10 ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ DIMMU BORGIR ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ;

Μία είναι η μπάντα που έκανε το black metal (καλώς 'η κακώς) mainstream και το έφερε στο παιδικό δωμάτιο του κάθε teenager. Δε μπορώ να σκεφθώ άλλη εκτός από τους Dimmu Borgir που με την 25ετή τους μέχρι τώρα καριέρα πέτυχαν με τη σταθερή και άνω του μετρίου δισκογραφική τους πορεία να κάθονται στον extreme metal θρόνο. Με αφορμή τη νέα τους κυκλοφορία με τίτλο "Eonian", σας αποκαλύπτω τα δέκα  αγαπημένα μου Dimmu Borgir τραγούδια:

Eradication Instincts Defined

Εδώ βλέπουμε τους Dimmu Borgir να δίνουν άπλετο χώρο στην ορχήστρα και τα πλήκτρα. Βιολιά, χορωδίες και το soundtrack στοιχείο φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά. Οι κιθάρες απλά groovάρουν από πίσω και έχουν το ρόλο του αφοσιωμένου ακόλουθου χωρίς όμως να υστερούν. Το εντυπωσιακό σε αυτή την επτάλεπτη ιστορία  είναι πως οι ρόλοι έχουν μοιραστεί όμορφα και αρμονικά.

 Puritania

Οι Dimmu Borgir όσο πιο απλοί και minimal γίνεται. Είναι από τα πιο γνωστά τους τραγούδια αλλά και για πολλούς από τα πιο βαρετά και τεμπέλικα. Εγώ το επέλεξα γιατί με γοητεύει αυτή η industrial και μηχανοποιημένη εκδοχή τους. Για την παρέα του Shagrath είναι περίεργο τραγούδι και ίσως αυτό να είναι το μυστικό της τρίλεπτης μαγείας του. Ακούγονται σαν οι Dimmu Borgir να βγήκαν για τσίπουρα με τους Fear Factory. Βέβαια τα χαρακτηριστικά πλήκτρα σε κάνουν να νιώθεις στον οικείο Borgir κόσμο.

Progenies Of The Great Apocalypse

Στο ξεκίνημα είναι λες και αρχίζει μια action movie ή μια ταινία με σούπερ ήρωες. Αν κλείσεις τα μάτια ακούς το soundtrack μια ταινίας καταστροφής βασισμένη σε metal τραγούδι. Χαοτική μουσική σε πολλά σημεία με ακόμα πιο χαοτικό και ψαρωτικό βίντεο. Εδώ η τάση για άφθονα soundtrack συναισθήματα γίνεται ακόμα πιο έντονη και γενικώς το "Progenies..."  όρισε τότε το μουσικό δρόμο που θα ακολουθήσει η μπάντα. Αν ζούσε ο Wagner τη σήμερον ημέρα και ήθελε να συνεργαστεί με μια extreme metal μπάντα, κάπως έτσι θα ήταν το αποτέλεσμα.

The Sacrilegious Scorn

Είναι αλήθεια πως ο Fredrik Nordström έκανε φοβερή παραγωγή στο "In Sorte Diaboli" και αυτό φαίνεται παντού στο άλμπουμ. Στο "Sacrilegious Scorn" και όχι μόνο σε αυτό, οι κιθάρες σέρνουν πετυχημένα το χορό. Μου αρέσει επίσης πως τίποτε κατά τη διάρκεια του "Sacrilegious Scorn" δεν επαναλαμβάνεται. Επίσης ο ICS Vortex για μια ακόμα φορά κάνει φοβερή δουλειά και στα καθαρά φωνητικά, δείχνοντας πόσο σημαντική προσθήκη ήταν για τους Borgir σε πολλά επίπεδα. Το μοναδικό μείον είναι το βίντεο κλιπ. Απλά προσπεράστε το.

In Death's Embrace

Πρώτο στοιχείο που σου μένει είναι το τόσο αναγνωρίσιμο πιάνο. Αμέσως γίνεται αντιληπτό και αυτό το τόσο αναγνωρίσιμο συμφωνικό black metal με death και thrash στοιχεία που έφερε από τα αλώνια στα σαλόνια όχι μόνο τους Dimmu Borgir αλλά και ένα ολόκληρο ιδίωμα. Όλα τα λεφτά είναι ο κιμπορντίστας. Ο Stian αποδεικνύεται μεγάλος μάστορας και φτιάχνει majestic ηχοτοπία όσο λίγοι στη σκηνή. Πάνω σε ένα άριστο κιθαριστικό riff  ο κιμπορντίστας δε σταματάει να "χτίζει", εμπνευσμένος φυσικά από κλασσικά θέματα. Τότε σε extreme metal μπάντα δεν είχαμε ακούσει ξανά  τα πλήκτρα να παίρνουν τόσο πετυχημένα τον lead ρόλο.

The Serpentine Offering

To "In Sorte Diaboli" ανοίγει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Το "Serpentine Offering" με τα έντονα ορχηστρικά σημεία (credits στον επιβλητικό Mustis) επισφράγισε μια και καλή το μουσικό δρόμο των Dimmu Borgir. Αν και εδώ τα καθαρά φωνητικά του ICS Vortex (που είχε πολύ καλύτερες στιγμές στο παρελθόν) φαίνονται να χαλάνε κατά κάποιο τρόπο τη ροή, οι Galder και Silenoz χτίζουν τέτοια riff που παρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Για την προσθήκη του Hellhammer στα drums ούτε λόγος να γίνεται αν και ακόμα υπάρχουν νοσταλγοί του Barker.

Alt Lys Er Svunnet Hen (Old Version)

Υπάρχει και το remake του 2006 που δε μας απασχολεί. Το άνοιγμα του "Stormblast" συγκεντρώνει σε 6 λεπτά όλα τα καλά στοιχεία αυτού του δεύτερου full length άλμπουμ των Borgir. Να μιλήσω για την εναλλαγή των επικών riff ή το intro με το πιάνο που βγάζει μια κομψότητα αν και ο Shagrath με τον Silenoz σύντομα σε καλωσορίζουν στην ψυχρή γη με τον Νορβηγικό άνεμο να σε μαστιγώνει αλύπητα. Από τα μισά και μετά χάνεται η μπάλα με το black metal βαλς που χορεύουν πλήκτρα και κιθάρες. Φυσικά τα riff είναι από τα καλύτερα που έχουν γράψει στην ιστορία τους οι Βorgir.  

Reptile

Παρανοϊκό και συνάμα πομπώδες, το "Reptile" είναι σαν ένα κύμα που σε παρασέρνει παρά τη θέλησή σου. Οι Dimmu Borgir πάντα είχαν φοβερούς μουσικούς στα πλήκτρα, έτσι και στο "Reptile" ο Mystis δίνει ρέστα. Συνθετικά οι Νορβηγοί αποδεικνύουν τι μυαλά είναι και ας τους αποκαλούν τους Motley Crue του black metal. Εδώ βλέπουμε σαν μια vocal "μάχη" ανάμεσα στον Shagrath (που φωνητικά ακουμπάει με τα δυο του χέρια το death metal) και τον ICS Vortex που είναι στην καλύτερή του φάση με τους Borgir και κάνει τη διαφορά.

Master of Disharmony

Το "Master..." είναι επανηχογραφημένο τραγούδι από το "Devil's Path" ep του 1996. Πιο γυαλισμένο και καλύτερο από την πρώτη εκτέλεση, έχει φοβερές ιδέες στα riff. Μου αρέσει διότι δεν είναι μπολιασμένο με πολλά πλήκτρα και μερικές φορές έχει ανάγκη να ακούσεις τους βάναυσους Borgir καθ’ όλη τη διάρκεια και όχι σε κάποια σημεία στο τραγούδι. Ο Shagrath φυσικά τα καταφέρνει περίφημα και φέρνει στην επιφάνεια ένα κολασμένο συναίσθημα.

Dimmu Borgir - The Mourning Palace

Αν υπάρχει ένα all time top 10 στο black metal ιδίωμα τότε το Mourning Palace είναι αναμφισβήτητα κοντά στην κορυφή. Οι μελωδίες στα πλήκτρα εξερευνούν ηχοτοπία όπου μέχρι τότε δεν πάτησε black metal μπότα. Οι μελωδίες στο μεγαλοπρεπές και  θεατρικό "Mourning Palace" τραβάνε σε απροσδόκητες κατευθύνσεις, κάνοντας τους Celtic Frost να νιώθουν περηφάνια για τα πνευματικά παιδιά τους. Από την άλλη και η Nuclear Blast έτριβε τα χέρια της τότε που είχε υπογράψει ένα μουσικό "χρυσωρυχείο".

Επιμέλεια, επιλογή Γιώργος Γράντης