The Great Discord - The Rabbit Hole

Η progressive death pop, The Great Discord κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο τους. Πωπω, δεν ξεκινήσαμε καλά… Τι σημαίνει progressive death pop; Πιθανότατα και τίποτα. Ούτε prog, Ούτε death. Απλά για λόγους ενθουσιασμού και υπερβολής το χρησιμοποιεί η εταιρία τους, η οποία μας φλομώνει με οποιαδήποτε γνωστή μπάντα έχει μοιραστεί το σανίδι. Έχουν και αυτό το τραγελαφικό εξώφυλλο που δεν θα το ήθελα στην δισκοθήκη μου. Τέλοσπαντων. Οι The Great Discord είναι μια πενταμελής μπάντα που ακροβατεί ανάμεσα σε πολλά μουσικά είδη και έχει γυναίκα τραγουδίστρια. Ο πρώτος τους δίσκος (Duende) κυκλοφόρησε μέσω της Metal Blade αλλά μάλλον δεν τα πήγαν καλά αφού ο καινούριος τους δίσκος ‘’The Rabbit Hole’’ κυκλοφόρησε πρόσφατα σε cd από την The Sign Records. Η παραγωγή είναι από τους ίδιους με μίξη/μάστερ από τον ντράμμερ τους. Θεματαλογικά έχουμε μια διαφορετική, πιο διεστραμμένη  εκδοχή της γνωστής ιστορίας της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων του Lewis Carrol.

Το πρόβλημα με τις μπάντες που έχουν γυναικεία φωνητικά είναι στο μουσικό κομμάτι τις περισσότερες φορές. Το ίδιο ισχύει και αυτή τη φορά. Η φωνή της Fia δεν είναι διόλου άσχημα (χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο). Το πρόβλημα είναι η μουσική καθαυτή. Βαριεστημένοι ρυθμοί, μονότονοι όσο δεν πάει. Και υπάρχουν και δυο κιθαρίστες στην μπάντα. Λες και έχουν δίχορδες κιθάρες. Λες και ο drummer έχει ένα κρουστό και ένα ταμπούρο όλο και όλο. Άσε που δεν υπάρχει ρανίδα φαντασίας στην μουσική τους. Μοντέρνος πλαστικός ήχος, ειδικά στα drums που ακούγονται σαν κουβαδάκια που χτυπιούνται δήθεν με αγριότητα. Δεν έχουν δει ναύτες που δεν γουστάρουν να κάνουν αγγαρεία. Κάτι ψεύτικα άγρια φωνητικά προκαλούν γέλιο ενώ το νιαούρισμα της Fia σε στιγμές ενοχλεί ιδιαίτερα. Η ίδια παίζει και τα πλήκτρα και γενικότερα όλα κινούνται γύρω από αυτήν. Το ‘’ Darkest Day’’ είναι από τα τραγούδια που ανέχεσαι να ακούσεις χωρίς ζόρι.  Στο ‘’ Tell-Tale Heart’’ ακούγονται σαν 3ης κατηγορίας The Gathering αλλά και μόνο που τους θυμίζουν απαλύνει ελαφρώς τον ηχητικό πόνο. Άντε και το μπαλαντοειδές ‘’ Neon Dreaming’’ ή το ‘’ Omen’’ που παίζει και ένα σόλο ο Mark Holcomb των Periphery. Τα υπόλοιπα σκουπίδια.