Nightbringer - Ego Dominus Tuus

\r\n             Οι Αμερικανοί Nightbringer φτάνουν αισίως τον 4ο δίσκο τους, ο οποιος (ελπίζουν πως) θα κατακτήσει και τους Ευρωπαίους οπαδούς (πρώτη Ευρωπαική τους περιοδεία φέτος) του σκοτεινού Black Metal. Μπάντα του 1999, ιδρύθηκε από τους Naas Alcameth (πλέον κιθάρες, φώνή, μπάσο, πλήκτρα, διαταγές) και τον Nox Corvus, ο οποίος κατέβηκε πλέον από το πλοίο των Nightbringer.  Ακούγονται αρκετά όπως οι black metal μπάντες της δεύτερης γενιάς, έχοντας βέβαια τα δικά τους προσωπικά στοιχεία που τους χαρίζουν χαρακτήρα, είτε μέσω της σκοτεινής μουσικής πλευράς τους, είτε μέσω των ψαγμένων στίχων και της φιλοσοφίας που διέπει το συγκρότημα.
\r\n                 Μετά από μια πλέον ’’υποχρεωτική’’ εισαγωγή που λειτουργεί ως παράλληλη γρα,,ή με την μουσική καθαυτή, το ολοκάυτωμα του ’’ Ego Dominus Tuus’’ ξεκινά με το ’’Et Nox Illuminatio mea in Deliciis Meis ’’. Ασυμβίβαστες ταχύτητες συναρπάζουν, μοχθηρά φωνητικά διαλογίζονται, κιθάρες που κομματιάζουν χολή ενώ τα  πλήκτρα την γαρνίρουν με γλυκές μελωδίες. Κάποια πιο καθαρά φωνητικά δίνουν το εύνασμα μιας μουσικής μεταβολής και κάποιες καθαρές κιθαριστικές μελωδίες ανακηρύσσονται ενδιαφέροντες μέσα στον γενικό χαμό φιλοσοφίας και τραχύτητας.Οποιαδήποτε αλλαγή και ποικιία καλοδεχούμενη μιας και κάπου βαλτώνει το όλο θέμα με τα blastbeats, παρακουράζουν.Ευτυχώς τα ριφς που ξερνιούνται από τα 3 ζευγάρια χέρια και αντίστοιχα μυαλά ευδοκιμούν ως το να δημιουργήσουν εντυπώσεις τρόμου και αγωνίας. Παραμορφωμένα ηχοχρώματα προβάλλονται στο  ’’Things Which Are Naught ’’ και αποκρύπτουν την εσωτερική ακολασία που ξεχώνεται αποτροπαία από τα ηχεία. Στο ’’ Ego Dominus Tuus’’ περιλαμβάνονται μικρές επιτηδευμένες στιγμές μελωδίας, συννεφιασμένη ατμοσφαιρα και άχρωμη, ενοχλητική αλλά και επιβλητική καταστροφή. Σε όποιους αρέσει αυτό το ισοστάθμισμα, με κάθε ζύγι να αλλάζει την κλίση κάθε λίγο (τα ’’Call of the Exile’’ και ’’Salvation Is the Son of Leviathan (Alabas in Memoriam)’’ έχουν μια εφιαλτική, νεφελώδη ατμόσφαιρα μακριά από την ηχητική απογύμνωση του όλεθρου σαν τα υπόλοιπα) και το θεατρικό να κάνει παρέα στο μονότονο, η ευλάβεια με την δυσαρέσκεια, το ξυράφι με τον αφρό. Και μάλλον τα πιο ισοσταθμισμέαο από όλα του δίσκου είναι τα ’’Where Fire Never Dreamt of Man’’ και ’’The Otherness of Being ’’ που είναι διόλου τυχαία και τα αγαπημένα μου. Ακόμα και η διάρκεια του (στο ένα από τα δυο)είναι κάπου στον μέσο όρο και δεν βαλτώνει από το συνεχόμενο, επαναλαμβανόμενο κεντρικό θέμα που έχουν κάποια άλλα τραγούδια ενώ στο άλλο το καλαίσθητο Έπος τους με 13 λεπτά διάρκεια και ούτε μια στιγμή άχαρη ή βαρετή. Καταφέρνουν να σου προκαλέσουν νοητική και σωματική παράλυση με κάθε λέξη που φτύνει σιχαμερά ενώ οι υπολοιποι ανακατεύουν την αχνιστή πρασινωπή σούπα σαν άσχημες γριές μάγισσες που αντί για σκουπόξυλα κρατούν μουσικά όργανα.
\r\n               Κάνοντας μια σύναψη, οι Nightbringer μας (ξανα) προσφέρουν πολλά και μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια με ψαγμένο στίχο, ακροβατώντας ανάμεσα στην μαγευτική ατμόσφαιρα και στον αναβρασμό της βιαιότητας. Κάπου το υπερπροσπαθούν και λιμνάζει το αποτέλεσμα, κάπου είναι εκθαμβωτικοί. Α, και πολύ ωραίο εξώφυλλο για μια ακόμα φορά. Κυκλοφορεί σε cd από την Season Of Mist. Ακούστε το ολόκληρο παρακάτω.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n