Ω, τι δίσκος Θεέ μου!!! Μαζεύτηκαν οι Σουηδοί των Enforcer, των Necrophobic και των Nifelheim και ιδού το αποτέλεσμα! 8 ύμνοι της metal μουσικής! 8 τραγούδια καταδικασμένα χιτάκια. Τρίτη συνεχόμενη ακρόαση του δίσκου και απορώ πως θα τον αφήσω να πάω στην επόμενη δισκοκριτική.
\r\n\r\n
Ναι αγαπητοί μου, έχει απ’ όλα μέσα. Έχει Thin Lizzy, έχει Maiden από τα δύο πρώτα τους, έχει και Rory Gallagher. Μα πάνω απ’ όλα έχει τραγούδια που σε στήνουν στον τοίχο. Που σου κολλάνε στο μυαλό και δε φεύγουν (ευτυχώς) από μέσα για κανένα λόγο. Δε χρειάζονται τρείς ή δέκα ακροάσεις για να το ανακαλύψετε. Πόσες χρειάστηκαν για να ανακαλύψετε το Moonchild, το Shadow Play, το Prowler ή το Remember Tomorrow? Ιεροσυλία είπατε???? Ναι, καλά! Για ακούστε το No Tomorrow, το Thirst ή το Goin’ Under και ελάτε να μου πείτε!
\r\n\r\n
Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Κρίμα που το Goin’ Under βγαίνει τώρα. Τόσο απλά. Αν έβγαινε πριν 30 χρόνια θα μνημονεύαμε για πάντα τα τραγούδια του. Αρένες θα γέμιζαν και οι ήχοι του θα μας συντρόφευαν σε κάθε bar. Όμως είμαστε στο 2014. Και οι Black Trip απλά έκαναν αυτό που αγαπάνε. Δεν τους νοιάζει αν σε 3-4 χρόνια θα το θυμούνται πολλοί απλά απέδωσαν φόρο τιμής σε όσους λάτρεψαν και λατρεύουν. Και έκαναν κάποιους άλλους ευτυχισμένους (σαν τον υπογράφοντα). 7 Ιουλίου που θα κυκλοφορήσει κάντε το δώρο στον εαυτό σας. Θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω. Δε γίνεται να μην!
\r\n\r\n
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
\r\n