώντας αυτήν την συνήθεια όχι τόσο να μας ξαφνιάζουν, αλλά μας δίνουν κάθε τόσο πολυποίκηλες ακουστικές εμπειρίες.\r\nΚυριαρχεί μία Irreligious χροιά, μέσα σε μια The Antidote ατμόσφαιρα, αλλά και εδώ υπάρχουν καινοτομίες που πάντα οι Moonspell φροντίζουν να έχουν σε κάθε καινούρια καλιτεχνική τους δημιουργία.\r\n\r\nΟ Fernado Ribeiro μας δίνει την καθαρή πλευρά των φωνητικών του, κυρίως, γεμάτα με χρώματα και συναίσθημα, σε μια άκρως όριμη και ουσιαστική ερμηνία.\r\nΟ Pedro Paixão πρωτοστατεί κυρίως με τα πλήκτρα ζωγραφίζοντας με αυτά ένα σκοτεινό gothic metal ηχητικό φόντο.\r\nΟι Miguel Gaspar γίγαντας, στα ντραμς και ο πιο νέος Aires Pereira στο μπάσο κάνουν καταπληκτική δουλειά στο rhythm section, βάζοντας γερά θεμέλια στον ήχο των Moonspell.\r\nΚαι ο Ricardo Amorim βάζει τις κιθαριστικές πινελιές του, με τα riffs να μην είναι οι πρωταγωνιστές, αλλά απλά να ομορφαίνουν τα τραγούδια.\r\nΔέκα όμορφες, καλοδουλεμένες, και αρκετά πιασάρικες συνθέσεις αποτελούν το Extinct\r\n\r\nΤο εναρκτήριο Breathe (Until We Are No More) και το Extinct που ακολουθεί, είναι δυο σκοτεινά μεν ειδικά στη εισαγωγή τους, με δυνατά ρεφρέν δε που τα κάνουν ιδιαίτερα συναυλιακά.\r\nΤο Medusalem με τις ανατολίτικες μελωδίες, είναι το κάτι το διαφορετικό, που θα διχάσει, σε μια πάντως από τις καλύτερες συνθέσεις.\r\nΣτο Domina πάντως οι κιθάρες είναι που δίνουν την μελωδία και ένα όμορφο σόλο.\r\nΤο πιο Paradise Lost μου θυμίζει, Last Of Us, με τον πιασάρικο ρυθμό, και το ακόμα πιο πιασάρικο ρεφρέν του, θα αγαπηθεί. Έγινε το πρώτο single.\r\nΤο πληκτράτο Malignia μου ακούστηκε κάπως αδιάφορο σε σχέση με τα υπόλοιπα.\r\nΣτα Funeral Bloom και A Dying Breed έχουμε και τα πιο αγριεμένα φωνητικά του Fernado Ribeiro, σε δυο αρκετά μελανχολικά τραγούδια.\r\nΣτα δυο τελευταία τραγούδια The Future Is Dark και La Baphomette ακούω τις πιο Irreligious αναφορές, και έτσι κλείνει όμορφα και μελωδικά ο δίσκος\r\nΤο Extinct είναι ένας δίσκος που δώσει χαρά στους οπαδούς των Moonspell κυρίως της πιο gothic περιόδου τους, και έχει τραγούδια που θα κάνουν μεγάλη αίσθηση στα live των πολυαγαπημένων Πορτογάλλων...τους αναμένουμε πάλι από τα μέρη μας.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n